இறந்த ஆன்மாக்கள் நிகோலாய் வாசிலீவிச் கோகோல் 1

இறந்த ஆன்மாக்கள்
நிகோலாய் வாசிலீவிச் கோகோல்
டி. ஜே. ஹோகார்த் மொழிபெயர்த்தார்
அறிமுகம் ஜான் கோர்னோஸ்

நிகோலாய் வாசிலீவிச் கோகோல், ரஷ்யாவின் சொரோச்சின்ட்ஸ்கியில் மார்ச் 31, 1809 இல் பிறந்தார். செயிண்ட் பீட்டர்ஸ்பர்க்கில் அரசாங்கப் பதவியைப் பெற்றார், பின்னர் பல்கலைக்கழகத்தில் நியமனம் பெற்றார். 1836 முதல் 1848 வரை ரோமில் வாழ்ந்தார். பிப்ரவரி 21, 1852 இல் இறந்தார்.

தயாரிப்பாளரின் குறிப்பு
இது தட்டச்சு செய்யப்பட்ட புத்தகத்தில் முழுமையான பகுதி I மற்றும் ஒரு பகுதி பகுதி II உள்ளது, ஏனெனில் பகுதி II இன் ஒரு பகுதி மட்டுமே அறிமுகத்தில் விவரிக்கப்பட்ட சாகசங்களைத் தக்கவைத்ததாகத் தெரிகிறது. "அசல்" இலிருந்து பக்கங்கள் இல்லை என்று உரை குறிப்பிடும் இடத்தில், இது ரஷ்ய மூலத்தைக் குறிக்கிறது, மொழிபெயர்ப்பை அல்ல.

அனைத்து வெளிநாட்டு சொற்களும் மூலத்தில் சாய்வாக இருந்தன, ஒரு பாணி இங்கே பாதுகாக்கப்படவில்லை. உச்சரிப்புகள் மற்றும் இருவேறு எழுத்துக்களும் விடுபட்டுள்ளன.

அறிமுகம்

1842 ஆம் ஆண்டு முதன்முதலில் வெளியிடப்பட்ட டெட் சோல்ஸ், ரஷ்யாவின் சிறந்த உரைநடை கிளாசிக் ஆகும். அந்த அற்புதமான நிறுவனம், "ரஷ்ய நாவல்", நிகோலாய் வாசிலீவிச் கோகோலின் இந்த முடிக்கப்படாத தலைசிறந்த படைப்போடு தனது வாழ்க்கையைத் தொடங்கியது மட்டுமல்லாமல், நடைமுறையில் வந்த அனைத்து ரஷ்ய தலைசிறந்த படைப்புகளும் ஒரு மரத்தின் கிளைகளைப் போல அதிலிருந்து வளர்ந்துள்ளன. அதே ஆசிரியரின் முந்தைய படைப்பான தி க்ளோக் என்ற சிறுகதைக்கு இந்த அஞ்சலியை வழங்க தஸ்தாயெஃப்ஸ்கி கூட செல்கிறார்; இந்தக் கருத்தை மற்றொரு நாட்டவரால் நகைச்சுவையாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார், அவர் கூறுகிறார்: "நாங்கள் அனைவரும் கோகோலின் க்ளோக்கிலிருந்து வெளிவந்துள்ளோம்."

