மோக முள் - தி. ஜானகிராமன் (சில பகுதிகள்) (521-559)

மோக முள் - தி. ஜானகிராமன் (சில பகுதிகள்) (521-559)


"நீதான் வாயேன். இது நம்ம ஊர் மாதிரி வம்பளக்கிற ஊர் இல்லை."

"வரேன்."

"ஞாயிற்றுக்கிழமை காலமே வந்தால் நல்லது."



"வரேன்."



விளக்குகள் எரிந்தன. இருட்டிவிட்டது.



"அறையைப் பார்த்துவிட்டுப் போறியா?" என்றான் பாபு.



“字sf."



வெங்கடரங்கம் பிள்ளைத் தெருவை நோக்கி இருவரும் நடந்தார் கள். வீட்டுக்காரர்களிடம் அவளை அறிமுகப்படுத்திவிட்டு அறைக்கு அழைத்துச்சென்று பார்த்துவிட்டு, இறங்கினான் பாபு.



ஜவுளிக் கடையில் இரண்டு புடவைகள், ஒரு ஜமக்காளம், தலையணை, போர்வை, ஒரு டம்ளர், கண்ணாடி, சீப்பு - எல்லா வற்றையும் வாங்கிக்கொடுத்தான்.



புரசைவாக்கத்தில் இதையெல்லாம் பார்த்ததும் பாட்டிக்கு எப்படியிருந்ததோ. இதையெல்லாம்கூட நீங்க வாங்கிக் கொடுக்க ணுமா? நாங்க பார்த்துக்கமாட்டோம்" என்று பட்டதும் படாதது மாகச் சொல்லிவைத்தாள். நாளைக்குப் பதினோரு மணிக்குள்ளாகப் போகணுமா?"



"ஆமாம்."


"எங்கேயிருக்கு இடம்?"



'டவுன்லே' என்று விலாசத்தைக் கொடுத்து பாபு மேலும் சொன்னான். "பாட்டி, நாளைக்கு ஆபீசு உண்டு. உங்க பிள்ளையைப் பத்து மணி சுமாருக்கு அழச்சிக்கிட்டுப் போகச் சொல்லுங்க. நான் மத்தியானம் அங்கே போய்ப் பார்த்துக்கறேன்."



"உங்களுக்கு என்னமாகப் போக முடியும் பையனை அளச்சிகிட்டுப் போகச் சொல்றேன். நீங்க கவலைப்படாதீங்க."



கிழவி விசித்திரமாகப் பிடிவாதம் செய்யவே, அங்கேயே சாப்பிட்டுவிட்டு விடைபெற்றுக்கொண்டான் பாபு.



பஸ்ஸில் வரும்போது பெரிய காரியத்தைச் சாதித்துவிட்ட பெருமை நெஞ்சை லேசாக்கியிருந்தது. அலைக்கழிக்காமல் உதவிசெய்த பத்மாசனியை நினைத்து நன்றி நிறைந்த உள்ளத்தில், எதிர்பாராத சுருக்கில் காரியம் கை கூடிய வியப்பும் பளிச்சிட்டது.



ராஜம், சாம்பன் அப்பா எல்லோருக்கும் பதில் போட்டு விடுவது என்ற தீர்மானத்துடன் மேஜைமுன் உட்கார்ந்துகொண்டான்.



婆520婆



தி. ஜானகிராமன்



அன்புள்ள ராஜத்திற்கு, கடிதம் வந்தது. எழுத என்ன இருக்கிறது என்றுதான் எழுதலை. இத்தனை நாளாக வீடு வீடாக ஏறி சங்கீதம் _கொடுக்கிறவன் விசேஷமாக எதைச் சொல்ல இருக்கிறது: _குக் காத்திருப்பதும் நடப்பதுமாகக் கழிகிற நாளில் உன் பகுப் பிடித்தமாக என்னத்தைச் சொல்லப்போகிறேன்?



_கு இன்னும் எழுதவில்லை. சுமார் மூன்று வாரமாக _ரு இன்ஷஅரன்ஸ் கம்பெனியில் பொது உறவு அதிகாரிக்கு யாளனாக வேலை பார்த்து வருகிறேன். எதற்காக இந்த பார்க்கிறேன் என்று எனக்கே புரியவில்லை. ஒரு சின்னப் _ண்ணிடம் சங்கீதம் சொல்லிக்கொள்கிறது. நான் அதிகமாக ய வேண்டாம் என்று அந்தப் பெண்ணின் தகப்பனார் இந்த _யை எனக்கு வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டார். பெண்ணின் _யில் நான் தீவிரமாக இருக்க வேண்டும் என்று அவருக்கு _ஆனால், இரண்டு நாளாக அவர் வீட்டுப் பக்கமே நான் யவில்லை. மீண்டும் தொலைவில் புயலின் உறுமல்போல் _றது. சென்னைப் பத்திரிகைகளில் வானிலை அறிக்கைகள் _மும் வருகின்றன. கடலில் புயல் உருவாகிறது உருவாகிறது _ாகள். இரண்டு மூன்று நாள் சொல்லுவார்கள். நான்காவது _அது எங்கேயோ வடமேற்காகப் போய்விட்டது என்பார்கள். _அப்படிப் போகிறது என்று நான் பலதடவை யோசிப்பதுண்டு. _டு மூன்று நாளாக என் உள் மனத்தில் இந்த யோசனை _து கொண்டேயிருக்கிறது.



நேற்று முற்பகலில் ஆபீசில் இருந்தபோது திடீரென்று யாரோ வான அம்மாள் என்னைப் பார்க்க வந்திருப்பதாக ஆபீஸ் பையன் வந்து சொன்னான். ஆமாம், வயதான அம்மாள்தான். பா - மூன்று மாதப் பசியில் அவள் ஐம்பது வயதைக் கடந்து _ாற்போல் தானிருக்கிறது. என்னைவிடப் பத்துவயது பெரியவள் _று நினைக்கிறேன். ஆனால் பன்னிரண்டு வயது பெரியவள் _றுதான் எனக்கு அடிக்கடி தோன்றுகிறது. அதேமாதிரிதான் _று அவளை ஜான்ஸி அனாதாச்ரமத்தில் வேலைக்காரியாக _லை தேடிக் கொடுத்தபோது சொன்னேன். ஆனால் பார்க்கிறவர்கள் _பது வயது சொல்லுவார்கள், அதாவது உடலைப் பார்த்தால். முகத்தில் தெரியவில்லை. முகத்தில் தெரிந்தாலும் எனக்குத் தெரிய விலையோ என்னவோ ஆறு மாதமாகத் தனியாக இருந்தாளாம், அம்மாவின் தொணதொணப்புத் தாங்காமல், மூன்று மாதமாகப் பயாக இருந்திருக்கிறாள். இரண்டு நாள் முன் சென்னை வந்தாள். இன்று வேலை கிடைத்துவிட்டது. ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் என் _அறைக்கு வருவாள்.



签521婆



மோக முள்



_______________



கடற்கரை ஓரமாக உள்ள ஊரில் வானிலை எதிர்பாராத ஏமாற்றங்களையும் நம்பிக்கைகளையும் கொடுக்கிற வழக்கம். ஆனால் யமுனா எதற்கும் அசையாதவள். அவள் உள்ளத்தில் புகுந்து, என்ன இருக்கிறது அங்கு என்று கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்று நானும் எட்டு வருஷமாக முயன்று வருகிறேன், முடியவில்லை. அவள் உள்ளத்தில் புகுந்து புரிந்து கொண்டுவிட்டோம் என்று நினைக்கும்போது மீண்டும் சுவரில் ஒரு திட்டி வாசல் தெரிகிறது. அங்கே நுழைந்தால் அதுவும் கடைசியில்லை என்று மீண்டும் ஒரு கதவு தென்படுகிறது. மீண்டும் அதில் போனால் மீண்டும் ஒரு கதவு. இது இவளிடம்தான் தோன்றுகிறதா? அல்லது எல்லோருக் கும் உள்ள பொதுவான அனுபவம்தானா? ஒரு மனிதனை இன்னொரு மனிதன் முழுவதும் புரிந்துகொள்ள முடியாது என்ற நிலையா இது:



என் சங்கீதத்தைப் பற்றிக் கேட்டிருக்கிறாய். ரங்கண்ணா கடைசியில் சொன்னபடிதான் அது பயன்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. வெற்றிலைப் பெட்டி தூக்கும் சீடர்களும் வேஷ்டி தோய்க்கும் சீடர்களும் எனக்கு வேண்டாம். இந்த மாதிரி நான் வளர்வதை அவர் விரும்பவில்லை என்றே நினைக்கிறேன்.







இந்த சமயத்தில் நீ இங்கிருந்தால் எனக்கு மிகவும் பலமாக இருக்கும். ஆனால் பழக்கத்தாலோ நினைவின் மாறாமையினாலோ நீ இங்கு இருப்பதுபோல்தான் எனக்கு அடிக்கடித் தோன்றுகிறது.



எனக்கு வேறு ஒன்றும் எழுத இல்லை.



நமஸ்காரம்,



பாபு.



கடிதத்தைக் கவரில் போட்டு ஒட்டி விலாசம் எழுதினான் பாபு. பார்த்ததும் என்ன என்ன நினைக்கப் போகிறானோ?



ராஜம் இருந்தால் செளகர்யமாகத்தானிருக்கும் இப்போது.



"மறுபடியும் அவள் வந்துவிட்டாள். இனிமேல் உனக்குக் கவலையில்லை."



"கவலையில்லை என்றால்?"



"எத்தனை நாள் மறுத்துக்கொண்டிருக்க முடியும்? எத்தனை நாள்தான் கதவைச் சாத்திக்கொண்டிருக்க முடியும்? எண்ணத்திற்கு வலு அதிகம். வேறு எங்கும் சிதற அடிக்கப்படாமல் ஒரு முகமாகப் பாயும் எண்ணத்திற்கு பலம் அதிகம். ஒரு இடத்தில் குவிக்கப்பட்ட படைகளைப் போல, ஒரு புள்ளியில் குவிந்த வெயிலின் ஒளியைப் போல எதிர்ப்புகளைப் பொசுக்கிவிடும் அது."



"அப்படியானால் நான் இன்னும் அதையே நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்; இந்த உறவை அவளிடம் வேண்டி நான் இன்னும் ஏங்குகிறேன் என்று நினைக்கிறாயா நீ?"



婆522 婆



தி. ஜானகிராமன்



_ நினைக்கவில்லையா?"



_ப்படி நினைக்க என்ன இருக்கிறது? அவளுக்கு வயது நெட்டாக இருக்கலாம். ஆனால் ஐம்பது வயதுதான் அவளுக்கு மையாக பசி அவளைக் கொன்றுவிட்டது. வறுத்துவிட்டது. _பான எலுமிச்சம் பழம், நிழல் பட்டால் மீண்டும் நிறமும் --In அடையாது."



வந்தத் தோற்றத்தைக் கண்டா நீ தளர்ந்துவிட்டாய் என்று _றன்."



_வளே நான் மறுபடியும் அந்தப் பேச்சை எடுத்தால் சிரிப்பாள். ைவெறுக்கக்கூட வெறுப்பாள் என்ன இவ்வளவு மிருகமாக _றானே என்று."



_ப்படியானல் உனக்கு அந்த உறவில் அவளை நினைக்க _வில்லையா இப்போது?"



'முடியவில்லை. அண்டமுடியாத ஒரு புனிதத் தன்மையை _ இன்னும் அவள்மீது ஏற்றியிருக்கிறது. இயற்கையிலேயே _ தனிமை அவளுக்கு உண்டு. அது இப்போது அதிகமாகி _து என்னால் அப்படி நினைக்க முடியாது போலிருக்கிறது."



_அப்படியானால் நீ அதிர்ஷ்டக்காரன்தான்." _அதிர்ஷ்டம் என்ன?" "இந்தப் புனிதத் தன்மையை நீ மதிக்கிறாயல்லவா? அதனால் _



"இந்த நிலையில் அவளை அந்தக் கண்ணுடன் பார்த்தால் _பதுபோயிருக்கிற சோல்ஜரைப் போல... எனக்குப் பேசக்கூடத் தைரியமிராது. அந்த எண்ணத்தின் வாசலில் நிற்கக்கூடத் துணிவு _ாது."



"ரொம்ப வேடிக்கையான பதிலாக இருக்கிறதே."



"ம். வேடிக்கையென்ன? கற்பூர சம்புடம் காலியாகி வெகுநாள் வரையில் மணக்கிறது. ஆனாலும் தற்போது சூன்யமாக இருப்பது



_ண்மைதானே."



"கடைசியில் என்ன தீர்மானம் செய்திருக்கிறாய்?" "அப்பா அம்மாவை இங்கு வரவழைக்கப் போகிறேன்."



"கல்யாணம் ?” "அனாவசியமான கேள்விகளெல்லாம் எதற்காகக் கேட்கிறாய்



ராஜம் அதைப் பற்றி இப்பொழுது என்ன?"



"உங்கப்பா அம்மா வந்தால் யமுனா ?”



婆523 婆



மோக முள்







________________



"அவள் பாட்டுக்கு இருக்கட்டுமே." "அது சரி அவள் வந்து... ஒப்புக்கொண்டால்?"



#



"ராஜம், நீயா பேசுகிறாய்? ...



"நான்தான்."



"நீ முட்டாள். இவ்வளவு சொல்லிவிட்டேனே நான். நீ இந்த மாதிரி பேசுகிறதே அநியாயம். உனக்கு மோட்டாத்தனம் வந்து



விட்டது-ரஸ்மயமாக, சொல்லாமல் சொல்லும், சூசகமாகப் பேசும் உன் ஆற்றல் எங்கே போய்விட்டது. "



"கோபித்துக்கொள்ளாதே. சும்மா கேட்டேன்."



"நீ அவளைப் பார்த்தால் தெரியும். அவள் வாடித்தான் போய் விட்டாள். ஆனால் தலையில் வைத்து வைத்து, உடல் சூடு பட்டு வாடிய வாடல் இல்லை. பூஜை அறையிலிருந்து உதிர்ந்த நிர்மால்யம். மறுநாள் காலை பூஜை அலமாரியைத் திறக்கும்போது உதிரும் வாடல், விளக்குமாற்றாலோ காலாலோ தொட்டுவிட முடியாது!"



கடற்கரையில் அவள் உட்கார்ந்து அலையைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த தோற்றத்தின் எளிமையிலும் சோகத்திலும் ஒரு தெய்வத் தன்மை ஓலமிடுகிறது. யாரும் உணரவில்லையே என்றா? அந்தக் கோலத்தை இப்போது பார்க்கும்போது, அப்பா காட்டிய தெய்வம் நினைவுக்கு வருகிறது.



"சார் . சார்" என்று குரல் கேட்டது. வீட்டுக்காரர் குரலைப் போலிருந்தது.



"தூங்கிப் போயிட்டீங்களோன்னு நினைச்சேன். தபால்காரன் இன்னிக்கு இந்த லெட்டரைக் கீள போட்டுட்டுப் போயிட்டானாம். இப்பதான் சொன்னாங்க ஊட்லெ" என்று ஒரு கடிதத்தைக் கொடுத்துவிட்டுப் போனார் வீட்டுக்காரர்.



சங்குவின் கையெழுத்து மாதிரி இருந்தது. பிரித்தான் பாபு.



என்ன அழகு! என்ன கோவை! என்ன ராயசம்!



"சிரஞ்சீவி பாபுவுக்கு அநேக ஆசீர்வாதம் திடீர் என்று இந்தக் கடிதம் எழுதக்கூட முடியாமல் எழுதுகிறேன். படுத்த படுக்கையில் எழுதுகிறேன். எல்லோரும் என்னைக் கைவிட்டு விட்டார்கள். கோவில் வேலை என் கெட்டகாலம், போய்விட்டது. போய் நாலு மாதமாகிவிட்டது. இங்கு வந்து ஒரு மாசமாகிறது."



