Pages

Thursday, January 07, 2016

From Allen Ginsberg's “Kaddish” , சி.சு.செல்லப்பா - தருமுவின் ‘விடிவு கவிதை பற்றி

 ......

V


Caw caw caw crows shriek in the white sun over grave stones in Long Island

Lord Lord Lord Naomi underneath this grass my halflife and my own as hers

caw caw my eye be buried in the same Ground where I stand in Angel

Lord Lord great Eye that stares on All and moves in a black cloud

caw caw strange cry of Beings flung up into sky over the waving trees

Lord Lord O Grinder of giant Beyonds my voice in a boundless field in Sheol

Caw caw the call of Time rent out of foot and wing an instant in the universe

Lord Lord an echo in the sky the wind through ragged leaves the roar of memory

caw caw all years my birth a dream caw caw New York the bus the broken shoe the vast highschool caw caw all Visions of the Lord

Lord Lord Lord caw caw caw Lord Lord Lord caw caw caw Lord

Paris, December 1957—New York, 1959


Allen Ginsberg, “Kaddish” from Collected Poems, 1947-1980. Copyright © 1984 by Allen Ginsberg.

 சி.சு.செல்லப்பா - தருமுவின் ‘விடிவு கவிதை பற்றி 
 நன்றி : Kaala Subramaniam shared Krish Ramadas's post.
விடிவு

பூமித்தோலில் 

அழகுத் தேமல்

பரிதி புணர்ந்து 

படரும் விந்து

கதிர்கள் கமழ்ந்து 

விரியும் பூ

இருளின் சிறகைத் 

தின்னும் கிருமி

வெளிச்சச் சிறகில் 

மிதக்கும் குருவி

இந்தக்கவிதையின் தனிச்சிறப்பு நூற்றுக்கு நூறு படிமங்களாலேயே ஆனது. உதய காலவர்ணனை, தலைப்பைத் தவிர வேறு எதுவித ஆசிரியர் நேரடிக்குறித்தலும் கிடையாது. முதலில் பூமியைத் தோலாக உருவகப்படுத்தி அதன் மீது தேமல் படரவிட்டு, அதுவும் அழகானதாக குணம் ஏற்றி, ஒரு மங்கிய
நிறத்தைசசுட்டி, அது மறையும் கடலை கருக்கிருட்டு மங்கி வந்து வளரும். ஆரம்ப ஒளியின் மங்கிய தோற்றமும் வளர்ந்து, இரண்டும் கலைவையான வெளிறின ஒளியைச்சுட்டிக் காட்டுவது இந்த முதல் படிமம் ஒரு வேளை இந்தப்படிம வலுவும் அழுத்தமும் போதாதோ என்ற சம்சயத்தாலோ, ஒரு ஆணிக்கு இரண்டு ஆணியடியாக அடுத்த படிமம். கதிரோனும் மதியும் புணர்ந்து வெளிவந்த விந்து படர்வதாக, அந்த விந்தின் நிறத்தைக் கொண்டு உஷைக்கால வெளிறிய சாம்பல் நிற மங்கலொளியை உருவகப்படுத்துவது. இதுவும் (முந்தின. கவிதையில் உள்ளது போல்) பாலியல் படிமம். மரபான படிமங்களை ரசித்துப் பழக்கமான வாசகனுக்கு இந்த விபரீதக் கற்பனைப் படிமம் அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தக்கூடியது. ஆனால் மூன்றாவது ஆண் அடி உருவமான சூரிய கிரகணங்கள் மணம் வீசி மலரும் புஷ்பம் உவமை, முந்தின படிமத்துக்கு பரிகாரம் செய்வது போல் ரொமான்டிக் என்கிற அதிசயோக்தி பாவ உருவமாக அமைந்திருக்கிறது. நான்காவது படிமமான இறந்து கொண்டிருக்கும் இருள் பறவையின் சிறகை அரித்து உட்கொள்ளும் கிருமியாக (ரியலிஸ்டிக்) என்கிற யதார்த்த தோரணை உருவமாக ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது. கடைசிப்படிமமான வெளிச்சம் என்ற சிறகின் மீது மிதப்பதுபோல் (அதாவது எந்த சமயத்திலும் மூழ்கியோ இறந்தோ போய்விடக் கூடும் என்பது போல) அழுத்தம் இல்லாது உட்கார்ந்திருக்கும். ஒரு கரு நிற இருள் குருவியாக உருவகம் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