மூலத்தின் தலைப்புப் பக்கத்தில் "கவிதை" என்ற வார்த்தையைத் தாங்கிய டெட் சோல்ஸ், பொதுவாக டான் குயிக்சோட் மற்றும் பிக்விக் பேப்பர்ஸுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் ஈ.எம். வோக் அதன் ஆசிரியரை செர்வாண்டஸ் மற்றும் லு சேஜ் இடையே எங்காவது வைக்கிறது. செர்வாண்டஸ் மற்றும் டிக்கன்ஸின் தாக்கங்கள் எவ்வளவு கணிசமானதாக இருந்தாலும் - முதலாவது கட்டமைப்பு விஷயத்திலும், மற்றொன்று பின்னணி, நகைச்சுவை மற்றும் குணாதிசய விவரங்களிலும் - படைப்பின் ஆதிக்கம் செலுத்தும் மற்றும் தனித்துவமான தரம் மறுக்க முடியாத வகையில் இருவருக்கும் அந்நியமானது மற்றும் அதற்கேற்ப மிகவும் விசித்திரமானது; இதை ஒரு சிறந்த சொல் இல்லாததால், ரஷ்ய ஆன்மாவின் தரம் என்று அழைக்கலாம். தஸ்தாயெஃப்ஸ்கி, துர்கனேவ் மற்றும் டால்ஸ்டாய் ஆகியோரின் படைப்புகளை நன்கு அறிந்த ஆங்கில வாசகருக்கு, இது என்ன குறிக்கிறது என்பதைச் சொல்ல வேண்டிய அவசியமில்லை; இது "பரிதாபப்படும் போக்கு" என்று பெயரிடப்பட்ட பிரெஞ்சு விமர்சகரின் வார்த்தைகளில் வரையறுக்கப்படலாம். ஒருவர் உண்மையில் மேலும் சென்று, ஒருவரின் கதாபாத்திரங்கள், வழக்கமான அர்த்தத்தில், கள்ளத்தனமாக, தயாரிப்புகளாக இருந்தாலும், சூழ்நிலைகள் அல்லது சூழ்நிலைகளின் ஒரு குறிப்பிட்ட சகிப்புத்தன்மையைக் குறிக்கிறது என்று கூறலாம், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அது விமர்சிக்கப்பட வேண்டிய விஷயம், மனிதன் அல்ல. ஆனால் பரிதாபமும் சகிப்புத்தன்மையும் நையாண்டியில் அரிதானவை, அதனுடன் மோதலில் கூட, இதன் விளைவாக ஒரு ஆழமான சோகமான நகைச்சுவை உணர்வை உருவாக்குகிறது. இதுதான் டெட் சோல்ஸை ஒரு தனித்துவமான படைப்பாக ஆக்குகிறது, குறிப்பாக கோகோலியன், குறிப்பாக ரஷ்ய, மற்றும் அதன் ஆசிரியரின் ஸ்பானிஷ் மற்றும் ஆங்கில ஆசிரியர்களிடமிருந்து வேறுபட்டது.

ஆசிரியரின் தனிப்பட்ட குணாதிசயத்தில் காணக்கூடிய முரண்பாடுகள் இன்னும் ஆழமானவை; துரதிர்ஷ்டவசமாக அவை அவரை தனது படைப்பை முடிக்கவிடாமல் தடுத்தன. பிரச்சனை என்னவென்றால், அவர் தனது கலையை வாழ்க்கையிலிருந்து வெளியேற்றினார், மேலும் அவரது இறுதி ஆண்டுகளில், டால்ஸ்டாய் பின்னர் செய்தது போல், தனது போராட்டத்தை மீண்டும் வாழ்க்கையில் கொண்டு வந்தபோது, ​​அவர் எழுதிய அனைத்திற்கும் மனந்திரும்பினார், மேலும் ஒரு விழித்திருக்கும் இரவின் வெறியில் டெட் சோல்ஸின் இரண்டாம் பகுதி உட்பட அவரது அனைத்து கையெழுத்துப் பிரதிகளையும் எரித்தார், அவற்றில் துண்டுகள் மட்டுமே சேமிக்கப்பட்டன. இன்னும் மூன்றாவது பகுதி எழுதப்பட வேண்டியிருந்தது. உண்மையில், இரண்டாவது பகுதி இரண்டு முறை எழுதப்பட்டு எரிக்கப்பட்டது. அவர் ஏன் இறுதியாக அதை எரித்தார் என்பதற்கான கணக்குகள் வேறுபடுகின்றன. மத ரீதியான வருத்தம், எதிர்மறையான விமர்சனங்களுக்கு எதிரான கோபம் மற்றும் சிறந்த முழுமையை அடையாததில் விரக்தி ஆகியவை கொடுக்கப்பட்ட காரணங்களில் அடங்கும். மீண்டும் அவர் கையெழுத்துப் பிரதியை மற்றவர்களுடன் கவனக்குறைவாக அழித்துவிட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.