பாபு மேலே பார்த்தான். திருச்சி ஆஸ்பத்திரி விலாசம் எழுதியிருந்தது. ஆஸ்பத்திரியிலா இருக்கிறான் சங்கு!



"ஒரு மாசமாகிறது. ஆஸ்பத்திரியில் இருபது நாளாகப்படுத்த படுக்கையாகக் கிடக்கிறேன். என் சம்சாரத்துக்கு மூன்று கடுதாசி



姿524签



தி. ஜானகிராமன்



_டேன். பதில் இல்லை. இந்த மாதிரி ராக்ஷச குடும்பத்தில் _ பண்ணாதே பண்ணாதே என்று சித்தப்பா சொன்னதைக் _ம செய்த பாவத்தை இப்போது அனுபவிக்கிறோம். புருஷன. ாளை பொல்லாதவனாக இருக்கலாம் ஆனால் இப்படித் _விடக்கூடிய நிலைமைக்கு நான் என்ன செய்துவிட்டேன்!



_ஜக்ஷன் பதினாறு போட வேண்டும் என்கிறார் டாக்டர். வான்றும் நாலு ரூபாய் ஆகுமாம். ஆஸ்பத்திரியில் போட _ாகளாம். நான் எங்கு போவேன் இவ்வளவு ருபாய்க்கு: _ாத்தின் வீட்டில் கைகொடுக்க மாட்டார்கள். ஒவலடினும _ம் சாப்பிட்டால் தேறும் என்கிறார் டாக்டர் 鹰 எபடியாவது _ ருபாய் கடிதம் கண்டவுடன் அனுப்ப வேண்டும் தந்தி ாவித்து அனுப்ப வேண்டும். உன்னைத்தான நம்பியிருக் _ இந்த உலகத்தில் யாருமில்லை எனக்கு. அமமா சிர்காழியில் பெரிய மனுஷர் வீட்டில் சமைத்துப் போட்டுக்கொண்டிருக _அவளுக்கு எப்படி எழுதுவது என்று புரியவில்லை. f _டியாவது அனுப்பு. எழுந்து வந்த சில நாளைக்கெல்லாம் பபிவிடுகிறேன். உடம்பில் ரத்தம் முறிந்துவிட்டது. என்கிறார் _ மார்பு அடிக்கடி அடைத்துக்கொள்கிறது. சர்வேச்வரன்தான் _மூலமாக என்னைக் காப்பாற்ற வேண்டும். இந்த சமயத்தில் ளைக் கைவிட்டு விடாதே எனக்கு எழுதக்கூட ഴ41ിജ്ഞ. _சனிக்கிழமை, நாளை மறுநாள் தபால் வராது. திங்கட்கிழமை _ாக்கிறேன். இந்த மருந்துகளில்லாவிட்டால், நான் பிழைப்பது _ பிரமமாயிருக்கும்போலிருக்கிறது. உடம்பு சரியானதும்தான் _ வேலையைப் பற்றி யோசிக்க வேண்டும்.



ஆசீர்வாதம் சங்கு."



கடிதத்தைப் படிக்கும்போது கண்ணில் நீர் துளிர்த்துவிட்டது அவனுக்கு காட்டாள் மாதிரியிருப்பான் சங்கு. இப்படிப் படுத்த பகையாக விழும்படி என்ன வந்துவிட்டது: மூனறு கடிதம மட்டுமா அவன் மனைவி வந்து பார்க்கவில்லை; அந்தக் குடும்பமே _சழுத்தத்திற்குப் பெயர் போனதுதான். @ನ್ತಿ। மீது கோபமாகக் _ இருக்கும்? வாயில் வந்தபடி வாசலில் நின்று மாமனாரைத _டுவானாம் சங்கு அந்தக் கோபமா? ஏதாயிருந்தாலும் இந்த மயத்தில் அரக்கர்கள் கூட கைவிட்டு விடுவார்களா என்ன; - - _ான சிக்கு இவனுக்கு சங்குவுக்குக் கூடவா இந்த மாதிரி _ரு நிலை வர முடியும்: சந்தோஷமும் உல்லாசமும் நிறைந்த மனம் அது எதையும் லட்சியம் பண்ணாதவன். குறும்பும் முரட்டுத் _ளமும் கோபமும் நிறைந்தவன். கணக்கில புலி. யாராயிருந்தாலும் _லிங் கண்ணாடியைப் போட்டுக்கொண்டு தலையை நிமிர்த்தி நேராக முகத்தைப் பார்த்துத்தான் பேசுவான். பயம், கூசசம இவைகள் என்னவென்றே தெரியாதவன்! இவனா மரணத்தை



மோக முள் 姿525婆







________________



நினைக்கிறான் இப்போது அதற்குள்ளாகவா? அப்படி என்ன வாழ்ந்து அடிபட்டுச் சளைத்துவிட்டான்: ஆஸ்பத்திரியில் கிடந்து உதவியில்லாமல் தவிப்பவனை வந்து பார்க்கக்கூட மறுக்கும்படியாக அப்படி என்ன குற்றம் செய்துவிட்டான் இவன்? என்னடா கொடுமை இது!



விடுமுறைக்கு விடுமுறை அவன் தஞ்சாவூருக்கு வந்த அல்லது தான் போய் அவனோடு ஒருமாதம் இருந்து கழித்த நாட்களும் நினைவுக்கு வந்தன பாபுவுக்கு. கடை முழுக்கின் போது மாயவரம் தெருக்களும் ஆறும் வெறும் தலையாகத்தான் தெரியும் கொடை ராட்டினமும் தொட்டில் ராட்டினமும் வந்திருந்தன. உற்சவக்காக என்று எங்கிருந்தோ வந்த உறவினர்கள் இரண்டனாவும் ஒரனாவு மாகக் கொடுத்து தலைக்கு இரண்டுருபாய் சேர்ந்திருந்தது. அவ்வளவை யும் ஒரணாச் சில்லரையாக மாற்றினான் சங்கு. பாபுவையும் அழைத்துக்கொண்டு அறுபது தடவை கொடை ராட்டினமும் அறுபது தடவை தொட்டில் ராட்டினமும் சுற்றினான். மீதி இரண்டனாவுக்கு பப்பர்மிட்டும் பட்டாணிக் கடலையும். இப்போது நினைத்தால்கூட வயிற்றைக் கலக்குகிறது. சங்கு அனுபவிக்கிறது. விளையாடுகிறது எல்லாமே தனி குதிரையைவிட்டு இறங்காமலேயே கால் காலணாவாகக் கொடுத்து மாலையிலிருந்து ராத்திரி பத்து மணிவரை சுற்றினார்கள் இருவரும். மறுநாள் மாலையில் அதே மாதிரி தொட்டில் ராட்டினம் ...



அந்த சங்குவா ஆஸ்பத்திரியில் கவனிப்பாரின்றித் தவிக்கிறான்: இவ்வளவு சந்தோஷமும் துணிவும் நிறைந்தவனை மடக்கிப் படுக்கை யில் போட்டு பயக்குரல் எழுப்பும் படியாகச் செய்தது எது?



செவ்வாய்க்கிழமை எதிர்பார்க்கிறானாம். பணத்திற்கு எங்கே போவது: கையில் இருந்த ரூபாயில் முக்கால் வாசி யமுனாவுக்குப் புடவைகள், படுக்கை, செருப்பு - இப்படியே செலவழிந்துவிட்டது.



மணிபர்சை எடுத்துக்கொட்டினான். பன்னிரண்டு ரூபாய் சொச்சம். இன்னும் ஆறுநாள் ஒட்டியாக வேண்டும்? முதல் தேதி யன்று இருபத்தெட்டு நாள் சம்பளம் வரும் அதற்கு முன் பணத்திற்கு எங்கே போகிறது? அம்மா சொல்வது இப்போதுதான் தெரிகிறது. தபாலாபீசில் பத்து பத்து ரூபாயாவது என்னுடையதில்லை என்று போட்டுவை என்று அவள் சொல்லாத நாள் இல்லை. என்னது இல்லை என்று சொல்லத் தயார்தான். பணம் இருந்தால் அல்லவா சொல்ல பத்மாசனி அம்மாள் சொன்னதுகூட நினைவுக்கு வருகிறதுஅவள் வாய்க்கு என்ன போடுவது? அவசரச் செலவு வரும். மிச்சப்படுத்தி வையுங்கள் என்று சொல்லி ஒரு பொழுது ஆகவில்லை. வந்து விட்டது. சாயங்காலமே யமுனாவுக்கு அறையைக் காண்பிப்பதற்காக வந்தபோது இந்தக் கடுதாசைக் கொடுத்திருந்தார் களானால்... அப்போது மட்டும் என்ன? யமுனாவுக்குச் செலவானது.



婆526婆



தி. ஜானகிராமன்



_ழு ஒரு ஒன்பது ஒரு நாலே முக்கால். ஒரு ஆறு முபதது _ால் ருபாய்தானே. அதுவுமில்லாமல் அவளுக்கு முக்கியச் வில்லையா அதெல்லாம்? எங்கே போகிறது இப்போது: _ரோடில் போய்க் கேட்கலாமா? வேலைதான் தேடித் தந்தார்.



. வேறா? வேலை நமக்காகக் கேட்கவில்லையே கடன் _முதல் தேதி இன்னும் ஆறுநாள் இருக்கிறது. கொடுத்துவிடு ாம்_ இந்த மாசத்து சம்பளத்தை வாங்கிக்கொள்ளாமல்



_து விடுகிறது.



அங்குவின் முகத்திற்கு சோர்வு தாள முடியமா? தொய்வும்



_மும் அவனால் பட முடியுமா? அவன் இப்படி எழுதுவதென்



_அவன் குரல் இப்படி கம்முவதென்றால் உலகத்திலேயே



_பயங்கரமாக நடந்து கொண்டிருக்கவேண்டும்.



O



மாலையில் பெல்ஸ் ரோடுக்குப் போனபோது சட்டென்று _பது ருபாயை எடுத்துக் கொடுத்துவிட்டார் அவர் பண்ததை _றுப்பி, நான் வந்து ஏதாவது செய்ய வேண்டுமா என்று கேட்டுக் _மும் எழுதிவிட்டு ஆபீசுக்குப் புறப்பட்டான் பாபு.



பிற்பகல் இடைவேளையில் ஒரு சைக்கிள் ரிக்ஷாவில் ஏறிக் _ண்டு ஜான்ஸி ஆச்ரமத்திற்குள் நுழைந்தபோது பள்ளிக்கூடத் _த்து மரங்களின் நிழல்களில் கும்பல் கும்பலாகக் குழநதைகள _ளயாடிக்கொண்டிருந்தன. யுவதிகளும் சிறுமிகளும் அங்குமிங்கும் _ாது. பேசியும் படித்தும் பொழுதுபோக்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். _யில் உடலை அயர அடித்தது.



ஆபீஸில் படியேறினான் அவன் யமுனாவா அது? ஒரு பைலைத் _க்கொண்டு உள்ளே ஒரு மேஜையை நோக்கிச் சென்று _ண்டிருந்தாள் அவள். நேற்று வாங்கிக் தொடுத்த புடவைதான _வைப் பார்த்துவிட்டு ஒரு பெண்- வாத்யாரம்மாள் போலிருக்கிறதுவரைப் பார்க்க வேண்டுமென்று விசாரித்தாள்.



_பத்மாசனி அம்மாளை." ஒரு நிமிஷத்தில் பத்மாசனி அம்மா வந்தாள். காலமே வந்துவிட்டாள் யமுனா பிரசிடெண்டும் பார்த்தார். _வருக்கும் திருப்தி ஞானம் "



"ஏனம்மா" என்று ஒரு பெண் ஓடிவந்தது.



யமுனாக்காவைக் கூப்பிடு." அதற்குள் யமுனாக்காவாக ஆகிவிட்டாளா?



யமுனா வந்தாள். பாபுவைப் பார்த்துப் புன்சிரிப்பு அவள் பத்தில் தவழ்ந்தது. விநோதமான புன்முறுவல் போலிருந்தது.



婆527婆



ாக முள்



________________



நிச்சயமும் நிறைவும் ஒளிவிட்ட புன்முறுவல் கிண்டலும் குறும்பும்



மறைந்த புன்முறுவல் பிறந்ததுமுதல் இன்றுதான் இந்த மாதிரி



இப்படி ஒரு புன்முறுவல் பூத்தாளோ என்னமோ!



"இடம் பிடிச்சிருக்காக யமுனா ?”



-- * *



Lf).



"அதுக்குள்ளியும் பிடிச்சுப் போயிடுமா?" என்றாள் பத்மாசனி. "பார்த்தவுடனே பிடிச்சு போச்சும்மா. இருட்டைப் பின்னாடியே



விட்டுவிட்டு வந்தாப்பல இருந்தது."



"ஒ, உங்கள் யமுனா நன்றாகப் பேசக்கூடப் பேசுகிறாள்" என்று



ஆங்கிலத்திற்கு மாறிவிட்டாள் பத்மாசனி.



"உண்மையைச் சொல்கிறபோது, வார்த்தைகளும் அப்படி அமைகிறது. அவள் பொறுப்பா என்ன அதற்கு உணர்ந்ததைச் சொல்லியிருக்கிறாள்" என்றான் பாபு.



"நன்றாகக் கவனித்தீர்களா அவள் சொன்னதை ?" "கவனித்தேன்." "ரொம்ப வேகத்தோடு வந்த வார்த்தைகளில்லை?" "ஆமாம்." "நீங்கள் சொல்கிறதுபோல நல்ல உணர்ச்சியும் உண்மையும் சொல்லும் வார்த்தைகள்தான். சொல்லில் நயமில்லாவிட்டாலும் தாக்குதல் இருக்கிறது. புத்திசாலிதான். அதுக்குள்ளியும் புடிச்சுதுன்னு சொல்லிவிடாதே! வேலை அதிகமாக ஆக, அலுப்பு வந்தாலும் வரும் இருந்து பார்த்து சொல்லு,"



"எனக்கு என் இடம் தெரியும் வரம்பு தெரியும். நான் அலுத்துக்க வும் குறைபடவும் என்ன இருக்கப் போறது?" என்றாள் யமுனா பத்மாசனியிடம். மரியாதையும் கெளரவ புத்தியும் அடக்கமும் அவள் குரலில் தொனித்தன. நின்று கொண்டே பேசினாள்.



"நீங்கள்தான் அவளுக்கு வேண்டியதை வாங்கிக் கொடுத்து தயார் செய்து அனுப்பினதாகச் சொன்னாள். நல்லதுதான். இதெல் லாம் நாங்கள் செய்யமாட்டோமா? இனிமேல் நீங்கள் இதெல்லாம் செய்யாதீர்கள். நானும் கொஞ்சம் செய்ய இடம் வையுங்கள்.



"அதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை. நான் ஸ்டேஷன் மாஸ்டர் மாதிரி வண்டியைக் கிளப்பிவிட்டுவிட்டேன். நடத்துகிறது, செலுத்துகிறது எல்லாம் நீங்கள்தான். உங்களுக்கு எப்படி நன்றி கூறுகிறது என்று கூட எனக்குத் தெரியவில்லை. எதோ கடமை செய்கிறார்கள் என்று நினைப்பவன் பேசுகிற தோரணையில் நான் பேசிக்கொண்டிருக்கிறேன்."



"இப்பொழுது என்ன இடைவேளையா ஆபீசில்?"



签528签



தி. ஜானகிராமன்



_ஆமாம்." "இரண்டு மணி வரையிலா?" _ஆமாம்."



_ங்களுக்கும் இரண்டு மணி வரையில்தான். கவலைப்படா _நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன்."



_னக்கு எதற்குக் கவலை?"



வலையே வேண்டாம்..." என்று எழுந்தாள் பத்மாசனி. புவும் எழுந்தான்.



|ங்கள் வேண்டுமானால் ஏதாவது சொல்கிறதானால் சொல்லி டுப் போங்கள்" என்று ஆங்கிலத்திற்கு மாற்றிக்கொண்டாள் வ "நான் இன்னும் காப்பி சாப்பிடவில்லை. போகிறேன். _ இருந்து பேசி விட்டுப் போகலாம்."



நான் என்ன சொல்ல இருக்கிறது"



_அப்படியில்லை. புது இடம் மனிதர்கள் புதிது. வாழ்க்கையே _ என்னமோ போலிருக்கும். சின்னக் குழந்தையை முதலில் 1ாக்கடத்தில் சேர்த்து விட்டுவிட்டு வருகிறாற்போல்தான் _வும். இருந்து நாலு வார்த்தை சொல்லிவிட்டுப் பாங்கள் பது வருஷமாக குடும்ப நண்பர்கள் நீங்கள். வாழ்வு தாழ்வெல்லாம் ". பார்த்திருக்கிறீர்கள். சொல்லுங்கள், பொம்மனாட்டிகள பக்க முழுக்கப் புழங்கும் இடம் பதினாயிரம் ಆ6 Sಾವಾ _மல் சந்தடியில்லாமல் காரியம் பார்ப்பார்கள். இங்கே கொஞ்சம் மயல் எல்லாம் இருக்கும். ஆற்றமாட்டாதவர்கள. தன. சொத்தை _ கொண்டு போவதற்கு வந்துவிட்டாற்போல நினைகறவர்கள் _ாம் இருப்பார்கள். எங்கேயும் இருக்கிறதுதான். அதெல்லாம் _டை செய்யப்படாது. தைரியம் நோமை உணமை கனடியூ _ாம் இருந்தால்தான் தேவலை, இரண்டுநாள் பசியா சாப்பிடுகிற _து ஸ்வர்க்கத்திற்கு வந்துவிட்டாற்போலிருக்கும் பசி ஆறி _லமைகள் நடப்புகள் எல்லாம் தெரிந்துகொள்கிறபோது மனசுககு ேைமா போலிருந்தாலும் இருக்கும், மனசு கொஞ்சம்களுைககும. _ால்தான் சொல்றேன். நீங்கள் பொது உறவு அதிகாரியாக்கே தெல்லாம் தெரிந்துகொண்டிருப்பீர்களே. அனுபவம @ಅಶಶತಿ। --- _ாயமாக இரண்டு வார்த்தை சொல்லிவிட்டுப் தாங்கள ... _வரட்டுமா? மன்னிக்க வேண்டும். ஞாயிற்றுக்கிழமை மால்லுகிறேன். அவள் இஷ்டப்பட்டால் போகலாம். வர ட்டுமா!



சரி, நமஸ்காரம் யமுனா இந்த மாதிரி ஒரு மனுவி பாடியில் ஒருத்தர்கூட கிடைக்கமாட்டாள்."



"உன் கிட்ட நான் பயமில்லாமல் நிம்மதியா இருக்காப் போல வங்க கிட்டவும் இருக்க முடிகிறது எனக்கு.



婆529 婆



மா. முள்



________________



பாபு இந்தப் பேச்சைக் கேட்டுப் பதில் சொல்லத் தெரியாமல் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தான். அரை மணிகள் அடிக்கத் தொடங்கின.



"மணி ஒன்றரையா?"



"ஆமாம்."



“பொம்மனாட்டி ராஜ்யம் இங்கே பொறாமைகள் இருக்கலாம். தைரியமா இருக்கச் சொல்றா பத்மாசனி அம்மா."



"தைரியத்துக்கு என்ன பஞ்சம் இங்கே?" என்று சிரித்தாள்



யமுனா.



வகுப்புக்குள் போகும் ஒரு வழி மாதிரி அந்த ஹால் அமைந் திருந்தது. தாழ்வாரம் இருந்தாலும் பெண்களும் ஆசிரியைகளும் அதன் வழியாக வரலானார்கள். இரண்டு வாத்தியார் அம்மாக்கள் இவர்கள் இருவரையும் பார்த்து லேசாகப் புன்னகைப் பூத்துக் கொண்டே போனார்கள்.



"அப்ப நான் வரட்டுமா?"



“grsf."



"நீ எப்ப வருவே!" "ஞாயிற்றுக்கிழமைதான்." பாபு வெளியே வந்தான்.



மதராஸில்கூட பிறர் என்ன செய்கிறார்கள் என்று பார்க்கிறவர் களும் இருப்பார்கள் போலிருக்கிறது. நாலைந்து வாத்தியாரம்மாக்கள் பார்க்கிற பார்வை இந்த சந்தேகத்தை எழுப்பிற்று. மதராஸ் என்ன? மனிதர்கள்தானே என்று பதில் சொல்லிக்கொண்டே ரிக்ஷாவில் ஏறிக்கொண்டான் பாபு.



ஒரு நாளைப் போல் இன்னொரு நாள் எப்படி இருக்கும்: திங்கட்கிழமை, செவ்வாய், புதன் ... ஒவ்வொன்றுக்கும் ஒவ்வொரு வடிவம் இருக்கத்தான் இருக்கிறது. ஊரும் விதிகளும் மனிதர்களும் தெருக்களும் அப்படியேதானிருக்கிறார்களோ என்னமோ. ஆனால் இந்த ஒவ்வொரு நாளுக்கும் ஒவ்வொரு உருவம், அடையாளம் கண்டுபிடிக்கக்கூடிய தனித்தன்மை இருக்கிறது. திங்கள், செவ்வாய் என்ற பெயர் மாறாமல், முந்தாமல் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக வருகிறதி லிருந்தே இந்தத் தனித்தன்மை விளங்கத்தான் விளங்குகிறது. ஆயிர மாயிரம் ஆண்டுகளாக இந்த வரிசை கலையாமல் வருகிற கட்டுப்பாடு இந்த நாட்களுக்கு இருக்கும் அதிசயத்தை நினைத்துப் பார்க்கிறபோதே, ஒரு நம்பிக்கையும் அவநம்பிக்கையும் தைரியமும் அச்சமும் கனவுகள் பலிக்கிற ஆசையும் பலிக்காத நிராசையும் சேர்ந்து சேர்ந்து வருகின்றனவே. ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக இந்தக் கிழமைகள் நகர்ந்துகொண்டிருக்கின்றன. அப்படியானால் கிழடு தட்டித்தானிருக்க



婆530 婆



தி. ஜானகிராமன்



_டும். இவ்வடி மெல்ல மெல்ல ஊரும் மந்தப் போக்கைப் _கும்போது கிழக்கிழமைகள் என்றுதான் தோன்றுகிறது - _ன்று ஆரம்பித்த கீர்த்தனம் செவ்வாயன்று முடிந்துவிட்டது. _ பெண் புதன்கிழமையன்று பிசுகு ஒன்றுவிடாமல் உதவு _ம் ஒதுக்கல்களுமாகப் பத்துதடவையாவது பாடி அற்றுபடி _பால் ராக பாவமும் கசியக் கசியப் பாடிவிட்டது. அசாதாரணப் தான். சங்கீதம் இப்படி எல்லோருக்கும் சான்னித்யம் கொடுத்து விறதா? எத்தனை வருஷமாக மண்டையை உடைத்துக்கொள் _ள் ஒரு சாயை குரலில் வந்து தேங்க எத்தனை தவம் _வேண்டியிருக்கிறது! எத்தனை நாள் மனதிற்குள் சிந்தனை _ செய்து வா வா என்று தொழுது ஏங்க வேண்டியிருக்கிறது. _ பெண் எப்படி ஒரு கையெட்டில் லாவுவதுபோல் தேனையும் _ரையும் பற்றிவிடுகிறாள்! புதன்கிழமை நாலு தடவை திருப்பித் _ அந்த கன்னட கெளளைக் கீர்த்தனத்தைப் பாடச் சொல்லிக் _போது பிரமிப்பாகத்தானே இருந்தது! என்ன லாகவம்! _குழைவு! சாரீரத்தில் கமகங்களை இப்படி அழுத்தமாகவும் _சமயம் குழைவு குன்றாமலும் பிடிப்பது ரொம்ப ரொம்பக் _ம் அழுத்தமிருந்தால் சிறு வளைவுகள் கூராகிவிடும், குழையும் _ாவு இருந்தால் அழுத்தம் குறைகிற வழக்கம். இந்த இரண்டையும் _டிக் குரலில் கொண்டு வர முடிகிறது இந்தச் சின்னக் குட்டிக்கு! பழக்கிழமை பாடும்போது இன்னும் முழுமையுடன் பாடிவிட்டது _எத்தனை நாள்தான் கடத்துகிறது! நாள் மெல்ல மெல்லப் _ாகிறது. அவள் இறக்கை கட்டிப் பறக்கிறாள்! வேறு கீர்த்தனம் _ம்பித்து, அதுவும் நெருடானதாக ஆரம்பித்தால் பல்லவி, _றுபல்லவி, சரணம் என்று இன்று முடிந்துவிட்டது. நாள்தான் _ல்லப் போய்க்கொண்டிருக்கிறது ...



மெல்லவா போகின்றன. இந்தக் கிழமைகள்: தினமும் இந்த _ரி ஒரு நினைவு தோன்றுவானேன்? என்றும் போகிற வேகம்தானே _ நான் ஏன் இவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கிறேன். உள்ளம் _லையில் ஏறி மிதக்கிறது. உடல், உள்ளம் எல்லாம் லேசாகத் _ழ்கின்றன. திங்கள், செவ்வாய், புதன், வியாழன், வெள்ளி, _ளி இன்றோடு ஆறு நாள் சர்வீஸாகிவிட்டதா? பைலைத் தூக்கிக் கொண்டு போனதே விசித்திரமாகத்தானிருந்தது. நீ இந்த மாதிரி _வகம் பார்க்கும் நிலையைப் பற்றி என்றாவது கனவு கண்டதுண்டா? ாவாடையைக் கட்டிக்கொண்டு குதித்துக் குதித்து ஓடின வயதில்:_யாணமாகியிருந்தால் பதினெட்டு வயசில் ஒரு பெண் இருப்பாள். அவளுக்கு ஒரு குழந்தை பிறந்திருக்கும்.



டண் டண் என்று கீழே மணிச்சத்தம் கேட்டது. பெட்ரோமாக்ஸ் விளக்கின் ஒளி ஜன்னல் கதவில் ஊர்ந்து மறைந்தது. ஐஸ்கிரீம்காரன். ஒருநாள் பார்த்தாற்போல ராத்திரி பதினோரு மணிக்குத்தான் வருகிற வழக்கம் இவன். இன்னும் ஒரு மாசம் போனால் குளிர் ஆரம்பித்துவிடும்!



மோக முள் 婆531婆



________________



- _



விடிந்தால் ஞாயிற்றுக்கிழமை. ஒன்பது மணிச் சோறு இல்லை. இட்லியோ பொங்கலோ தின்னலாம். இஷ்டப்படி பகல் சோறு தின்ன முடியும் ...



மேலே மாறி மாறி வந்த நினைவுகளுக்கு அடியில் பேகடை ராகம் கமகங்களும் பாய்ச்சல்களுமாகத்தானே பாடிக்கொண்டிருந்தது. ரங்கண்ணா பேகடை ராகத்தில் இருக்கிற கீர்த்தனங்கள், கிருதிகள் எல்லாவற்றையும் சொல்லிக் கொடுத்துவிட்டார். எத்தனை தினுசுகள்! எத்தனை உயிர்கள்! எத்தனை உருவங்கள் அதற்கு! ஸ்வரங்களைத் தொட்டும் தொடாததுமாக எத்தனை போக்குகள் ! அண்ணா பாடும்போது எப்படி அந்த உருவங்களெல்லாம் வந்து நிற்கும் ! இதையெல்லாம் கச்சேரியில் பாட நேரமேது மூன்று மணிக்குள் நாலு ராகம், பத்து பாட்டு, நாலு துக்கடா, ஒரு பல்லவி இப்படி வாரப் பத்திரிகை மாதிரி நடக்கிற கச்சேரியில் பேகடை ராகம் தன் முழு வடிவத்தையும் வெளியிட நேரம் ஏது? அண்ணா அதற்குத்தான் கச்சேரி வேண்டாம் என்று சொன்னாரா? ஆத்மானம் தத்தில் தவிர வேறு எப்படி இந்தப் பேரின்பத்தைக் காண முடியும்: இவ்வளவு அழகாக இருக்கிறதே... நாலு பேர் கேட்டால் என்ன . எல்லாரும் அதன் வடிவத்தைக் காணக் கூடாதா.. அது உன் வேலை இல்லை ... யாருக்காவது சொல்லு. அவர்கள் தாங்கள் கற்றுக்கொண்டதையும் ஜனங்களுக்குக் காட்டி மகிழட்டும் அண்ணா எதற்காக என்னை மாத்திரம் இப்படிக் கட்டிப்போட்டுவிட்டார். கிழவி எப்படியிருக்கிறாளோ... நாளைக்குக் கடிதம் கிடைக்கும். எப்படி தனியாக அவளுக்கு இருக்க முடிகிறது? கும்பகோணத்தில் யாரும் இல்லை ... ரங்கண்ணா, பாட்டி, ராஜம் ... யமுனா இவள் இங்கு எதற்காக வந்திருக்கிறாள்: நாளைக் காலையில் வரவேண்டும். என்ன வாழ்வு இது பருவம் வாழ்வு எல்லாவற்றையும் போக விட்டுவிட்டு இந்தக் கடுதாசி தூக்குகிற வேலையா. ஞாயிற்றுக் கிழமை அவள் எதற்காக இங்கு வரவேண்டும். வந்தால் . சை வயது யாரையும் புனிதமாக்கிவிடுகிறது. ஏன் இங்கு வரவேண்டும்? பத்மாசனி அம்மாகிட்ட இருக்கிறபோது ஒரு நிம்மதி ஏற்படுகிறது. உங்கிட்ட இருக்கிற மாதிரி... நான் அவ்வளவு நல்லவனா... இந்த நம்பிக்கையைப் பாதுகாக்கக் கூடியவனா !



_படுத்தான். தலையணையை வைத்துக் காலை நீட்டி _யை எடுத்தான். வயிற்று கனம் மூளையையும் விடாமல் _கொண்டிருக்கிறது. கண்ணை மூடினால் நன்றாகத் -un in - - -



_ பாபு ஒய் உம்மைதானப்யா." ாக்கிட்டுக் கண்ணைத் திறந்தான் பாபு. _னையா காலையிலே தூக்கம்.. ? ராத்திரி சினிமா கினிமா” _ங்க விழித்தான். யார் இது அட! பாலூர் ராமுவா



_ாமுதான். நம்மைத் தேடிக்கொண்டா? பாவென்று எழுந்தான். _ணும் வரணும் உள்ள வாங்கோ-காலமே டியன் சாப்பிட்ட _வாங்கோ" என்று மரியாதையிலும் ஒருவித அச்சத்திலும் பறிக்கொண்டே தலையணையை எடுத்து வைத்துவிட்டு, _ளத்தைக் கீழே விரித்தான். மூலையிலும் அங்குமிங்கும்



குடுதாசிகளையும் துரும்புகளையும் எடுத்து எறிந்தான். பாலூர் ராமு இரண்டு சீடர்களுடன் வந்திருந்தார். _ஆமாம் மாம்பலம் ரூமுக்குப் போயிருந்தேன். இஞ்ச _ாடு வந்துட்டதாகச் சொன்னா வந்தேன்."



_ானும் இரண்டு தூசு துரும்பைத் திரட்டி எறியப் போனவன்



பார்த்தான். கார் நின்றுகொண்டிருந்தது. _ரு வருஷமா மெட்ராஸ் வாசமாமே?”



_மாம்." _ாம்ப நன்னாருக்கு அண்ணாகிட்ட நானும் சொல்லிண் _ங்கறது மறந்துபோயிட்டுதா? நானும் மாம்பலத்திலேதானே _ன் வரப்படாதா? இல்லே, வந்திருக்கேன்னு தெரியப்



_ப்படாதா?" வாணும்னுதான்...ம்" என்று பாபு என்ன சொல்வதென்று யாமல் இழுத்தான்.



_ழியலியோ?"



கடல் ஹோவென்று தொலைவில் இரைந்துகொண்டிருந்தது. அதைக் கேட்கக் கேட்கக் கண் அயர்ந்தது. மின்சார மோட்டாரின் நாதத்தைப் போலப் புலன்களை அயர்த்தி உறங்கச் செய்தது அந்த _ழியாமல் என்ன?” தேயா, மாறா ஒசை o



பின்னே வரதுக்கென்ன?. சரி. அது போயிட்டுப் போறது.



வெயில் முகத்தில் அடிக்கிறபோதுதான் எழுந்தான் பாபு. _வந்துட்டேன். இனிமேலாவது வரலாமோல்லியோ?"



பல்லைத் தேய்த்து, ஹோட்டலில் வயிறு நிறையத் தின்று காபியைக் குடித்துவிட்டு வந்தான். தினசரியை எடுத்துப் படித்தான். வயிற்றி லிருந்த கனம் மீண்டும் உடலை அயர்த்திற்று. சோம்பலும் ஞாயிற்றுக் கிழமையும் புலன்களில் புகுந்து ஒயச் செய்கின்றன. கீழே சிமண்டுத்



_ன்ன அண்ணா இப்படிச் சொல்றேள்?" _அதான் சரின்னூட்டேனே ... அண்ணா காலமான போது _ருந்தேன். அப்ப பார்த்தது இல்லையா?"



婆532 婆 தி. ஜானகிராமன் _முள் 婆533婆







________________



"ஆமாம்." "அப்புறம் பார்க்கவே இல்லை. இல்லே?"



"நான் பாத்துண்டுதான் இருக்கேன். மாம்பலம், திருவல்லிக்கேணி, கபாலிகோயில், டவுன்... நாலு இடத்திலே கேட்டேனே அண்ணா கச்சேரியை."



"கேட்டுட்டு அப்படியே போயிட்டீராக்கும், எங்கியாவது பிடிச்சுனுடப் போறதேன்னு?"



பாலூர் ராமு எதற்காகத் திடீர் என்று வந்திருக்கிறார். எதற்காக இப்படி இவ்வளவு அக்கறை காட்டுகிறார் என்று குழம்பினால் அவன். ரங்கண்ணா வீட்டில் இரண்டு தடவை பார்த்ததுதான் அப்போதுகூட அவர் முகங்கொடுத்துப் பேசினதில்லை. யா, என்ன என்று ரங்கண்ணாவையே கேட்டுத் தெரிந்துகொண்டா அப்போது அவ்வளவுதான்.



"மூணு நாலு மணி நேரம் பாடிவிட்டு சிரமப்படறபோது நான்வேறு வந்து பேச்சுக் கொடுக்கணுமா?"



"இந்த நொண்டி சால்ஜாப்பெல்லாம் எனக்கு வாண்டாம். நீர் பண்ணினது தப்பா இல்லையா?”



"தப்புதான்" என்று சிரித்தான் பாபு.



"தப்புக்கு தண்டனை உண்டா இல்லையா?"



"உண்டு."



"அப்படின்னா தம்புராவை எடுத்து வச்சிண்டு ரண்டு ராகம் பாடி கீர்த்தனை பாடும்."



"தண்டனைதான்."



"பின்னே என்ன ?”



"அதுக்குச் சொல்லலேன்னா. இட்லி, பொங்கல் எல்லாமா சங்கீதத்தை அமுக்கிக்கிண்டு வயத்துக்குள்ள கிடக்கு" என்றான். பாபு.



"அதையெல்லாம் மீறிண்டுதான் வரும் நிஜ சங்கீதம்."



அவர் விடுகிற வழியாயில்லை. எதற்காகத் திடீர் என்று வந்தார். இவ்வளவு உரிமை கொண்டாடுகிறார். இவருக்கு காக்கைகள் இரண்டு, மூக்கில் குழறும் குரல். ஆனால் ஞானபலத்தினாலும் சாதகபலத்தினாலும் அதை வசப்படுத்தியிருக்கிறார். திவ்யமான சாரீரம் என்று இரண்டு பத்திரிகைக்காரர்கள் ஓயாமல் எழுதி எழுதி ஸ்தாபித்தும் விட்டார்கள். ஐ.சி.எஸ். அதிகாரிகள் எல்லாம் இவர் சொன்ன சொல்லுக்குத் தலை சுற்றி ஆடுகிறார்கள். சங்கீத



签534婆 தி. ஜானகிராமன்



முதல் பீடம் கொடுத்திருக்கிறார்கள். இவரும் கம்பீரமாகத் _ந்துகொள்கிறார். பத்து கச்சேரி விளம்பரமானால் நாலு _தான் செய்வார். மீதியெல்லாம் அசெளகரியத்தால் ரத்தாகி |



_ன்ன யோசிக்கிறீர். நடக்கட்டும்." பாபு தம்புராவை சுருதி சேர்த்து மீட்டினான். _ம்புராவின் நாதத்தில் லயித்தான்.



நேற்றிரவு ஆரம்பித்த பேகடை இன்னும் உள் மனத்தில் _கொண்டேதானிருந்தது. பல் தேய்க்கும்போதுகூட அந்த பதில் கை நின்றுவிட்டது இன்று. அதைத்தான் ஆரம்பித்தான். மிஷத்திற்கெல்லாம் "பலே, பலே. ம், பேஷ் பேஷ்" என்று _கொடுக்கிறாற்போல உரக்க பலே போட்டார் ராமு. ஆனால் _ நிமிஷம் இருபது நிமிஷம், முப்பது நிமிஷம் ஆயிற்று. ராகம் _றும் நிற்கவில்லை. ராமு பலே பேஷ் என்று தட்டிக் ாப்பதை நிறுத்திவிட்டார். நாற்காலியைவிட்டுக் கீழே விரிப்பில் _ந்துகொண்டார். கண்ணைமூடி ஆஹா ஆஹா என்று _மறந்து உட்கார்ந்திருந்தார். கீர்த்தனம் பாடி ஸ்வரம் பாடி _துக் கால் நிமிஷம் கழித்துத்தான் கண்ணைத் திறந்தார். பத்தில் இருந்ததற்கும் இப்போது இருந்ததற்கும் சம்பந்தமே _ஆளின் தன்மை, தோரணை எல்லாம் மாறிவிட்டது விருந்தது. பார்வையிலும் அந்தத் தட்டிக் கொடுக்கிற புன்முறுவல் _பாது இல்லை.



_அடேயப்பா அசாதாரணமாயிருக்கே" என்று சொன்னார். _மேலும் பாடச் சொன்னபோது அவன் தயங்கவில்லை. _கட்டதையெல்லாம் பாடினான். மெய்மறந்து பாடினான். _டலும் மனமும் ஒன்றப் பாடினான்.



_அண்ணா போட்ட பாதை இப்ப ஜிலுஜிலுன்னு விளக்கும் _ாப்புவுமாப் போட்டாப்பல இருக்கு ... அண்ணா எங்களுக் _ாம் இவ்வளவு சொல்லிக் கொடுக்கலை. நீர் மகா பாலிய்யா... அண்ணாவுக்கு மேல ஞானப்பழமா இருக்கீர்"



சொல்லாதிங்கோண்ணா. அண்ணா சமுத்ரம் மீதி எல்லோரும் _ மிதக்கிற துரும்பு ..." என்றான் பாபு.



ாமுவின் முகம் மாறிவிட்டது. வெட்கினாற்போல் பேசாம _ார். "வாஸ்தவம்! நீங்க இப்படித் துரும்பா நினைச்சிண்டிருக் ாலெதான் உங்களுக்கு அப்படியே வித்தையெல்லாம் பொங்கிப் _ங்கி உம்மை வந்து அடைஞ்சிருக்கு" என்று குரல் தழதழக்கக் _னார் ராமு "அண்ணாவை நாங்கள்ளாம் தெரிஞ்சிக்காமயே



வந்துட்டோமே..."



_முள் 婆535 婆







________________



ராமுவின் அகந்தையெல்லாம் அந்தக் கண்ணிர்த் துளியில் கரைந்து மறைவது போலிருந்தது. அண்ணா இதை எங்கிருந்தோ பார்த்துக்கொண்டுதானிருப்பார். பாட்டி, நீங்கள் பார்க்கவில்லையே இதை!



"நாலு நாள் முன்னால் பாபநாசத்திலே கச்சேரி. சாமி. கண்ணுதான் மிருதங்கம் வாசிச்சார் அப்புறம் வந்து பேசிண்டிருந்தா உங்களைப்பத்திச் சொன்னார். அப்படிச் சொன்னார். உடனே போய்ப் பாருங்கோன்னு சொன்னார், வந்தேன். ஆனா இப்படி பிரும்மானந்தத்தை அனுபவிக்கப் போறோம்னே நினைக்கலெ நான். நீங்க ரொம்ப பெரியவர் ஐயா ..." என்றார் ராமு.



_ண்ணாவா சொன்னார்!"



_ாம் காலமாறதுக்கு ஏழெட்டு நாள் முன்னால் சொன்னார்."



ான் இப்ப மாம்பலம், மயிலாப்பூர் எல்லாம் பெரிய கச்சேரி



வைக்கிறதாத் தீர்மானம் பண்ணிவிட்டேனே."



_அண்ணா! அண்ணா! வாண்டாம். வாண்டாம் வாயைத் _ப்படாது."



_ான ஐயா இது அண்ணா என்னத்துக்காக அப்படி _ார் "



"நீங்க இப்படியெல்லாம் பேசவே படாதுண்ணா. எனக்கு _ன்னத்துக்கோ சொல்லிவிட்டார். அவ்வளவுதான. என்னமோ பண்றது. வாண்டாம்." ஜெம்தானா?”



_வ்வொரு எழுத்தும்." விசித்திரமாயிருக்கே" என்று சீடர்களைப் பார்த்தார் ராமு. _ாப்பத்தான் சபைக்கு வரதாம்?"



"சொல்லணும்னு சொல்லவில்லை. வாயில் வரது சொல்றேன். என்ன பண்றது?"



"வாண்டாம்." "அதிருக்கட்டும். இஞ்ச மெட்ராஸ்லே இந்த இடத்திலே "இப்ப இல்லை. போகட்டுமே. கொஞ்ச காலம்." உட்கார்ந்துண்டு என்ன பண்றேள்?" _னக்கும் ஒண்னும் புரியவே இல்லை."



"என்ன பண்றது ?" ாமு குழம்பினாற்போல் உட்கார்ந்திருந்தார்.



_அது சரி. எத்தனை வருஷம் இப்படி இருக்கிறதாம்?"



"இப்ப கணக்குப் போட முடியுமா? தானே ஒரு நாள் கிளம்பி _ம் கிளம்பும்."



"யார் கண்ணிலும் படாம எப்படி ஒளிஞ்சிண்டிருக்க முடியற. துன்னு கேக்கறேன். இங்கே என்ன பண்ணிண்டிருக்கேள்?"



"இன்ஷாஅரன்ஸ் கம்பெனியிலே வேலையாயிருக்கேன்."



கி._ r -- r - ייק s - - - -



என்னது! என்னது கம்பெனியிலா, வேலையா அதுவரையில் எங்களுக்குக் கவலையில்லை. பயமில்லாம



"ஆமாம்." _ண்டிருக்கலாம்."



பெரிய பெரிய வார்த்தையெல்லாம் சொல்றேளே. நீங்க _ளிக்கி பாடறவாளுக்கெல்லாம் தலைமை ஸ்தானத்தில் _கிறீர்கள்."



"இருக்கிறதாகவே வச்சுக்குவம் நீங்க கம்பெனியிலே வேலை ா கிறவரையில் என் நிலைமைக்குப் பங்கமில்லை."



"என்னத்துக்காக? என்னையா பெரளியா இருக்கு!"



"ஏன் ?"



"என்னத்துக்கு வேலை?"



"பிழைப்புக்குத்தான்." "பிழைப்புக்கா... என்ன ஐயா இது?" "நீங்க சாப்பிடலேயே?"



"ஏன் ? என்ன ?" "இனிமேத்தான்." "மாசம் முப்பத்தாறு கச்சேரி வருமேய்யா உங்களுக்கு " என்னோடவே சாப்பிட்டுடலாம்." "கச்சேரியே வாண்டாம்." "இல்லே. இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம்."



மணி பன்னிரண்டு அடித்தது. மேலும் பத்து நிமிஷம் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். ரங்கண்ணா, _வ சம்சாரம், உலக விஷயங்கள் எல்லாவற்றையும் பற்றிப்



"கச்சேரி வாண்டாமா? ஏன் வாண்டாம்!"



"அண்ணா அதுக்கெல்லாம் இப்ப அவசரமில்லைன்னு சொல்லி யிருக்கார்."



姿536姿 தி. ஜானகிராமன் ாக முள் 婆537婆







________________



பேசினார்கள். சாமிக்கண்ணு சொன்னதைக் கேட்டுத்தான் வந்தாரா. அவர் "இப்படி ஏமாந்து போவேன்னு நெனக்கலை" என்று புறப்படு. போது சொன்னார் ராமு. "அடிக்கடி வந்துண்டாவது இருங்கோ.



_ாம்."



- - - - - - - - ** _ளைப் பார்க்கத்தான் வநதாாகளாம.



_ அட வந்தாங்களா?" "இஞ்சதுப்பலாம் அண்ணா" என்று புகையிலையைக் குதப்பி. கொண்டிருந்த அவருக்குப் பக்கத்து வீட்டு ஒட்டுச் சார்பை. காட்டினான் பாபு.



_ள இருக்காங்க. நீங்க பாடறதைக் கேட்டு அப்பறம் _று உள்ளே உட்காந்துகிட்டாங்க"



"ஞாயித்திக்கிழமையிலேதான் உங்களைப் பார்க்க முடியும். _ப்படியா எப்ப வந்தாங்க?"



"ஆமாம்." _ரை மணிக்கே வந்திட்டாங்க."



"அடுத்த ஞாயித்திக்கிழமை எக்மோரிலே கச்சேரி இருக்கு. _டே."



"வரேன்." _ங்களேன் உள்ளே."



மாடிப்படி இறங்கும்போது வீட்டுக்காரர். ராமுவுக்கு ஒரு. ப_அவரோடு உள்ளே போனான். சிரிப்புடன் கூழைக் கும்பிடு ஒன்று போட்டார். பதிலுக்கு ஒரு _ான யமுனா? எப்ப வந்தே" கும்பிடு போட்டுக்கொண்டே இறங்கினார் ராமு. - * – of



_ண்டு மணி நேரம் ஆச்சு. "பெரியவர் யாரு?"



படிக்கு வரப்படாதோ' "வீட்டுக்காரர்." - ------



_ா யாரோ இருந்தாங்க போலிருக்கே காரில் ஏறிக்கொண்டார்கள் ராமுவும் சீடர்களும்.



_சாப்பிடலையே!” "கட்டாயம் வாங்கோய்யா அடுத்த வாரம்."



_ஆயிடுத்து."



_ங்க குளிக்கக்கூட இல்லை."



"கட்டாயம் வரேண்ணா."



சீடர்களும் "வரேண்ணா" என்று மரியாகைக்காகக் கம்பி - *-* –– - ali: gಿ. эsгтгт **** கும்பிடு _ங்க பாட்டிலேயே நாங்கள்ளாரும் குளிச்சிட்டோம். எனறா _ாரர். முன் தலையில் கூடிவரம் அரைக கிராப்பு எனற _ய கிராப்பு. கழுத்தில் மாலையாகப் போட்ட ஒரு மூன்று _துண்டு கீழே தொப்புளுக்கு மேலும் கணைக்காலின் இழ் _ாமலும் கட்டியிருந்த ஒரு நாலு முழத துண்டு. முககு



யிலும் அடியிலும் பொடி போடுகிற கறுப்பும் நைப்பும்.



"நாம குளிச்சாச்சு இனிமே நம்மைக் குளிப்பாட்டின தீர்த்தமே _ப் போவுது" என்றார் மூக்கடைப்புடன்



"பாலூர் ராமுல்ல இவர்?" என்றார், வீட்டுக்காரர் திரும்பி வரும்போது.



"ஆமாம்." வீட்டுக்காரர். இதுவரையில் இல்லாத மரியாதையுடன் வேஷ்டியைக் காலுக்குள் இடுக்கிக்கொண்டு பாபு போக ஒதுங்கிக கொண்டார்.



தேது பிரமாதமாப் பேச்சுப் பேசறேளே” என்றான் பாபு,



"கேனா ஊக்கிப்பிட்டிங்களே இன்னிக்கி." - - -** த த்தி lo- இ _ா கொஞ்சம் இரேன். குளிச்சு சாப்பிட்டுவிட்டு வந்துடறேன்.



"II)." - - -



மாடிக்குப் போய்த் துண்டை எடுத்து வந்தான் அவன.



"இப்பேற்பட்டவங்க நம்ம வீட்டிலே இருக்காங்க எனக்குத் O



தெரியவே இல்லியே."



ஹோட்டலுக்குப் போய்த் திரும்பி வரும்போது மணி ஒன்றே ாகி விட்டது.



வீட்டுக்காரர் பிரமித்து நின்றார்.



"அவங்க பாட்டுக்கு மேலே இருக்கு இங்க அந்த அம்மாகூட



கண்ணாலே தாரை தாரையா உட்டுட்டாங்க" யமுனா புஸ்தகங்களைப் புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள்.



姿538签 தி. ஜானகிராமன் ா முள் 婆539 婆







________________



சென்ற தடவை பார்த்த சோர்வும் இளைப்பும் நீங்கியிருந்த



உடலில் சற்றுக் கருமை குறைந்திருந்தது. சந்தோஷமாகத்தா இருக்கிறாள் போலிருக்கிறது.



_ இங்கதான் வரேன்."



_ாகனுமா?"



_பாகணும்." "ரொம்ப நேரம் காக்க வைத்துவிட்டேன்." - -



_ " "இல்லாட்டா இந்த மாதிரி பாட்டு என்னிக்கிக் கேக்கப் போறேன்?"



_ப்ப கிளம்பறயோ அப்பதான்."



"நீயும் ஆரமிச்சாச்சா ரெண்டு பேர் ஆயிடுத்து நீயும் இப்ப_. வனிக்கு ஸ்பெஷல் சாப்பாடு சிரமமாயிருக்கு கொஞ்சம்



- _lட்டி விட்டுக் கிளம்பலாமே." "இல்ல பாபு இவ்வளவு விஸ்தாரமா நீ பாடி நான் கேட்டதே



இல்லே, ரண்டு மணி நேரம் நான் இந்த உலகத்திலேயே இல்லாமல் இருந்தேன்."



"அப்புறம் ?”



_ அப்ப நான் கீழே இருக்கட்டுமா 2” _ இஷ்டம். வேணும்னா புஸ்தகம் இருக்கு."



பாபு பெஞ்சில் காலை நீட்டிப் படுத்தான்.



"அப்புறம் என்ன? இறங்கி மாடியிலே வந்து இப்ப உட்கார் . _ானை மூ ான். தூக்கம் வரவில் 06T65551 த்தில்



திருக்கேன்." _துப் பார்த்தான். சூன்யப்படுத்திப் பார்த்தான். பயனில்லை.



_டு புரண்டு படுத்தான்.



யமுனா வெளிர் ஆரஞ்சில் ஒரு புடவையும் அரக்குச் சிவப்பில் விக்கையும் அணிந்திருக்கிறாள்.



"நல்ல வேளை மாடியாப் பார்த்து இறங்கினாயே, கீழே. இறங்காமல்."



"நீ இதெல்லாம் எங்கே கத்துண்டே எப்ப கத்துகிட்டே ஒரு பக்கம் முழுக்க மறைச்சே வச்சிட்டிருக்கியே இத்தினி வருஷம்"



பகல் நிசப்தமாகத்தான் இருந்தது. இரண்டு மூன்று வீட்டுக்கு "மறைக்கிற வழக்கமே எனக்குக் கிடையாதே."



_பாலிருந்த அரச மரத்தில் கூடு கட்டியிருக்கும் கழுகு நீல மரில் பறந்து வட்டமிட்டது. வளைந்து வளைந்து சற்றைக்கொரு _வை கத்திற்று. களாயி பூசலியா என்று [೧೧555ಿ! _லைச் சேர்த்து ஊதுகிறாப் போன்ற குரலில் ஒருவன் கத்திக் _ண்டு போனான்.



"ஆமாம்."



"நீ கேட்டதில்லே. ரண்டு நாள் கேட்டா புளிச்சுப் போயிடும்.



இது என்ன பாலா? உடல் அயர்ந்திருந்ததே தவிர தூக்கங்கொள்ளவில்லை. பிற்பக நிசப்தம் நிசப்தமாக இல்லை. மனதுக்குள் ஏதோ இரைச்சல் ாரி இருந்தது. மேல் காதுக்குக் கேட்காத அநத இரைச்சல் _செவியில் மட்டும் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது. தூககததை வராமல கைதுக்கொண்டிருக்கும் இந்தத் தொல்லை எது இந்த இரைச்சல் ம யமுனாவைப் பார்த்தான். ஆமாம. அவள இங்கு இருப்பதுதான ரைச்சல் மாதிரி இருக்கிறது. தெற்குப் பக்கத்து ஜன்னல பகடி வரும்பி நாற்காலியில் உட்கார்ந்து ஏதோ வாசித்துக்கொண்டிருக ாறாள். ஆமாம். நிச்சயமாக அவள் இங்கு இருப்பதுதான இரைச்சலாக வித்துக்கொண்டிருக்கிறது. ஐந்து நிமிஷமாகக் ജ്ഞങ്ങ 蠶 முடி இவள் உருவத்தைத்தான் பார்க்க முடிகிறது. கன ನ பே பங்கிலி இறங்கும் சிவப்புப் படுதாவில் இவள் உருவமதான தெரி றது. _டலில் ஒரு பரபரப்பு. கால் விரலைத் துக்கி ஜனனலு கம்பியைப் பற்றும்போது கால் நடுங்குகிறது. ஏன் கை நடுங்குகிறது. ாங்கிலும் ஒரு நடுக்கம் உள்ளோட்டமாக அசைவது தெரிகிறது.



"பத்மாசனி செளக்யம்தானே."



"செளக்யம்தான். உன்னைக் கேட்டதாகச் சொல்லச் சொன்னாங்க."



"பிடுங்கல் இல்லாமல் இருக்கோல்லியோ?”



"எனக்கு ஒரு கவலையும் இல்லை. பத்மாசனி, ப்ரஸிடெண்ட் அம்மாள், குழந்தைகள் எல்லாரும் பிரியமாகத்தான் இருக்கிறார்கள்."



"பத்மாசனி பயமுறுத்தினாளோ"



"அதுவும் இருக்கு அதையெல்லாம் லட்சியம் பண்ண முடியுமா? பத்து நல்லது இருக்கிற இடத்திலே ஒரு நெருஞ்சி முள் இருக்கத்தான் இருக்கும். மிதிக்காமல் போக வேண்டியதுதான். இல்லாட்டா காலில் படாம பூத்தாப்போல நடக்க வேண்டியது."



"புரசைவாக்கத்துக்குப் போனியா?”



签540签



- ஆ 541 தி. ஜானகிராமன் மோக முள் 姿 婆







________________



சூடு வேறு. மாதக்கணக்கில் எண்ணெய் தேய்த்துக்கொள்ளாமல்



ராக்கண் விழித்தது போல உடலில் ஒரு சூடு, உள்ளத்தில் ஏன்



இந்தக் கவலை, ஏக்கம்? கவலையா படுகிறேன். சந்தோஷமாக



இருப்பது போலல்லவா இருக்கிறது. ஏன் துரக்கம் வரவில்லை?



எப்படி இவள் என்னோடு தைரியமாக இந்தத் தனியறையில் உட்கார்ந்திருக்கிறாள்? வீட்டுக்காரர்களுக்குப் பயப்படவில்லையா. நான்கூடப் பயப்படவில்லை என்றுதான் தோன்றுகிறது. பாலூரி ராமு வந்தபிறகு வீட்டுக்காரர் மனதிலும் அவர் வீட்டாரின் மனதிலும் நான் உயர்ந்திருக்கிறேன். அவர்கள் மாறித்தான் இருக்கிறார். கள். அவர் சிரிப்பிலும் ஒதுங்கி வழிவிடும் மரியாதையிலும் இந்த மாறுதல் பளிச்சென்று தெரிகிறது. என்னைப் பற்றி எதுவும் நினைக்க மாட்டார்கள் அவர்கள். ஆனால் இவள் இவளுக்கு இந்தக் காப்பு ஏது? எந்த தைரியத்தை வைத்துக்கொண்டு இவள் இப்படி உட்கார்ந்திருக்கிறாள்: பேசினாலும் பாதகமில்லை. பேச்சும் இல்லை. கீழே இருப்பவர்கள் ஏதாவது நினைத்துக்கொண்டால் இவளுக்கு எவ்வளவு நம்பிக்கை நிம்மதியாக இருக்கிறதாம், பத்மாசனியோ நானோகூட இருக்கும்போது யமுனா, என் மனம் புயல்போல் இரைந்து கொண்டிருக்கிறதே. உனக்குக் கேட்கவில்லையா? முதுகைக் காட்டிக்கொண்டு, நிம்மதியாக எங்கோ பார்த்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கிறாயே! எனக்கு என்னவோ மாவு மிஷினுக்கருகில், கடலில் விளிம்பில் உட்கார்ந்திருப்பது போலிருக்கிறது.



"மணி என்ன ஆறது யமுனா ?” "ரண்டே கால். உனக்கு இன்னும் தூக்கம் வல்லியாக்கும்." "ரண்டேகால் ஆயிடுத்தா?”



"வெயில் கண்ணைக் கூசுகிறதா? ஜன்னல் கதவையெல்லாம் சாத்திவிட்டுக் கொஞ்ச நேரம் தூங்கேன் ... நான் வேணாம்னா கீழே போய்ப் பேசிட்டிருக்கேன்!"



"வேண்டாம்."



"புரசைவாக்கத்துக்குப் போகணும்னு தேவையில்லை. அடுத்த வாரம் போகலாம்."



"பின்னே எங்கே போறது?"



"நீ தூங்கேன் குருட்டு வெயிலாக அடிக்கிறது. உடம்பை அசத்தறது. எனக்குக்கூடக் கொஞ்சம் கண்ணை மூடினால் தேவலை போலிருக்கு."



"அப்ப சரி. அஞ்சு மணியாச்சுன்னா பீச்சுப்பக்கம் போகலாம்."



婆542 婆



தி. ஜானகிராமன்



_ப்ப நான் போய்க் கீழே படுத்திருக்கேன். நீ கொஞ்சம் _



ழை இறங்கிப் போனாள் அவள் பாபு ஜன்னல் கதவுகளைச் தினசரிப் பத்திரிகையைப் பிரித்து முகத்தின் மீது போட்டுக் _ான்.



மனம் ஒரு நிலையில் இல்லை.



பாலூர் ராமு பிசாசு மாதிரி வந்து மயக்கிவிட்டுப் போகிறார். _க தெரிகிறது. நான் கச்சேரி செய்யக் கிளம்பினால் அவா _துப்போய்விடுவார். அண்ணா உத்தரவு அவருககு ஒரு ". முசியைக்கூட அளித்திருக்கும். என குரல நனறாக இருக் _றுதான் சொல்லுகிறார்கள் கேட்கிறவர்கள் யாரும். ஆனா _ போதுமா?



நினைத்ததை எல்லாம் குரல் வடிவில் மாற்ற வேண்டாமா? பாரையும் களியாட்டத்தையும் காதலையும வெறுப்பையும் _டையையும் அகம்பாவத்தையும் என் குரலில் காண்பிக்க முடியுமா? சொல்லுக்கு இருக்கிற அத்தனை வேதங்களும் துணுக . தொனிகளும் குரலில் வருமா? போரை நினைத்துப் பாடும் ாது போர்க்களத்தின் களரி அமளிப்பட வேண்டும். புத்திர _த்தை நினைத்துப் பாடுகையில் ததையரும *...". பகளும் உளம் வெடிக்க வேண்டும். வாளுசையும பத்தியும் தோல - பும் வெற்றி எக்காளமும் தனிமையும் கூட்டமும @ಣTe!!! _ானமும் குரலாக வடிய வேண்டும் உலகிலுள்ள எலலாத _லைகளும் சொல்ல முடியும் செய்திகளைக் குரல சொல்ல பற்ற கலைகளின் ஆற்றல்கள் எல்லாம் குரலில் தேங்குமா சிற்பமும் திைரமும் கதையும் நாவலும் கவிதையும் பேச்சும் : சொல்லும் செய்திகள் என் குரலில் ஒலிக்குமா? பாலூர் ராமுவன பதவியை, நினைத்தால் ஒரு மாதத்தில் 14-ಶನಿ-ಟ್ಲಿ மைதாங்கியின் மீது ஏறி உட்காருவதா என லட்சியம் ஒரு ாம்பு எம்பினால் எட்டிவிடக்கூடிய இதுவா! நான நினைக்கும் உயரத்திலிருந்து பார்க்கும்போது இந்தச் சுமைதாங்கி கணனுககுக கடத் தெரியாது. குப்பைக் குழியின் பள்ளமும @ಿ உயரமும ஒன்றாகத்தான் இருக்கும் நீதிபதியின் தலைகளும பத்திரிகைக்காரர் _ளின் தலைகளும் மற்ற எளிய தலைகளோடு தலைகளாக ஒரு மட்டமாகத்தான் தெரியும். அவ்வளவு உயரத்தில் இவை ఖె கூடப் படாமலும் இருந்துவிடலாம், ராமு, நீர் ஏன் a66ುಲ್ತGಿ _ம்மோடு நான் போட்டிக்கு வரவே மாட்டேன். குளிர் ...? நிம்மதியாக இருக்கலாம் நீர். அண்ணாவின் கண் பாவை ல இத்தனை நாள் வளர்ந்துவிட்டு இந்த சின்ன ஆசைகள లై நிச்சயமாக வராது. ஆனால் உங்களுக்கு எபடி வந்தது எனறு நினைக்கும்போதுதான் புரியவில்லை. நான் இப்படி மூலையில்



婆543 婆



மோக முள்







________________



_திலும் தொடு வானிலும் கட்டு மரங்களின் Lru: _ தெரிந்தன. ஐம்பது அறுபது இருக்கும். எங்கேயோ _யடுத்து வெற்றியின் எக்களிப்புடன் ஆடுவதுபோல ஆடி _ தொங்கும் மேகங்களின் கரிய வெண்மையும், வானின் வட்டமும் நீலமும் கண்ணையும் நெஞ்சையும் கவாது _ யமுனா விழியை விசி அமைதியாக அமர்ந்திருந்தாள்.



உட்கார்ந்திருக்கத்தான் பிறந்திருக்கிறேன். வெளிச்சமும் மேடையும். எனக்கு வேண்டியதில்லை.



இன்று பேகடை ராகம் எப்படியிருந்தது? நானா பாடினேன். ராகத்தின் அழகு அது. அதுவாகப் பாடிக்கொண்டது. புஷ்பம் மலர்வதுபோல் தன்னையே மலர வைத்துக்கொண்டது. இப்படியே நிதபாஸாரிநீதபலா என்று மந்த்ரத்தில் மனனம் செய்து கொண்டே யிருந்தால் ... திருப்பித் திருப்பி மந்த்ர ஸஞ்சாரங்களை நாடி . கொண்டிருந்தது மனம் மனம் அப்படியே தீர்க்கமாக மந்த்ா பஞ்சமத்தில் லயித்துக்கொண்டே தூக்கத்தின் அணைப்பில் மெதுவாக விழுந்தது.



கண் விழித்தபோது தினசரிப் பத்திரிகை மார்பில் நழுவி. கிடந்தது. எதிர்வீட்டு மாடியில் மஞ்சள் வெயில் பூசியிருந்தது. மணியைப் பார்த்தான். ஐந்தரை விறுவிறுவென்று கீழே போய முகத்தை அலம்பிக்கொண்டான்.



_லமே வந்திருந்தாங்களே. யார் பாபு அது." _டுக்காரர் சொல்லியிருப்பாரே." _ான்னார். பாலூர் ராமு அவர்தானா?” _மாம். ரங்கண்ணா கிட்டத்ததான் சொல்லிண்டார்." _துக்கு வந்தார்?"



_ண்ணா கிட்ட படிச்சவர்தான். இத்தனை காலமா அவர் ை சரியாப் பார்த்ததுகூடக் கிடையாது. ஊரிலே யாரோ _ாளாம். வந்தாராம். பாடிக் கேட்கணும்னார். முதல் _யமே இப்பத்தான்."



"தூக்கம் வரலே வரலேன்னு சொன்ன ஆளைப் பார்த்திங்களா" என்று தூணில் சாய்ந்து உட்கார்ந்திருந்த யமுனா சிரித்தாள்.



"பாடின அசதி. மூணு மணி நேரமில்ல உசிரைக் கொடுத்துப் - - - பாடியிருக்காங்க!" ... வீட்டுக்காரர் மனைவி. தது இவ்வளவு நன்னாப் பாடுவேன்னு எனககுத தெரியவே ாது பாபு. அன்னிக்கி அந்த வடக்குத்தியார் வந்தபோது மரியே. அப்ப தானே கேட்டிருக்கேன் நான். எனககுப _மயாயிருந்தது. வீட்டுக்காரங்க கேக்கறபோது அழுகை _யா வந்தது. கோபமாகக்கூட இருந்தது.



யமுனா முகம் கழுவி தலையைச் சீவித் தயாராயிருந்தாள். பளிச்சென்று புது மஞ்சள் குங்குமம் நெற்றியில் ஒளிவிட்டது நெற்றியையே அழகுபடுத்தியிருந்தது.



ஞாயிற்றுக்கிழமைக் கூட்டம் தெருவோரத்தில் புற்றிசலாக _ாபம் என்ன?” гг гг -



ՅՃՈ ം னடிருநதது - - _ஆமாம். நீ இவ்வளவு பெரியவன்னு ஏன் எனக்கு சொல்லலே?"



பரீட்சை ஹாலுக்கு எதிரே கடற்கரைச் சாலையைக் கடந்து அலையினருகே போய் உட்காாந்தார்கள். இருவரும் கடல் நடுவில் கட்டுமரத்தின் பாய்கள் கரையை நோக்கிப் பம்மி வந்துகொண்டிரு. தன. நாலைந்து கட்டு மரங்கள் கரையை அணுகிக்கொண்டிருந்தன. ஒவ்வொரு கட்டுமரமும் வரவர, கும்பல் பெருகிக்கொண்டிருந்தது. அந்த இடத்தில் ஒரு இளைஞன் காமிராவைப் பிடித்துக்கொண்டு கரை தட்டும் கட்டுமரத்தைக் குறிவைத்துக் கொண்டிருந்தான். கட்டுமரத்திலிருந்து குதித்த ஒருவன் சீறிவரும் அலையோடு கட்டையைக் கரையில் தள்ளினான். கரையில் ஏறியவுடனேயே இளைப்பாறவோ நிற்கவோ செய்யாமல், துடுப்பை எடுத்துக்கொண்டு ஒருவனும், வலையை எடுத்துக்கொண்டு ஒருவனுமாக விறுவிறு வென்று குப்பத்தை நோக்கி நடந்தார்கள். கடலைத் திரும்பிப் பார்க்கக்கூட இல்லை இருவரும் பின்பு வந்த கட்டுமரக்காரர்களும் அப்படியே கரை ஏறின சுருக்கில் துடுப்பும் வலையுமாகக் குப்பத்தை நோக்கி நடந்துகொண்டிருந்தார்கள்.



_ான்ன யமுனா இது?" "நானாத்தான் எல்லாத்தையும் கண்டுபிடிச்சுக்கணுமா 2"



பின்னே நானாக வந்து இந்தா கேளுன்னு இழுத்து வச்சிண்டு _ம்பிக்கிறதா? மாம்பலத்திலே பக்கத்து ரும்லே ஒருத்தா கதை _துகிறவர். பத்து நாளைக்கு ஒரு தடவை எனனை மடக்கிப் _டு, எழுதின கதையெல்லாம் வாசிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார். _மாதிரின்னா இருக்கு நீ சொல்றது ar



யமுனா புன்னகை தவழி உட்கார்ந்திருந்தாள். ನ நினைவில் _ருகியிருந்தது. "பெரிய மகாத்மாக்கள் கிட்ட ரண்டு தினுசான _ாமிகள் இருப்பாங்கன்னு, வடக்கேயிருந்து ஒரு ராணி வந்திருந்தா _ாவூருக்கு அவ சொல்லுவா ரொம்ப தெட்டிக்கானா குடடிப _ரியவனா ஒருத்தன் இருப்பன். நல்ல பொறுக்கின. அசடாக



- 45 婆544婆 தி. ஜானகிராமன் ாக முள் 婆545婆











________________



ஒருத்தனும் இருப்பான்னு சொல்லுவா அவ. இந்த இரண்டாவது மாதிரி நான் ஒருத்தி இருந்திருக்கேன் இத்தனை நாளா" என்று கடலின் தொலைவில் பார்த்துக்கொண்டே சிரித்தாள் அவள்.



"அப்படியே நான் பெரியவனாயிருந்தாலும், நீ அசடா. பெரியவளான்னு நானல்லவா சொல்லணும்?"



"ஏதாவது சொல்லிக்க நீ . . . அசடுகளையும் பெரியவங்க கட்டி இழுத்துக்கிட்டுத்தானே போக வேண்டி இருக்கு."



வேலை செய்கிற அனாதை ஸ்தாபனத்தைப் பற்றிப் பேச ஆரம்பித்தாள் யமுனா. ஒவ்வொருவராக வர்ணித்துக்கொண்டு வந்தாள். இருள் கவிழ்ந்து கொண்டிருந்தது. அலையின் பின்னணியில் ரஸ்மும் விவரமும் நிறைந்த அவள் பேச்சு மெல்லிசை போலக் கேட்டது. ஆடாமல் அசங்காமல் பேசிக்கொண்டு வருகிறாள். கையும் காலும் ஆட்டத் தெரியாது அவளுக்கு முகத்தில்கூட அவ்வளவாக சலனங்கள் தெரியாது. பொங்குகிற உணர்ச்சியாக இருந்தால் ஒரு சிறு சுருக்கமாக, அல்லது ஏற்றமாக அல்லது சுளிப்பாகக் கண்ணிலும் புருவத்திலும் உதட்டிலும் தெரியும். அசையாமல் பேசுவாள். தூரத்தில் பார்ப்பவர்களுக்கு வேறு யாரோ பேசுவது போலிருக்கும். இந்த சளிப்புகளும் விரிவுகளும்கூட இப்போது தெரியவில்லை. சாலை நீளவிளக்கொளிகளின் நெடிய மங்கலில் சரியாகத் தெரியவில்லை. பாபு குரலைத்தான் கேட்டுக்கொண் டிருந்தான். பேச்சின் பொருளைக்கூட மனதில் வாங்கவில்லை. யார் யாரோ பெண்கள் பெயரெல்லாம் வருகிறது அவள் பேச்சில். எதற்காக இப்படிப் பேசிக்கொண்டே இருக்கிறாள்: வரவேண்டிய இடத்திற்கு வர முடியாமல் என் மனதை எங்கோ பாச்சு காட்டி ஒதுக்கிக்கொண்டு போகிறாளா, ஆமாம் நிஜமாகவே அவளுக்கு பயம்தான். மெளனத்தைக் கண்டு பயந்து சாகிறாள். மெளனம் எதெதையெல்லாம் கொண்டு வருமோ என்று அஞ்சி ஒடுகிறாள். இதெல்லாம் பாசியை விலக்குகிற கதைதானே. முழுவதும் தப்பிவிட முடியுமா? ஏன்? ஏன், இப்படி இடைவெளியில்லாமல் இந்தப் பேச்சு? நீ சிரித்தாலும் நானா சிரிக்கப் போகிறேன்! குரல் தக்குச்சுருதியில்தான் பேசுகிறது. ஆனால் எதையும் தீர்மானமாக, எளிதாக, தொனியும் வளமும் பொங்கப் பொங்கப் பேசுகிறது. குரலில் சிறிது. இது என்ன, எதனால் இந்தக் கரகரப்பு-கரகரப்பு இல்லை. ஒருகால் நடு வயதின் தடிப்போ என்னமோ... சிறிது கட்டைத் தொண்டைதான். இன்னும் கொஞ்சம் கட்டையாக இருந்தால் ஆண் குரலாக இருக்கும். இந்தக் குரல்கூட என் உடலைக் கிளறுகிறதே. குரலில் உள்ள இந்தத் தடிப்பா இப்படிக் கிளறுகிறது:



"என்ன பாபு. நான் சொல்றதைக் கேட்கிறியா இல்லியா நீ? நான் மாத்திரம் பேசிக்கிட்டேயிருக்கேனே?"



"দাদা চলা "



婆546婆 தி. ஜானகிராமன்



_ இத்தனை நாழியா எனக்கேதான் பேசிக்கிட்டிருந்தேனா" _கிறேனே." _கேக்கறே. நான் இப்ப என்ன சொன்னேன்?" _ஆச்சிரமத்தைப்பற்றி" அதைப் பத்தித்தான் அரைமணியாப் பேசறேனே. கடைசியா _ான்னேன்?"



_வளிக்கவில்லை. ஏதோ நினைச்சுண்டிருந்தேன்." _ான நினைச்சுண்டிருந்தே?" பழைய நாட்களைப் பத்தி. யமுனா, நீ சூர்க்குச்சியாலெ _ தள்ளுகிறாற்போலத் தள்ளித் தள்ளிப் பிரயோஜனமில்லை."



_ன " சொல்லனும் சொல்லணும்னு நினைச்சேன் முடியவில்லை. _கையிலே இருக்கிறதைக் கொத்திக்கொண்டு போறாப்போல _து வந்து அடிச்சிண்டு போயிடறது."



யமுனா பேசாமல் உட்கார்ந்திருந்தாள். _ரே வார்த்தையில் சொல்லிவிடட்டுமா? சட்டுனு சொல்லி _றேன். அதுக்குள்ளியும் ஏதாவது வந்து தடுத்துடும்னு பயமா



- _



"சொல்லு."



தான் எனக்கு வேணும்." _ல் இரைந்து கொண்டிருந்தது. அங்குமிங்கும் உட்கார்ந்திருந்த பகள் பேசுவது அலை எழுந்து விழுந்த இடையில் மெதுவாகக் _து ஒரு நிமிஷம், இரண்டு நிமிஷம், இருள் சூடாக ஊர்ந்தது.



"நான்தான் வேணுமா?"



_ஆமாம்."



"இன்னும் அதே பாபுவாகத்தான் இருக்கியா?" _அதே பாபுதான்."



_அப்படின்னா உன் இஷ்டம்."



"உன் இஷ்டம்னா?"



"எடுத்துக்கோ." சிறி வந்த ஒரு அலை நுரையை அழித்துக்கொண்டு திரும்பிற்று.



படபடவென்று மார்பு அடித்துக்கொண்டிருந்தது. உடல் _ால் நடுங்கிற்று.



ாக முள் 婆547 婆







________________



"பழைய பாபு இல்லை என்றுதான் நம்பினேன். நீ பிடிவாதமா இருக்கே உன் திருப்திக்காகத்தான் நான் உயிரை வச்சிருக்கேன். உன்னைத் திருப்தி செய்யறதுதான் என் கடமை. எனக்கு அதுதான் ஆசை... ஆனால் எனக்கு ஒன்றிலும் ஆசையில்லை. உன் திருப்திக்குத் தான். நீ எனக்குச் செய்தது கொஞ்சநஞ்சமில்லை. எதையும் லட்சியம் பண்ணாமல் எனக்குக் கை கொடுத்திண்டே வந்திருக்கே. நான் ஏன் உன்னைத் திருப்திப்படுத்தப் படாது?"



"என் திருப்தி ஒன்றுதானா மறுபடியும்?"



"ஆமாம். உன் திருப்திதான். எனக்கு ஒன்றிலும் ஆசையோ ஆர்வமோ இல்லை."



"இப்பதான் இல்லையா ?”



"இப்ப இல்லை. இருந்ததுண்டு. ஆனா ராவும் பகலுமாகத் தவிச்சு நசுக்கிவிட்டேன் எல்லாத்தையும். அப்படி சுலபமா நசுக்கக் கூடிய சக்தியில்லை. வேறு என்ன செய்யறது? தலையெடுத்துத் தலையெடுத்து மறுபடியும் ஆடுவதைப் பிடிச்சு நசுக்கிக் காலால் மிதிச்சுத் தேச்சு வந்தேன். இப்ப உசிர் இல்லாமல் கிடக்கு."



"அன்னிக்கு நான் கேட்டேனே ?" "எட்டு வருஷம் முன்னால்."



"ஆமாம்."



"கணக்கு நன்றாக ஞாபகமிருக்கு எனக்கு இன்றுவரையில் அதைப்பத்தி நான் நினைக்காத நாளில்லை. எட்டு வருஷம் ஆயிட்டுது... அதைப்பத்தி இப்ப என்ன? அப்ப எனக்கு மனசு இடங்கொடுக்கவில்லை. இப்ப உயிரில்லாமல் கிடக்கறபோது, போனால் போறது என்று தோன்றுகிறது."



கும்பலின் பேச்சுகளை அலையின் இரைச்சல் விழுங்கிக் கொண்டிருந்தது. இவள் பேசும் பேச்சின் அர்த்தத்தைக்கூட என் மன இரைச்சல் விழுங்கிக்கொண்டிருக்கிறது போலிருக்கிறது.



"உயிரில்லா பொருளையா என்னிடம் கொடுக்கிறாய்?" "நீ உயிர் கொடேன்."



பாபுவுக்கு உடல் சிலிர்த்தது. "இங்கேயே உக்காந்திருக்கணுமா?"



"ஏன் ?"



"அங்கே போவோமே."



"இங்கேயே இருப்போமே."



婆548 婆 தி. ஜானகிராமன்



"முடியாது." "எழுந்து அங்கு போய் உட்கார்வதை எல்லாரும் பார்க்கணுமா" சற்று நெருங்கி உட்கார்ந்தான் பாபு அவள் கையை மெதுவாகத் தொட்டான். விரலால் தொட்டான். தொட்ட கை பின்னுக்கிழுத்தது. மீண்டும் அந்தக் கையைப் பற்றினான். கைக்குள் அதை இறுக்கினான். இறுக்கினதும் உள்ளம் குறுகுறுவென்றது. குதூகலித்தது. அழுதது. வேதனையில் முனகிற்று விட்டுவிட்டான். அவள் கையை இழுத்துக் கொள்ளவில்லை. விட்ட இடத்திலேயே சிறிது புரண்டிருந்தது.



யாரும் பார்க்கவில்லை. சுற்றுமுற்றும் பார்த்தான். தொலைவில் பேச்சுகள் கேட்டுக்கொண்டிருந்தன. நெஞ்சில் கனிந்த சூட்டிலும் வேதனையிலும் அந்த ஒலிகள் இன்னும் தொலைவிலேயே கேட்டன. அலை இரைந்துகொண்டிருந்ததும் காலைக் கனவின் நினைவுபோல், _ள்ளத்தின் தொடுவானத்தில் கேட்பது போலிருந்தது.



மங்கிய ஒளியின் நிழல் பட்ட அவள் முகத்தைப் பார்த்தான். அவனையே, அவன் கண்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்த கண்கள் மீண்டும் அலைமீது பாய்ந்தன. மீண்டும் கையைப் பற்றினான். ார்பின்மீது வைத்துக்கொண்டான். யமுனா..."



"நான் செய்யறது சரியில்லை என்று தோன்றுகிறது. என்னமோ பமாயிருக்கிறது..."



"எனக்கு ஒன்றும் தோன்றவில்லை."



"அப்படியானால் விட்டுவிடேன்."



"ஒன்றுமில்லை. நீ நினைக்கிறதுதான் எனக்கு இனிமேல் எனக்காக _ன்றுமே இல்லை. அதான் சொல்லிவிட்டேனே - நான் உன்னை விருப்தி செய்யத்தான் இருக்கிறேன்."



"நான் ஏன் இப்படிக் குழம்புகிறேன்? என் மண்டை கனக்கிறது. _டுகிறது. தொண்டை வலிக்கிறது."



மெளனத்தைக் கடலிரைச்சல் வந்து நிறைத்துக்கொண்டிருந்தது.



"உனக்காக ஒன்றுமில்லை என்று சொல்கிறாயே, ஏன்?"



"நிச்சயமாக இல்லை."



"இந்த மாதிரி சிந்தையே எழுந்ததில்லையா உனக்கு ?"



"எழுந்து என்ன? வந்தது, வந்து என்ன? காலின் கீழ் நசுங்கத்தான் _து."



"இந்த நகங்கலை, உயிரில்லாததைத்தான் நான் எடுத்துக்கொள்ள _ண்டுமா?"



பாக முள் 姿549签



________________



"நான் என்ன செய்வேன்?" _னக்குத்தான் ஒண்ணும் புரியலியே."



"எதற்காக அப்படி நசுக்கினாய்?" _ான்ன யமுனா ?" "எதற்காகவா என்ன சொல்கிறது என்றே எனக்குப் - - - - ன்ன - 厅星 என்ன க்கம்!"



புரியவில்லை." ஆமாம். எடுத்துக்கோன்னா, இங்கேயா மணி இருக்கு



"In லியே."



"உனக்கா புரியாமலிருக்கும்?" தெரியலியே



- - - நக போயிட்டாப்போலிருக்கே" "புரிந்தது என்ன? பாபு, நான்தான் தடைசொல்லாமல் எடுத்துக் நடமாட்டம்கூட குறைளு



கொள்ளலாம் என்று சொல்கிறேனே. நேத்து, முந்தாநாள் எல்லாம் எப்படியிருந்தால் என்ன?"



_ஆமாம்."



-போவோமா?"



"நான் செய்கிறது தவறாகப் படுகிறதா?” "புரசைவாக்கம் போகனுமா?"



"எனக்குத்தான் ஒன்றும் எந்த விதமாகவும் படவில்லை என்று - - - o விட்டேனே ?" போகணும்னு முடையில்லை.



- - to-- - - - _அப்ப ?" "இப்படியே சொல்லிக்கொண்டிருந்தால்?" - -



_விட்டுக்காரங்க படுத்துக்க இடங்கொடுக்க மாட்டாங்களா?



"ஆமாம். வேறு என்ன சொல்கிறது? நீ செய்ததை எல்லாம் _ இப்படி கொதிக்கிறது உடம்பு : நாழியாகலெ?"



நான் எப்படி மறக்க முடியும்? அதற்காக நீ கேட்கிறதை எல்லாம் கொடுக்கக் கடமைப்பட்டவள். நான். சொல்கிறதை எல்லாம் செய்ய வேண்டியவள்."



"on *



போகலாமா?" "இப்பவும் அதே நிம்மதியோடுதான் பேசுகிறாயா?" "உனக்குப் போகணும்னா போகலாம்."



எனக்கு ஒண்ணும் இல்லே. நீ எழுந்துண்டா நானும் எழுந்துக்கப் பாறேன். இருந்தா இருக்கேன். போய் சாப்பிடணும். அப்பவும் _தனை நாழி கழிச்சு ரண்டு பேருமா சேர்ந்து போனா. வீட்டுக் _ங்க மனசு நல்லபடியா இருக்கனுமே."



"ஆமாம்." "நிம்மதியாக இல்லையே நான்."



"எனக்கு நிம்மதியாகத்தான் இருக்கிறது. எனக்கு என்ன பயம்! கடமையைச் செய்யறதிலே என்ன பயம்?"



- - - - - - - - _சரி, போவோம்." கை அவன் கைக்குள்தானிருந்தது. இழுத்த இழுப்புக்கு வந்து கொண்டிருந்தது. அவன் முகம் நெருங்கி வந்தது. அவள் கண் நட்சத்ரத்தையோ எதையோ பார்த்துக்கொண்டிருந்தது.



கையை விடேன்... எனக்கும் கொஞ்சம் ..."



"என்ன யமுனா ? ... நிறுத்திவிட்டியே. சொல்லேன்." புடவைத் தலைப்பால் உதட்டைத் துடைத்துக்கொண்டாள்



-- - ணி நேரத்திலே நான் எப்படி மாற முடியும்: அவள். திடீர்னு ஒரு ம நரத்திலே ந to



_க்கும். நானும் மனுவிதானே." திரும்பிப் பார்த்தாள். "நான் உன்னை மனுஷியாகவே நினைக்கவில்லை."



-- - **



| T அது? -



விா "இப்பவுமா?"



"எது p"



"அதோ கறுப்பா."



"இப்பவும்தான்."



யமுனா எழுந்து நின்றாள். பாபு எழுந்தான். இருவரும் நடந்தார் _மணலில் சிறிது தூரம் நடந்ததும் யமுனா தாழ்ந்த குரலில் _ான்னாள்:



"வலைக்குவியல்."



"நல்ல வேளை." - -



"எல்லாம் மறந்துவிட்டிருப்பேன்னு நெனச்சேன்! அப்படியே இருக்கியே."



-



ஏன் ?"



550 - - 婆 婆 தி. ஜானகிராமன் மாக முள் 婆551 婆







________________



"மறந்துதானிருந்தேன். இல்லை இருக்கப் பார்த்தேன். முடிய வில்லை. மாசக் கணக்கில் உன்னை வந்து பார்க்காமலிருந்ததுண்டு."



"கோபத்தினாலெ."



"கோபம் இல்லை. மறக்கத்தான். ஒரு சமயம் மறந்து போயிட்டதாகக்கூட ஒரு பிரமை வந்தது. பிரமைதான். ரங்கண்ணா போய், ராஜமும் பிரிஞ்சு போய் மனசு சுக்கு நூறாக உடஞ்சு போய், நம்பிக்கை எல்லாம் தூளாகிற பயம் எல்லாம் வந்ததுண்டு. ஆனா, எப்பவும் உன்னை நினைச்சிண்டுதாணிருந்திருக்கேன். பகலிலே நட்சத்ரம் தெரியலென்னா, இல்லேன்னா அர்த்தம்?"



"ஆனால் நான் நினைச்சது வேறே. நீ மறந்து போயிட்டேன்னு தான் என் தீர்மானம். மோக முள் முப்பது நாள் குத்தும். அப்புறம் மழுங்கிப்போயிடும்பாங்க... எட்டின மோகம் மட்டும் இல்லை. எட்டாத மோகமும் அப்படித்தான். ஆனா நீ இன்னும் மாறலே. அப்படியே இருக்கே ஒரு சமயம் நான் இங்கே வராம இருந்திருந்தா" "பழைய நாளில் நெருப்புப்பெட்டியே கிடையாதாம். அதுக்காக ஒவ்வொரு வீட்டிலேயும் குண்டானில் தீயைப் போட்டு மூடி வச்சிருப்பாளாம். மறுநாள் காலமே அந்த சாம்பல் மேல் ரண்டு சுள்ளியும் வரட்டியும் போட்டு விசிறினால் போதும். அப்படி அக்கினியை உயிரோட காப்பாத்திண்டு வந்தா பழைய காலத்திலே." பீச் ரோட்டில் கார் நடமாட்டம்கூடக் குறைந்துவிட்டது. கடற்கரை மணலில் தனியாகப் படுத்திருந்தும், கூடிப் பேசியும் தாமதமாகத் திரும்புகிறவர்கள் அங்குமிங்கும் நடந்துகொண்டிருந் தார்கள். புரசைவாக்கம் பஸ்ஸுக்கு பெரிய க்யூவாக நின்று கொண்டிருந்தது.



இருவரும் சாப்பிட்டுவிட்டுத் திரும்பி வந்தார்கள். "இத்தினி நேரமாயிடுச்சா" என்று மாடிப்படி வளைவின்கீழ் மேடையில் உட்கார்ந்திருந்த வீட்டுக்காரர் கேட்டார்.



"சமுத்ரம் பார்க்காதவங்க போனா எப்படிச் சுருக்க வர முடியும்?" என்று சிரித்தவாறு பதில் சொல்லிக்கொண்டே உள்ளே நுழைந்தாள் யமுனா.



பாபு வீட்டுக்காரரிடம், "என்ன ? சாப்பாடாச்சா?" என்று கேட்டுக்கொண்டே நெருங்கினான்.



"ஆச்சு" என்று மரியாதையாக எழுந்து நின்று "உட்காருங்க" என்று அவன் உட்கார்ந்து இரண்டு தடவை சொன்ன பிறகு அவரும் உட்கார்ந்துகொண்டார்.



"அந்த அம்மா காலமேதான் போகணும். இங்கேயே படுத்திருக்க லாம்னு நினைக்கிறேன்."



婆552 婆



தி. ஜானகிராமன்



_ாளமா..." என்று உள்ளே போய் "ராஜேச்வரி! அந்த _இங்கத்தான் படுக்கப் போறாங்க" என்றார்.



_வலைப்படாதீங்க எண்ணெய் சிக்குத் தலையணையாக் _திடலை" என்ற பதிலைக் கேட்டுக்கொண்டு திரும்பினார்



o



_ாறு, புழுக்கம், திருவல்லிக்கேணியில் ஏற்படுகிற மாறுதல்கள்_டிப் பேசிக்கொண்டிருந்தார் வீட்டுக்காரர். அவரிடமிருந்து _துக்கொண்டு வரும்போது பன்னிரண்டு மணியாகிவிட்டது.



விளக்கு எரிந்துகொண்டிருந்தது.



விட்டுக்காரர்களுக்கு நம்மை முன்பின் தெரியாது. பத்து _ாகத்தான் தெரியும் -மாடியில் குடியிருக்கிற ஒரே ஒரு _ம்தான். அதற்குள் யமுனா வந்துவிட்டாள். யமுனா யார், _ இங்கு வந்திருக்கிறாள் என்னைத் தவிர வேறு மனிதர்கள் _யா என்ற கேள்விகள் அவர்கள் மனதில் எழாமலிராது. _வாக்கத்தில் இனத்தவர்கள் அவளுக்கிருப்பதும் தெரியும். _டி இருக்கும்போது இவனிடம் என்ன இவ்வளவு ஒட்டுதல்: _யில் வந்து மாலைவரையில் தங்கி, கூடவே சாப்பிட்டுவிட்டு, _ரி படுத்து உறங்கிவிட்டு, காலையில் எழுந்து போகும்படியாக



_நரத்தில் சிறிதையாவது புரசைவாக்கத்தில் போக்கியிருக்கக் _ா என்ற கேள்விகளை அவர்களுடைய உள் மனமாவது _டுக்கொண்டுதாணிருக்கும்.



கேட்டுக்கொள்ளட்டும். சந்தேகப்படுவார்களே, படட்டும். _த்திற்கு ஆதாரம் இருக்கிறது. சந்தேகம் சந்தேகம் என்று _ன் பயப்பட வேண்டும்:



எதற்காக, யாருக்காகப் பயப்படுகிறேன் நான் அவ்வளவு _ம் நெருங்கிய பிறகு. கிட்டத்தட்ட மேலே சாய்ந்துகொண்டு. _யைத் தடவினேன். பழைய யமுனா இல்லை இவள் புது _ா யமுனாவா அப்படி உட்கார்ந்திருந்தாள் ! நம்பத்தான் பவில்லை. நான் நம்பாதது, எதிர்பாராதது, நடக்காது என்று _கட்டிவிட்டதெல்லாம் நடந்துவிடும்போது ஒன்றும் புரியத்தான் |லை. ஆமாம்; நெருங்கி, தோள்பட்டை இடிக்கத்தான் அமர்ந் ருந்தாள். உண்மைதான், கனவில்லை, தொட்டேன். கையை வருடினேன். கன்னத்தை வருடினேன். இதழ்களைத் தீண்டினேன். வறண்ட இதழ்கள். முதலில் எதையோ கல்லைத் தீண்டுவது _ாலிருந்தது- உயிரற்று, உலர்ந்து எழுந்து போகுமுன் மறுபடியும் _ாடியபோதுகூட அப்படித்தான்.



இனி இந்த அறையில் தனி வாழ்வு வாழ முடியாது. இப்படி _யமாக இந்தத் தொடர்பை நீடித்துக்கொண்டு எத்தனை நாள் ாழ முடியும் வீடு பிடித்தாக வேண்டும். வீடு பிடித்தானதும்



婆553 婆



பாக முள்







________________



ஆசிரமத்தில் அவள் வேலை செய்துகொண்டிருக்க முடியாது. அந்தத் தொடர்பு விட்டுப் போய்விடும். பத்மாசனி புருவத்தைச் சுளிப்பது தெரியாமல் சுளித்து "அப்படியா நல்ல முடிவு. எனக்கு மிகவும் சந்தோஷம்! உங்கள் தைரியத்தையும் துணிவையும் நான் பாராட்டுகிறேன்" என்று விடை கொடுப்பாள். அப்புறம் அப்பாவும் அம்மாவும் இங்கு வந்து இருப்பார்களா? அப்பாவுக்கு மனிதனின் விசித்திரங்களைப் புரிந்துகொள்ளும் சக்தியும் பரிவும் உண்டு. ஆனால் தன் குடும்பத்திலேயே இப்படித்துணிவு முளைத்தால் பொறுத்துக்கொண்டிருப்பாரா? அம்மாவுக்குக்கூட அதிர்ச்சியாகத் தானிருக்கும். சின்னப் பெண்ணாகப் பார்த்துக் கட்டிப்போட்டு, குடித்தனத்தின் பெரிய அரசியாக இருந்து உள்ளம் நிறைய அமைதியை எட்ட ஆசைப்பட்டிருப்பாள். அக்காவும். நினைக்கவே என்னமோ போல்தானிருக்கிறது. நான் என்ன செய்வேன்? எனக்கு வேறு யாரையும் நினைக்க முடியவில்லையே.. மாட்டார்கள். அவர்கள் வர மாட்டார்கள் வரச்செய்யவும் முடியாது. என்ன செய்ய முடியும்? பிள்ளையுடன் சேர்ந்து வாழ, பெற்றோருடன் சேர்ந்து வாழ, எல்லோராலும் முடியாது. எனக்கு அந்த வாய்ப்பு கிடைக்காது.



மணி இரண்டு. தெரு முழுவதும் தூங்குகிறது. கடல் ஒலம் நிற்கவில்லை, எங்கோ ஒரு குழந்தை அழுகிறது, எதிர் வீட்டில்தான். நானும் பத்து நாளாகப் பார்க்கிறேன். இந்த நடுநிசியில் ஒரு ஆவர்த்தனம் அழுதுவிட்டுத்தான் ஒய்கிறது.



ஒரு சமயம் அவள் இங்கு வந்தால் ?



எழுந்து விளக்கை அணைத்தான் அவன்.



விளக்கை அணைத்தால் வந்துவிடுவாளா? எங்கே படுத்திருக்கி றாளோ! நடையில் படுத்திருந்தால் கதவைத் திறந்து கொண்டு வரவேண்டும். வாசல் இரும்புக் கிராதிக்கு உள்ளே வீட்டுக்காரர். படுத்திருக்கிறார். தூக்கத்திற்கு நடுநடுவே இரண்டு மூன்று முறை எழுந்து பொடி போடுகிற வழக்கம் அவருக்கு அவரிடம் எல்லா வற்றையும் சொல்லிவிடுகிறேனே. பிறகு அவள் இங்கு வந்துவிடுவாள். எங்கே சொல்வது? இங்கே அழைத்து வந்துதான் ... நன்றாகத் துரங்குகிறார்.



இன்று ஏன் இவ்வளவு தாகம்! சாப்பிட்டு வந்து நாலைந்து டம்ளர் குடித்தாகிவிட்டது. புழுக்கம்கூட அவ்வளவில்லை.



அவன் எழுந்து மறுபடியும் நாலைந்து வாய் தண்ணிர் குடித்து, மீண்டும் நாலைந்து டம்ளர் நீர் எடுத்து உடல், கை, முகம், கால் எல்லாம் தடவிக்கொண்டான்.துண்டால் துடைத்துக்கொண்டான்.



விசிறி விசிறும் ஓசை கேட்டது. விசிறிக் காம்பைக் கீழே போடுகிற ஓசை பொடி உறிஞ்சுகிற ஓசை



婆554婆 தி. ஜானகிராமன்



பாபு கீழே இறங்கினான்.



"நீங்களா? இன்னும் தூங்கலியா?"



"இனிமேத்தான்."



"மணி என்ன ஆவுது?"



"ரண்டு ரண்டேகால் இருக்கும்..."



"தினமும் இப்படித்தான் பண்றிங்க உடம்பு என்னத்துக்கு



ஆகும். சேந்து காலமே எட்டு மணி வரைக்கும் தூங்கினாலும்



_வலாம். அதுவும் மாட்டேங்கlங்க. உடம்பு வறட்சி கொண்டு பாயிடும். இப்ப சிறு வயசு தெரியாது. ஏன் இப்படிக் கண் முக்கிறீங்க ராத்திரி சுருக்கப் படுத்து விடிய காலமே எழுந்து, பயற வேலையை அப்ப செய்யுங்களேன் நான் எழுப்பி விடறேன்" _று பொடியை இரண்டாம் தடவை எடுத்து உறிஞ்சினார் அவர்.



"பொடியா?"



_ஆமாம் ... வேணுமா?" "கொடுங்க மூக்கு கொணகொணங்குது. அதுக்குத்தான் வந்தேன்."



"இதோ. பாத்துப் போடுங்க வெள்ளைப் பொடி சரக்குனு _டையிலே ஏறிப்படும்."



பாபு வாங்கி எல்லாவற்றையும் உதிர்த்துவிட்டு மூக்கில் _வத்துக்கொள்வதுபோல் பாவனை செய்தான்.



_அப்பாடா! வரட்டுமா?"



"எப்படியிருக்கு?"



_அப்பா !” 'தும்மக்காணுமே. முன்னாடியே பழக்கமுண்டோ?" "இல்லியே." 'தும்மக்காணுமே போட்டிங்களோ சரியா?" என்ன கவலை! என்ன அக்கறை!



"எனக்கு அப்படியே போட முடியுமா? சும்மா லேசாக முக்குக்கிட்ட காமிக்கறதுதான்."



"ரண்டு நாள் போட்டா சரியாயிடும். முதுல்லெ கொஞ்சம் ாரியும். எங்க சித்தப்பா, போடறா, நல்லாயிருக்கும் போடறான்னு இக்கினியூண்டு பையனா இருக்குறப்பவே பளக்கிப்பிட்டாரு அப்புறம் புடிச்சிக்கிட்டுது. அது ஆச்சு அம்பது வருசம். நீங்க பளக்கிக்காதீங்க பாக்கிக்கிட்டா ஒண்ணும் மோசம் பூடாது. உங்க மாதிரி பாடறவங்க



மோக முள் 婆555婆











________________



குரலுக்கு இதமா இருக்கும்னு போடத்தான் போடறாங்க இருந்தாலும் என்னாத்துக்கு."



"வாண்டாம் வாண்டாம் ... வரட்டுமா ?”



"சரி, போய்ப் படுத்துக்குங்க. எத்தனி நேரமாச்சு."



லொடலொடவென்று ஒரு சைக்கிள் ரிக்ஷா போகும் ஒசை கேட்டது. தெரு நாய் ஒன்று குரைத்தது. யாரோ இருமுகிற ஓசை கீழே முற்றத்தில் குழாய் நீர் க்ளக் க்ளக் தொட்டிக்குள் சொட்டிக் கொண்டிருந்தது.



எதற்காகக் கீழே போனோம், பொடி போடுகிறாற்போல பாவனை செய்தோம்? என்னமோ அர்த்தமில்லாமல் பேசிவிட்டு வந்தோம், ஏதோ சொல்லி அவரைத் தன்னைக் கட்டிக்கலாம்' என்று போனது உண்மைதான். ஆனால், மனசு பதுங்கிவிட்டது. பொடி கேட்டுவிட்டுத் திரும்பிவிட்டது.



நாளைக்கே ஒரு வீடு பார்க்க வேண்டியதுதான். முன்பின் பழக்கமில்லாத இடமாக தெரிந்த முகங்கள் தென்படாத இடமாக இருந்தால்தான் நல்லது. மயிலாப்பூர் வேண்டாம். மாம்பலம்: வேண்டாம் எழும்பூர்: ம்ஹ்ம். சூளை சிந்தாதிரிப்பேட்டை: சிந்தாதிரிப்பேட்டையைவிட சூளை புதிது.



ஏன்? இந்தத் தொடை நடுக்கம்! பேசாமல் திருவல்லிக் கேணியிலேயே இருந்தால் என்ன? இதே தெருவில்.



திடீரென்று இரண்டு, மூன்று நாய்கள் சேர்ந்தாற்போல் குரைத்தன. ஒன்று ஒலமிட்டது. ஒன்று சீறிற்று. ஒன்று முசுமுசுவென்று முனகிற்று.



கண் விழித்தபோது யமுனா உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்த்து சட்டென்று எழுந்தான் அவன். காலை வெயில் உட்சுவர்மீது பாதி விழிந்திருந்தது.



"தூக்கம் கலைஞ்சுதா?”



"நீ எப்ப வந்தே யமுனா ?"



"கால் மணியாச்சு சொல்லிண்டு போகலாம்னு வந்தேன்."



"இதோ வந்துவிட்டேன்" என்று கீழே ஒடிப்போய் பல்லைத் தேய்த்துவிட்டு வந்தான்."



"கண்னெல்லாம் ஜிவுஜிவுங்கறது."



"ராத்திரி ரண்டரை மணிக்கு இறங்கி வந்து பொடி போட்டா"



"நீ முழிச்சிண்டிருந்தியா?"



"எனக்கும் தூக்கம் வரவில்லை."



婆556 婆



தி. ஜானகிராமன்



_ இடம்." _லாம் புதிசுதான்!" பகையை அடக்க முடியாமல் திரும்பினான். யமுனா யப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். முதல் பக்கத்தில் மகாத்மா _ படம் பெரிதாக அச்சாகியிருந்தது.



அன்று அக்டோபர் இரண்டாம் தேதியா? இன்றுதான் சம்பளம் கொடுக்கப்போகிறார்கள் என்று மணிபர்சி ஒரு ரூபாய் சொச்சம் சில்லறையைப் பார்த்ததும் நினைவுக்கு _



மறுவுன் போய் பிப்ரவரி, மார்ச், ஏப்ரல்... எட்டு மாசமாகி _. ரங்கண்ணா செத்துப்போனது ஒரு தடவை அழுதேன். புறம் ஏக்கம்தான் பிய்த்தது. இந்த மனிதன் போய்விட்டார் _ கட்டதிலிருந்து வேண்டியவர்களைப் பார்க்கிறபோதெல்லாம் _குமுறிக் குமுறி வந்தது. டவுனில் தியாகராஜ ஆராதனை _று சாயங்காலம் கச்சேரி நடக்கிறபோது யாரோ ఇ5@ణqత్రాత



ா கச்சேரிக்கு நடுவில் ஓடிவந்து முகம் பேயறைந்தாற்போல் _அண்ணா" என்று வித்வானைப் பார்த்து ஒரு சததம _ான் திடீர் என்று வாத்யம், பாட்டு எல்லாம நின்று _து. காந்தி செத்துப்போயிட்டாராம் அண்ணா எனறு _ பொங்க, விசித்து அழத் தொடங்கிவிட்டான்.



_ன்னது?"



_ப்ப?"



_ன்னடாது. ஏய் பாலு "



யாறா சொன்னா'



ரேடியோவிலே அண்ணா."



ஒரே கலவரம். வெளியே கடைகளை அவசரமாக அடைத்துக்



_ண்டிருந்தார்கள். பார்க்கிற முகம் எல்லாம் அழுதுகொண்டிருந்தது.



"என்ன பாபு" என்று யமுனா திடுக்கிட்டாற்போலக் கேட்டாள்.



"ஒன்றுமில்லை."



_ன்ன ?"



"ண்ணுமில்லை யமுனா..." என்று பேச முடியாமல் கண்டம்



_த்துக்கொண்டது.



என்ன சொல்லேன்" என்று அவன் படத்தைப் பார்ப்பதிலிருந்து



_அவளுக்கு ஊகிக்க முடிந்தது.



姿557婆



ாக முள்



________________



"ஆமாம். பாபு நானும் அம்மாவும் திருவையாத்திலே அன்னிக்கி, கச்சேரி கேட்டுண்டிருந்தோம் திடீர்னு ஒருத்தர் வந்து சொன்னார். பந்தல் முழுக்க எழுந்துவிட்டது. ஒரே அழுகை ஒரு போலீஸ்காரன் குழந்தை மாதிரி தேம்பித் தேம்பி அழுதான். அம்மா மூச்சை போட்டு விழுந்துவிட்டாள்.



"உங்கம்மாவா?”



"ஆமாம்." கண்ணைத் துடைத்துக்கொண்டான் பாபு. "புத்ரா என்று சுகனைப் பார்த்துக் கூப்பிட்டாராம் வியாசர். பிரிவு தாங்காமல் மரங்கள்கூட ஒலமிட்டதாம். கூலிக்கு விழுந்த அடி மதுரை முழுவதும் விழுந்தது. இந்த உயிரை மரணம் பிடுங்கும்போது ஜீவராசி எல்லாம் நொந்து துடிச்சுது."





ஐந்து நிமிஷம் இருவரும் பேசவில்லை. "பேசாமல் பூட்டை எடுத்து செருப்பை மாட்டிக்கொண்டான் பாபு. யமுனா வெளியே வந்ததும் அறையைப் பூட்டினான். உள்ளே சொல்லிக்கொள்ளப் போனாள் யமுனா. "அடிக்கடி வாங்க" என்றாள் வீட்டுக்கார அம்மாள்.



-- * *



LD.



"அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வர்றீங்களா?" "வரேன்."



பைக்ராப்ட்ஸ் சாலை ஹோட்டல்களில் காந்தி நாமம் ஒலி



பெருக்கியில் முழங்கிக்கொண்டிருந்தது. தெருவிலும் வானிலும் துய்மை ஒன்று வெயிலைப் போலப் பரந்து கிடந்தது போலிருந்தது.



காப்பி சாப்பிட்டுவிட்டு பஸ்ஸுக்கு வந்தார்கள். "ஞாயிற்றுக்கிழமைதானா மறுபடியும்?" என்றான் பாபு. "ஆமாம்." "அதுவரையில் என்னால் இருக்க முடியாது போலிருக்கே!"



"என்ன செய்யறது?"



“காந்தி பாட்டு கேக்கறது. ஆனால் நான் செய்யறது சரியென்று தான் தோன்றுகிறது. சந்தேகமும் உளைச்சலுமில்லை. நடுவில் வரமுடியாதா?”



"வரலாம். ஆனால் வேண்டாம்னு நினைக்கிறேன்." "உன் இஷ்டம்."



婆558 淺



தி. ஜானகிராமன்



_ற்றுக்கிழமை காலையில் புரசைவாக்கம் போயிட்டு



_ம வரவில்லை."



_வாப் பேசேன்." - _றும் என்னமோ கு, வேண்டும் போலிருந்தது. "



-os.



பாவை ஏற்றிக்கொண்டு அந்த Lusiv Gurruugill l-gl. "(5



- _த்வானத்தில் நிற்பதுபோல் சோகத்தையும் _யையும் விழுங்கிக்கொண்டே திரும்பி நடந்தான அ



_மகள் தள்ளாடித் தள்ளாடி ±ಕ್ಷ್ _ாத்தையும் சட்டை செய்யாத 鷺 க்கின்றன _ாந்தன. பகலும் இரவும் நீண்டுகொண் ੋ ரு íä _ழமை நடுநிசி வரையில் ஜபம் 蠶 ..... o :::::::::: 蠶 பேச்சுதான் பாகான் பரந் ன்றது. கட - - - - T". : இதழும் ಆಳ್ವ T; _வியாபித்து நின்றன. அவ முத்துதான இ *!! _குப் பயந்தவாறே செவ்வாயன்று இந்தக் கணமுடி எடுத்துக் _ள்தனத்தை விட்டுவிட்டு லாவேரி {.. எடுத்துக் _டு உட்கார்ந்தேன்: நேற்று நாட குறிஞ் யை பக்கத்தில் _டேன். இந்த ராகங்கள் யாருககுபு LಣT ான



_ா |து என்னைத் தடவிக்கொடுத்துத் தேற்றின. - - பலவில் உட்கார்ந்து எங்கோ ::



கடை நிறுத்தத்தில் வன்' நிறுத்தி, முக



--- கொடுத்துக்கொண்டிருந்தா" கனடகிடா



வலை செய்துவிட்டு வருகிற முகங்கள் எண்ணெய் '! ாது கிடந்தன. வீட்டுக்குப் போய் டியன சாப்பிடப் ந்ை . _ ஒன்று பசி தாங்காமல், கூட்டத்தைய _. எரிச்சல்பட்டு சுளித்துக்கொண்டிருந்தது. இன் 蠶 .ேשl: _ வேதனைகளையும் கடந்துவிட்டதுபோல், த j _சில்லறை இம்சைகள் இனி எனககு ് _ாவற்றையும் விதியின் கையில் போட்டு ** _டாற்போல உட்கார்ந்திருந்தது. *...*.*. ாய்ந்திருந்து _பிட்டு சாய்வு நாற்காலியில் இரண்டு மனி 蠶லி . _டும் சாப்பிட்டுவிட்டுப் படுத்துத் гтомат 窯பாக்கி, அப்படியே விதியின் கையில் போட்டுக்கொண் ட ந க் கொடுத்து _ளையின் கையிலோ வறுமையின் ఇ553ు த்துவிட்டு _டு. கடைசியில் உயிரையும் அதன கையில் - எடுக் -ாது புகையும் குப்பையுமாகிவிடும். அவரை அப்படியே கு



559 婆 ாக முள் 婆