கடைசி இரண்டு படிமங்களிடையே ஒத்த பார்வை இருந்தாலும், ஒரு தோற்ற முரண் காட்டப்பட்டிருக்கிறது. அதாவது இரண்டும் விடிவு. ஒளி பற்றியதாக இருந்தாலும் முன்னதில் இருளைச்சிறகாக உருவகப் படுத்தி ஒளிக்கிருமியால் பாதிக்கப்படுவதாகவும். பின்னதில் ஒளியைச் சிறகாக உருவகப்படுத்தி இருள் குருவியை பாதிப்பதாகவும் காட்டி, இரண்டும் விடிவுக் காட்சிக்கு உதவப் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது. மொத்தத்தில் இந்த ஐந்து படிமங்களும் சேர்ந்து உதய கால கணப் பொழுதின் நிறத்தைச் சுட்டி வண்ண ஒவியமாக சிறந்த காட்சிச் சித்தரிப்பு சாத்தியமாகி இருக்கிறது. இது தற்காலத் தமிழ் புதுக்கவிதைத் துறையில் முதலில் வந்த சிறந்த படிமக்கவிதை, புதுக்கவிதைத் துறையில் பின்னால் இத்தகைய படிமங்கள் கணக்கற்றுத் தோன்றுவதற்கு இதுதான் முன் உதாரணம் அடுத்து வந்த சிவராமுவின் கவிதைகளில் இந்தவிதப்படிமப்பாங்கு செழிப்பேறுவதைக் காண்கிறோம்.


)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

நேச மித்ரன்
16 hrs ·

விமர்சனம் என்பதே நமக்கு புதிய விஷயம். நாம் அறிந்திருந்தது ரசனைதான். ரசனை என்பது வாழ்வின் சௌகர்யங்களை அபரிதமாகப் பெற்றுள்ள ஒரு வர்க்கம் குருட்டுத்தனமாகப் பொழுதுபோக்கும் ஒரு மனநிலை என்றுதான், இன்றைய நமது பிரக்ஞைக்குப்படுகிறது. இன்று 'ரசனை' என்ற பதம் எங்காவது பிரயோகிக்கப்பட்டால் அது விமர்சனம் என்ற பிரயோகத்தின் வசப்பட்டு, ஓரு ஆழ்ந்த அர்த்தத்தை ஏற்றுக்கொண்ட வகையாகத்தான் உபயோகிக்கப்படுகிறதா என அவதானிக்க வேண்டும். அப்படி ஒரு ஆழ்ந்த அர்த்தம் அதற்கு இல்லையென்றால், 'ரசிப்பது' என்பது 'பேஷ்' போட்டு தலையாட்டும் ஒரு கோணங்கி மரபுதான். இது விசேஷமாக, சௌகர்யமான வாழ்க்கை நிலையில் கிடந்து மந்தமான உணர்வுகளுடன் வாழும் வர்க்கத்தினரின் மரபு. இவ்வர்க்கம் தமிழர்களிடையே 'பொழுதுபோக்கு' என்ற அடிப்படையில்தான் பேரிலக்கியங்களைக் கூட சந்தித்து வந்துள்ளது. மிகவும் 'ஹைகிளாஸ்' பொழுதுபோக்கு. அவ்வளவுதான்

-" பிரமிள் 'வெயிலும் நிழலும்' கட்டுரைத் தொகுப்பில் பக்கம் 244 -M.D.M

Monday, January 04, 2016

இன்றைய வாழ்வின் ஒரு உடைந்த கதி, - - பிரமிள்

Kaala Subramaniam added 2 new photos.

6 hrs ·

வேலூர் அருகிலுள்ள கரடிகுடி கிராமத்தில் 6.1.1997ல் மறைந்த பிரமிளின் சமாதி. 19ஆவது ஆண்டு நினைவுநாள் இன்று.