கோகோலைப் பற்றி "அவரது சிரிப்புக்குப் பின்னால் நீங்கள் கண்ணுக்குத் தெரியாத கண்ணீரை உணர்கிறீர்கள்" என்று கூறிய கவிஞர் புஷ்கின், அவரது முக்கிய நண்பரும் ஊக்கமளிப்பவருமாவார். டெட் சோல்ஸின் கதைக்களத்தையும், முந்தைய படைப்பான தி ரெவிசரின் கதைக்களத்தையும் பரிந்துரைத்தவர் அவர்தான், இது ரஷ்ய மொழியில் கிட்டத்தட்ட ஒரே நகைச்சுவை. இரண்டின் முக்கியத்துவம் என்னவென்றால், இளவரசர் க்ரோபோட்கின் சுட்டிக்காட்டுவது போல, ரஷ்ய இலக்கியத்தில் சமூகக் கூறுகளை அறிமுகப்படுத்துவதாகும். இரண்டும் ரஷ்ய அதிகாரத்துவத்திற்கும் அது தேசிய தன்மையில் ஏற்படுத்திய விளைவுகளுக்கும் கண்ணாடியைப் பிடிக்கின்றன. டெட் சோல்ஸின் கதைக்களம் போதுமானது, மேலும் இது ஒரு உண்மையான அத்தியாயத்தால் பரிந்துரைக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.

இது ரஷ்யாவில் அடிமைத்தனத்தின் நாளாக இருந்தது, மேலும் ஒரு மனிதனின் நிலை பெரும்பாலும் அவர் கொண்டிருந்த "ஆன்மாக்களின்" எண்ணிக்கையால் தீர்மானிக்கப்பட்டது. பத்து அல்லது இருபது ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை, அடிமைகளின் காலமுறை கணக்கெடுப்பு இருந்தது. இதுபோன்ற நிலையில், கடைசி மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் பதிவுசெய்யப்பட்ட ஒவ்வொரு "ஆன்மாவிற்கும்" உரிமையாளர் வரி செலுத்த வேண்டியிருந்தது, இருப்பினும் சில அடிமைகள் இதற்கிடையில் இறந்திருக்கலாம். ஆயினும்கூட, இந்த அமைப்பு அதன் பொருள் நன்மைகளைக் கொண்டிருந்தது, ஏனெனில் ஒரு உரிமையாளர் "இறந்த ஆன்மாக்கள்" மீதும் உயிருள்ளவர்களிடம் இருந்தும் ஒரு வங்கியிலிருந்து கடன் வாங்கலாம். எனவே, கோகோலின் கதாநாயகன்-வில்லனான சிச்சிகோவின் திட்டம், ரஷ்யா முழுவதும் பயணம் செய்து "இறந்த ஆன்மாக்களை" குறைந்த விலையில் வாங்குவதாகும், நிச்சயமாக அவற்றின் உரிமையாளர்களுக்கு அரசாங்க வரியைச் சேமிப்பதும், கற்பனையான அடிமைகளின் பட்டியலை தனக்காகப் பெறுவதும் ஆகும், அதை அவர் ஒரு வங்கியில் கணிசமான தொகைக்கு அடமானம் வைக்க விரும்பினார். இந்தப் பணத்தில் அவர் ...ஒரு எஸ்டேட்டையும் சில நிஜ வாழ்க்கை அடிமைகளையும் வாங்கி, ஒரு செல்வத்தைத் தொடங்குவேன்.

வெளிப்படையாக, இந்த சதி, உண்மையில் சதித்திட்டமே அல்ல, ஆனால் சிச்சிகோவ் ஒரு முக்கூட்டில் ரஷ்யா முழுவதும் செல்ல உதவும் ஒரு தந்திரம் மட்டுமே, செலிஃபான் ஒரு வகையான ரஷ்ய சாஞ்சோ பான்சாவாக, கோகோலுக்கு ரஷ்ய பனோரமாவின் ஓவியராக தனது மேதைமையை வெளிப்படுத்த ஒரு அற்புதமான வாய்ப்பை வழங்குகிறது, போதுமான பொதுவான பூர்வீக வகைகளால் நிறைந்துள்ளது, ஆனால் நகைச்சுவை நிவாரணத்தில் வரையப்பட்டுள்ளது. "காமிக்," என்று ஆசிரியர் தனது தொழில் வாழ்க்கையின் தொடக்கத்தில் விளக்கினார், "எல்லா இடங்களிலும் மறைக்கப்பட்டுள்ளது, அதன் நடுவில் மட்டுமே வாழ்கிறோம், நாம் அதைப் பற்றி அறிந்திருக்கவில்லை; ஆனால் கலைஞர் அதை தனது கலையில் கொண்டு வந்தால், மேடையில், நாம் சிரிப்புடன் உருண்டு, அதை முன்பு கவனிக்கவில்லையே என்று ஆச்சரியப்படுவோம்." ஆனால் டெட் சோல்ஸில் உள்ள காமிக் வெறும் வெளிப்புறமானது. சிரிக்க விரும்பிய புஷ்கின் இந்த படைப்பை எவ்வாறு கருதினார் என்பதைப் பார்ப்போம். கோகோல் கையெழுத்துப் பிரதியிலிருந்து அதை அவருக்கு சத்தமாக வாசித்தபோது, ​​கவிஞர் மேலும் மேலும் சோகமாகி, இறுதியாக கூச்சலிட்டார்: "கடவுளே! ரஷ்யா எவ்வளவு சோகமான நாடு!" பின்னர் அவர் அதைப் பற்றி கூறினார்: “கோகோல் எதையும் கண்டுபிடிப்பதில்லை; அது எளிய உண்மை, பயங்கரமான உண்மை.”

ஒருபுறம் இந்த படைப்பு முழு ரஷ்யாவின் வெளிப்பாட்டிற்குக் குறைவானதாகப் பெறப்பட்டது - வெளிநாட்டினர் இதைப் பற்றி என்ன நினைப்பார்கள்? இருப்பினும், தாராளவாத கூறுகள், அவர்களில் விமர்சகர்களான பெலின்ஸ்கி, இதை ஒரு வெளிப்பாடாக, சுதந்திரமான எதிர்காலத்தின் சகுனமாக வரவேற்றனர். ரஷ்யாவிற்கு சேவை செய்ய வேண்டும் என்றும், அதன் மீது ஏளனம் செய்யக்கூடாது என்றும் நினைத்த கோகோல், ஸ்லாவோஃபில்களின் விமர்சனங்களை மனதில் கொண்டார்; மேலும் தனது நாவலின் அடுத்தடுத்த பகுதிகளில் சிச்சிகோவ் மற்றும் பிற “கத்திகள் மற்றும் முட்டாள்கள்” மீட்பைக் கொண்டுவருவதாக உறுதியளித்ததன் மூலம் அவர் தனது விமர்சகர்களை சமாதானப்படுத்தினார். ஆனால் “மேற்கத்திய” பெலின்ஸ்கி மற்றும் தாராளவாத முகாமைச் சேர்ந்த மற்றவர்கள் அவநம்பிக்கையுடன் இருந்தனர். இந்த நேரத்தில்தான் (1847) கோகோல் தனது “Correspondence with Friends” ஐ வெளியிட்டார், இது இன்றுவரை உயிருடன் இருக்கும் ஒரு இலக்கிய சர்ச்சையைத் தூண்டியது. டால்ஸ்டாய் அவரது மன்னிப்புக் கேட்பவர்களிடையே காணப்படுகிறார்.
கோகோலின் தலைசிறந்த படைப்பின் உண்மையான முக்கியத்துவம் குறித்த கருத்துக்கள் வேறுபடுகின்றன. சிலர் ஆசிரியரை ரஷ்யாவின் படத்தை நுணுக்கமாக வரைந்த ஒரு யதார்த்தவாதி என்று கருதுகின்றனர்; மற்றவர்கள், மெரெஜ்கோவ்ஸ்கி உட்பட, அவரை ஒரு சிறந்த குறியீட்டாளராகக் காண்கிறார்கள்; இறந்த ஆத்மாக்கள் என்ற தலைப்பு ரஷ்யாவின் வாழ்க்கையையும் அதன் இறந்தவர்களையும் விவரிக்க எடுக்கப்படுகிறது. சிச்சிகோவ் இப்போது பொதுவாக ஒரு உலகளாவிய கதாபாத்திரமாகக் கருதப்படுகிறார். யேலைச் சேர்ந்த ஒரு அமெரிக்க பேராசிரியர் வில்லியம் லியோன் பெல்ப்ஸ் [1], "எந்தவொரு நபரும் அமெரிக்காவில் ஏராளமான சிச்சிகோவ்களைச் சந்திக்காமல் வெகுதூரம் பயணிக்க முடியாது" என்ற கருத்தைக் கொண்டுள்ளார்; உண்மையில், அவர் அமெரிக்க விளம்பரதாரரின் துல்லியமான உருவப்படம், வெற்றிகரமான வணிகப் பயணி, அவரது வெற்றி முற்றிலும் அவரது பங்குகளின் உண்மையான மதிப்பு மற்றும் பயனைப் பொறுத்தது அல்ல, மாறாக மனித இயல்பு மற்றும் அவரது நாவின் வற்புறுத்தும் சக்தி பற்றிய அவரது அறிவைப் பொறுத்தது." இளவரசர் க்ரோபோட்கின் [2] கூறும் கருத்து இதுதான், அவர் கூறுகிறார்: “சிச்சிகோவ் இறந்த ஆன்மாக்களையோ அல்லது ரயில்வே பங்குகளையோ வாங்கலாம், அல்லது அவர் ஏதாவது தொண்டு நிறுவனத்திற்கு நிதி சேகரிக்கலாம், அல்லது ஒரு வங்கியில் பதவியைத் தேடலாம், ஆனால் அவர் ஒரு அழியாத சர்வதேச வகை; நாம் அவரை எல்லா இடங்களிலும் சந்திக்கிறோம்; அவர் எல்லா நாடுகளிலும், எல்லா காலங்களிலும் இருப்பவர்; ஆனால் அவர் தேசியம் மற்றும் காலத்தின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப வெவ்வேறு வடிவங்களை எடுக்கிறார்.”
மீண்டும், இந்த படைப்பு கோகோலுடன் ஒரு சுவாரஸ்யமான தொடர்பைக் கொண்டுள்ளது. ஒரு காதல், யதார்த்தங்களை எழுதும் அவர், வாழ்க்கையின் பொதுவான இடங்களைப் பார்த்து திகைத்துப் போனார், அவரது கோசாக் வம்சாவளியிலிருந்து பெறப்பட்ட வண்ண அன்பிற்கு எந்த வழியையும் கண்டுபிடிக்கவில்லை. அவர் பல “ஹீரோக்களை” வரைந்துள்ளார் என்பதை உணர்ந்தார், “ஒருவரை விட பொதுவானது, ஒரு அமைதிப்படுத்தும் சூழ்நிலை இல்லை, வாசகர் ஓய்வெடுக்கவும் தன்னை ஆறுதல்படுத்தவும் இடைநிறுத்தக்கூடிய ஒரு இடம் கூட இல்லை, மேலும் அவர் புத்தகத்தை முடித்ததும் அது ஒரு அடக்குமுறை பாதாள அறையிலிருந்து திறந்தவெளியில் நடந்து சென்றது போல் இருந்தது.” சிச்சிகோவை மீட்டுக்கொள்ள உள்நோக்கி தேவைப்பட்டிருக்கலாம்; மெரெஜ்கோவ்ஸ்கியின் கருத்துப்படி, அவர் உண்மையில் தனது சொந்த ஆன்மாவைக் காப்பாற்ற விரும்பினார், ஆனால் அதை இழப்பதில் மட்டுமே வெற்றி பெற்றார். அவரது கடைசி ஆண்டுகள் நோயுற்றதாக கழிந்தன; அவர் வேதனைகளை அனுபவித்து வேட்டையாடப்பட்டவர் போல இடம் விட்டு இடம் ஓடினார்; ஆனால் உண்மையில் எப்போதும் தன்னை விட்டு ஓடிக்கொண்டிருந்தார். ரோம் அவருக்கு மிகவும் பிடித்த புகலிடமாக இருந்தது, அவர் மீண்டும் மீண்டும் அதற்குத் திரும்பினார். 1848 ஆம் ஆண்டில், அவர் புனித பூமிக்கு ஒரு யாத்திரை மேற்கொண்டார், ஆனால் அவரது ஆன்மாவுக்கு அமைதி கிடைக்கவில்லை. இந்த மனநிலையின் ஏதோ ஒன்று ஒரு பைத்தியக்காரனின் நினைவுக் குறிப்பில் கூட வெகு காலத்திற்கு முன்பே பிரதிபலித்தது: “ஓ, சிறிய அம்மா, உங்கள் ஏழை மகனைக் காப்பாற்றுங்கள்! அவர்கள் அவரை எப்படி வேதனைப்படுத்துகிறார்கள் என்று பாருங்கள்.... பூமியில் அவருக்கு இடமில்லை! அவர் விரட்டப்படுகிறார்!... ஓ, சிறிய அம்மா, உங்கள் ஏழைக் குழந்தையின் மீது இரக்கம் காட்டுங்கள்.”
கோகோலின் கதாபாத்திரத்தின் அனைத்து முரண்பாடுகளையும் ஒரு சுருக்கமான கட்டுரையில் அகற்றக்கூடாது. சோகம் மற்றும் நகைச்சுவையின் இத்தகைய விசித்திரமான கலவையை ஒரு மனிதனிடம் மிகவும் அரிதாகவே காண முடிந்தது. "சிரிப்புடன் கேலி செய்வது ஆபத்தானது" என்பதை அவர் உணர்ந்தார். "நான் சிரித்த அனைத்தும் சோகமாக மாறியது." "மேலும் பயங்கரமானது," என்று மெரெஜ்கோவ்ஸ்கி கூறுகிறார். ஆனால் முன்பு அவரது நகைச்சுவை லேசானதாகவும், சோகம் குறைவாகவும் இருந்தது; அந்த நாட்களில் கோகோல் தனக்குப் படிக்கக் கொண்டு வந்ததைப் பார்த்து புஷ்கின் ஒருபோதும் மகிழ்ச்சியடையத் தவறவில்லை. துயரமான அடித்தளத்துடன் கூடிய ரெவிசர் (1835) கூட, டெட் சோல்ஸுடன் ஒப்பிடும்போது ஒரு அற்பமானதாக இருந்தது, எனவே ஒருவர் ஆச்சரியப்படக்கூடாது. அதைக் கேள்விப்பட்டபோது, ​​ஜார் மன்னர் முதலாம் நிக்கோலஸ், அதிகாரப்பூர்வமற்ற தன்மைக்கான விமர்சனமாக இருந்தபோதிலும், அதைச் செயல்படுத்த அனுமதி அளித்தது மட்டுமல்லாமல், ஆரவாரமாகச் சிரித்தார், கைதட்டல்களுக்கு வழிவகுத்தார். மேலும், அவர் கோகோலுக்கு ஒரு பணத்தை வழங்கினார், மேலும் அதன் மூலத்தை ஆசிரியருக்கு வெளிப்படுத்தக்கூடாது என்றும் கேட்டுக்கொண்டார், ஏனெனில் "அதிகாரப்பூர்வக் கண்ணோட்டத்தில் எழுத வேண்டிய கட்டாயம் அவருக்கு ஏற்படக்கூடும்".
கோகோல் மார்ச் 1809 இல் லிட்டில் ரஷ்யாவின் சொரோட்சினெட்ஸில் பிறந்தார். அவர் பத்தொன்பது வயதில் கல்லூரியை விட்டு வெளியேறி செயிண்ட் பீட்டர்ஸ்பர்க்கிற்குச் சென்றார், அங்கு அவர் ஒரு அரசாங்கத் துறையில் நகல் எழுத்தராகப் பதவியைப் பெற்றார். அவர் தனது பதவியை நீண்ட காலம் வைத்திருக்கவில்லை, ஆனால் பின்னர் பயனுள்ளதாக நிரூபிக்கப்பட்ட பல அதிகாரத்துவ வகைகளை தனது மனதில் சேமித்து வைக்கும் அளவுக்கு நீண்ட காலம் நீடித்தார். அவர் திடீரென்று தனது தாயார் வேறொரு நோக்கத்திற்காகக் கொடுத்த பணத்துடன் அமெரிக்காவிற்குச் சென்றார், ஆனால் அவர் லூபெக் வரை சென்றதும் திரும்பிச் சென்றார். பின்னர் அவர் ஒரு நடிகராக விரும்பினார், ஆனால் அவரது குரல் போதுமானதாக இல்லை. பின்னர் அவர் ஒரு கவிதை எழுதினார், அது இரக்கமின்றி பெறப்பட்டது. பிரதிகள் விற்கப்படாமல் இருந்ததால், அவர் அவற்றையெல்லாம் பல்வேறு கடைகளில் சேகரித்து தனது அறையில் எரித்தார்.

அவரது அடுத்த முயற்சியான, "டிகங்கா பண்ணையில் மாலைகள்" (1831) மிகவும் வெற்றிகரமாக இருந்தது. அது உக்ரைனின் ஓரினச்சேர்க்கை மற்றும் வண்ணமயமான படங்களின் தொடராகும், அவர் அறிந்த மற்றும் நேசித்த நிலம், மேலும் அவர் அவ்வப்போது இங்கும் அங்கும் கொஞ்சம் அதிகமாக காதல் கொண்டவராக இருந்தால், அவர் சில அழகான பாடல் வரிகளையும் அடைகிறார். பின்னர் மிர்கோரோட் என்ற மற்றொரு சிறந்த தொடர் வந்தது, இது புஷ்கினின் பாராட்டைப் பெற்றது. அடுத்து அவர் "சிறிய ரஷ்யாவின் வரலாறு" மற்றும் "இடைக்கால வரலாறு" ஆகியவற்றைத் திட்டமிட்டார், இது எட்டு அல்லது ஒன்பது தொகுதிகளில் இருக்கும் கடைசி படைப்பாகும். இந்த அனைத்து ஆய்வின் விளைவாக தாராஸ் புல்பா என்ற உரைநடையில் ஒரு அழகான மற்றும் குறுகிய ஹோமரிக் காவியம் இருந்தது. வரலாற்றில் பேராசிரியர் பதவிக்கு அவர் நியமிக்கப்பட்டது அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு அபத்தமான அத்தியாயமாகும். ஒரு அற்புதமான முதல் சொற்பொழிவுக்குப் பிறகு, அவர் சொல்ல வேண்டிய அனைத்தையும் வெளிப்படையாகச் சொன்னார், அவர் தனக்கும் தனது மாணவர்களுக்கும் சலிப்பு நிறைந்த வாழ்க்கைக்குத் தீர்வு கண்டார். அவர் ராஜினாமா செய்தபோது மகிழ்ச்சியுடன் கூறினார்: "நான் மீண்டும் ஒரு முறை சுதந்திர கோசாக்." 1834 மற்றும் 1835 க்கு இடையில் அவர் ஒரு புதிய தொடர் கதைகளை எழுதினார், அதில் அவரது பிரபலமான ஆடையும் அடங்கும், இது ரஷ்ய நாவலின் சட்டபூர்வமான தொடக்கமாகக் கருதப்படலாம்.
கோகோல் தனது வாழ்க்கையிலும் அவரது புத்தகங்களிலும் சமமாக சிறிய பங்கைக் கொண்டிருந்த பெண்களைப் பற்றி அதிகம் அறிந்திருக்கவில்லை. அவரது தனிப்பட்ட தோற்றம் முன்கூட்டியே இல்லாததே இதற்குக் காரணம். ஒரு சமகாலத்தவர் அவரை "உடலுக்கு மிகக் குறுகிய கால்களைக் கொண்ட ஒரு சிறிய மனிதர்" என்று விவரிக்கிறார். அவர் கோணலாக நடந்தார்; அவர் விகாரமாக, மோசமாக உடையணிந்து, மிகவும் அபத்தமான தோற்றமுடையவராக இருந்தார், அவரது நெற்றியில் நீண்ட முடி பூட்டு, மற்றும் அவரது பெரிய முக்கிய மூக்குடன் இருந்தார்."
1835 முதல் கோகோல் கிட்டத்தட்ட தனது முழு நேரத்தையும் வெளிநாட்டில் கழித்தார்; சில விசித்திரமான அமைதியின்மை - ஒருவேளை அவரது கோசாக் இரத்தம் - அவரை ஒரு பேயைப் போல ஆட்கொண்டது, மேலும் அவர் எங்கும் நீண்ட நேரம் நிற்கவில்லை. 1848 இல் ஜெருசலேமுக்கு அவர் யாத்திரை செய்த பிறகு, அவர் மாஸ்கோவிற்குத் திரும்பினார், அவரது முழு உடைமைகளும் ஒரு சிறிய பையில் இருந்தன; இவை பெரும்பாலும் தனக்கு விரோதமான துண்டுப்பிரசுரங்கள், விமர்சனங்கள் மற்றும் செய்தித்தாள் கட்டுரைகளைக் கொண்டிருந்தன. அவர் வீடு வீடாக இவற்றுடன் சுற்றித் திரிந்தார். தன்னிடம் இருந்த மதிப்புமிக்க அனைத்தையும் ஏழைகளுக்குக் கொடுத்தார். வேலையை முற்றிலுமாக நிறுத்திவிட்டார். எல்லா கணக்குகளின்படியும் அவர் தனது கடைசி நாட்களை ஜெபத்திலும் உண்ணாவிரதத்திலும் கழித்தார். தரிசனங்கள் அவருக்கு வந்தன. 1852 இல் வந்த அவரது மரணம் மிகவும் அற்புதமானது. உரத்த ஆரவாரத்தில் அவர் உச்சரித்த கடைசி வார்த்தைகள்: "ஒரு ஏணி! சீக்கிரம், ஒரு ஏணி!" மெரெஜ்கோவ்ஸ்கியின் வார்த்தைகளில், "ஒரு ஆன்மீக ஏணி" என்ற ஏணிக்கான இந்த அழைப்பு - முந்தைய சந்தர்ப்பத்தில் ஒரு குறிப்பிட்ட ரஷ்ய துறவியால் செய்யப்பட்டது, அவர் கிட்டத்தட்ட அதே மொழியைப் பயன்படுத்தினார். "நான் என் கசப்பான சிரிப்பை சிரிப்பேன்" [3] என்பது கோகோலின் கல்லறையில் வைக்கப்பட்ட கல்வெட்டு.
ஜான் கோர்னோஸ்
டிகங்கா அருகே பண்ணையில் மாலைகள், 1829-31; மிர்கோரோட், 1831-33; தாராஸ் புல்பா, 1834; அரேபஸ்க்யூஸ் (கதைகளில், தி போர்ட்ரெய்ட் மற்றும் எ மேட்மேன்'ஸ் டைரி ஆகியவை அடங்கும்), 1831-35; தி க்ளோக், 1835; தி ரிவைசர் (தி இன்ஸ்பெக்டர்-ஜெனரல்), 1836; டெட் சோல்ஸ், 1842; நண்பர்களுடனான கடிதப் போக்குவரத்து, 1847.
ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புகள்: கோசாக் கதைகள் (தி நைட் ஆஃப் கிறிஸ்துமஸ் ஈவ், டாராஸ் பூல்பா), ஜி. டால்ஸ்டாய் எழுதியது, 1860; செயிண்ட் ஜான்ஸ் ஈவ் அண்ட் அதர் ஸ்டோரிஸ், இசபெல் எஃப். ஹாப்குட், நியூயார்க், குரோவெல், 1886; டாராஸ் புல்பா: மேலும் செயிண்ட் ஜான்ஸ் ஈவ் அண்ட் அதர் ஸ்டோரிஸ், லண்டன், விசெடெல்லி, 1887; டாராஸ் புல்பா, பி.சி. பாஸ்கர்வில், லண்டன், ஸ்காட், 1907; தி இன்ஸ்பெக்டர்: எ காமெடி, கல்கத்தா, 1890; தி இன்ஸ்பெக்டர்-ஜெனரல், ