குருவி பனங்காய் - ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

குருவி பனங்காய் - ரிஷி (லதா ராமகிருஷ்ணன்)

ஊசியிறங்கிய வலியில்உன் நினைவு கலந்தது.
பிறிதொன் றிறங்கப் பின்னும் வலித்த போதும்..
பெறும் நினைவு ஊசி யிறங்காப் போதும்.
காதுங் காதும் வைத்ததா யுறும் வாதையில்
ஆதர வறும் போதில் அதிமதுரத்
தாதுக்க  லைந்திருக்கும் சொல் லளைந்திருக்கும் உள்
உளைந்திருக்கும்
தனிமையே உன் சேய்மையில்  கனக்கும் எனக் கொள்ள
அடர்நெரிசலிலும்  மனந்தோயும் மிகுபாரம்
பிரிவுறுத்தும்  இரவு மட்டும் என்றிலாது
விரவும் வெறுமை சிறுகணமும் பிரியாது.
பொருள் மீறிய வறுமை புரவலர்க்குப் புரியாது.
நாட்பட நாட்பட நீர்த்துக் கெடும் எனப் பட
ஆட்பட்ட நாட்டமெல்லாம் காட்டுத்தீயாகி விட
எந்தையும் தாயுமா யெனை ஏந்திக் கொண்டாடிய வன்
வந்தேகும் வழி செல் சிந்தாநதி தீரத்தில்
சந்தேகத்தில் சிந்தை நிந்தையாக நல்
உரமாகுமோ அன்பை நன்செய்யாக்குமோ சொல்வரி.
விரயமாகா என் கவிதைகள்? கொள்
மருந்தாமோ கொல் வேதனைக்கு? நில்
காக்கைச் சிறகினிலே, கேட்கும் மொழிகளிலே
பார்க்கும் மரங்களிலே, பச்சை நிறந்தனிலே
காளி கண்ணம்மா, பாரதிக்கு; நீ யெனக்கு
கட்டை விர லனுப்பட்டுமா நெருப்பில்
சுட்டெடுத்து?
•