Kaala Subramaniam commented on this.

Thuraiyur Saravanan
16 hrs · ‎Monday, ‎January ‎4, ‎2016

இன்றைய வாழ்வின் ஒரு உடைந்த கதி,
நகர் என்ற பிரத்தியட்சத்தின் சிதறிச் சிதறித் தோன்றும் காட்சிகள்,
சீரற்றுத் தோன்றி மறையும் உருவப் பிரதிகள்.
பஸ்கள்,
பஸ்களினால் மறைக்கப்பட்டுத் தோன்றி ராக்ஷஸ சொரூபமான கட்டிடங்களினிடையே சிறை கொண்ட அஸ்தமனங்கள்,
எட்ட இருந்துவந்து மறைந்து தொடர்பற்று அவசரத்தில் பேசி,
கைகாட்டிச் சிரித்துப் பேசாது போய்,
மறையும்,
நண்பர்கள்.
இவையாவும் பிரத்தியட்சம் ...


- பிரமிள்



Kaala Subramaniam எதில் உள்ளது?

Like · Reply · 1 · 4 hrs


Thuraiyur Saravanan ”கண்ணாடியுள்ளிருந்து” கவிதை தொகுப்பில் உள்ள “தர்சனம்” கட்டுரையில் உள்ளது. படிப்பவர்களுக்கு வசதியாக வரிகளைப் பிரித்துப் பகிர்ந்தேன்...

Like · Reply · 1 · 3 hrs


தஞ்சை தவசி என் ஆவியை
உங்களுக்குள் வைப்பேன்...
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
மனத்திற் கண்
மாசிலனாதல்
மனிதநேயம் வாழ்தல்...
தானே தன்னில்
மடைமாறுதல்தான்
விடுதலையாதல்...
கொடுப்பது அழகு
பங்கிடுவது அற்புதம்
உறைந்திருக்கும்
புனிதத்தை அன்பின்
ஒருகை ஓசை
உருகவைக்கட்டும் "2016".
- தாயன்புடன்
தஞ்சை தவசி -

பச்சைக் கதை - பிரமிள்

கானகத்தினுள்
பசுமைச் சாறுபொங்க
துடிக்கிறது
“அல்ல, அல்ல” என்ற உன்
சொல்லின் தாளகதி.

சற்றே நிழல்களுள் சரிகிறேன்,
வழிதடுமாறாத களைப்பு.
எதிர்வரும் என் வேளைகளினுள்
உன்னைச் சிறைபிடிக்கின்றன
தீர்க்க தர்சனங்கள்.

தளிரே - என் மன எலும்பு
உன்னகத்தில் கிளைபடர
இலைமுகம் கொள்கிறாய் நீ.
நாம் எதிலும்
மறைமுகப்பொருள்களை
சர்ச்சிக்க வேண்டாம்.
எது மறை பொருள்?
இந்த உருகிய மறுப்புகளின்
உரம்தான் - அவ்வுரம்
உன்னுள் என்கிளையின்
பணியாத பக்திகளாகட்டும்
பளுவற்றுச் சிறுசிறு
பச்சைச் சிறகுகளில்
எழுந்து தத்தளிக்கட்டும்.

சிறகுகளில் சில
துடிப்பு அணைந்து
மண்வண்ணமாகும்
வீழும்.. வீழினும் உரமாகும்.

மீந்திருப்பவற்றுள்
விளைகின்றன புதர்த்தீ இருள்கள்
உணவுகள்
விஷங்கள்
முட்கள்
முட்கள்
ஸ்தாவர மான்களும் புலிகளும்.

நகங்கள் என்னைக் கிழிக்கின்றன
ஆயின் உன்
மூலிகை இலைக்கண்கள்
சிகிச்சையளிக்கின்றன.


Piramil facebook

January 17, 2014 ·

தர்சனம்

புதுக்கவிதை என்ற பெயர் தற்காலீகமானது. கவிதையின் பெயர் கவிதையே. இப்பெயர் பெறத் தகுதியற்ற யாவும் செய்யுள்கள்; செய்யப்பட்டவை. கவிதை எல்லாவகையான சொற்களையும் உதறுகிறது.நிதர்சனத்தில் திளைக்கிறது. யாப்பு என்ற திட்டமிடப்பட்ட உருவத்தை துறக்கும் கவிஞன் ஒரு புதிய உருவை நாடி இத்துறவை மேற்கொள்ளவில்லை.நிதசர்ணத்தை உணராத செய்யுள் வாதிகள், யாப்பு என்ற உருவில் ஒரு சௌகர்யத்தைக் கண்டு அதன் கதிக்குள் இயற்கைப் பொருள்களின் வர்ணனைகளையும், சாமான்ய மனிதனுக்குக்கூடத் தெரியும் அற முறைகளையும் அதீதமானவை என்று பிரமை காட்டி எழுதினர். இவர்கள் ஆழ்ந்த வாழ்வின் அதீத ரகசியங்களையோ மானுஷ்ய தர்மங்களையோ உணராதவர்கள். பிரத்தியட்சத்தின் மீது காதல் கொண்ட மனிதன் செய்யுள் வாதியிலிருந்து உயர எழுந்து ஸ்தூல நிதர்சனங்கள் வாழ்வின் அதீத ரகசியங்களுக்குக் குறியீடுகளாக, தார்மிக சக்திக்கு உரமாகக்கண்டான். போலி வர்ணனைகளையும் போலி தர்மங்களையும் துறந்தான். அந்தத் துறவோடு உடனிகழ்வாக யாப்பையும் துறந்தான். கவிதை தமிழில் புனர்ஜன்மம் பெற்ற கதை இது.

வசனத்தை உடைத்துப்போட்டு கவிதையை சாதித்துவிட முடியாது.

இன்றைய வாழ்வின் ஒரு உடைந்த கதி, நகர் என்ற பிரத்தியட்சத்தின் சிதறிச் சிதறித் தோன்றும் காட்சிகள், சீரற்றுத் தோன்றி மறையும் உருவப் பிரதிகள். பஸ்கள், பஸ்களினால் மறைக்கப்பட்டுத் தோன்றி ராஷஸ சொரூபமான கட்டிடங்களிடையே சிறை கொண்ட அஸ்தமனங்கள்,எட்ட இருந்துவந்து மறைந்து தொடர்பற்று அவசரத்தில் பேசி, கைகாட்டிச் சிரித்துப் பேசாது போய், மறையும் நண்பர்கள். இவையாவும் பிரத்தியட்சம்.

யாப்பின் கதிக்கு இந்த பிரத்தியட்சத்தில் இடமேது? எமது இன்றைய பிரக்ஞையின் இந்த சீரற்ற ஒரு புதிய தன்மையில் யாப்பு அங்கதத்திற்கே உதவும்.

In the room women come and go Talking of Michelangelo

என்ற வரியிலும்

I grow old, I grow old
I shall wear the bottoms of my trousers rolled

என்ற வரியிலும் சப்தம் அதீத உணர்வுக்காக உபயோகமாகவில்லை. கேலிக்கு அங்கதத்திற்கே உபயோகமாகிறது இன்று.

பண் என்பார் பாட்டென்பார்
கண்ணைச் சொருகிக் கவியென்பார்
அண்ணாந்து
கொட்டாவி விட்டதெல்லாம்
கூறுதமிழ் பாட்டாச்சே
முட்டாளே இன்னமுமா பாட்டு?

என்ற யாப்புருவம் கேலிக்கே -- அங்கதத்திற்கே உபயோகமாகிறது இன்று. ஏனெனில் எமது பிரக்ஞையின் கதியில் இன்று அன்றைய சாவதானம் இல்லை. எனவே சாவதானத்தில் விளைந்த யாப்பு எமது பிரக்ஞையின் நடுவே நிகழும் போது அங்கதமாகிறது. பழைய வாழ்வின் கதியையோ, நாம் அதன் யாப்புருவோடு சேர்த்தே பருகுகிறோம்.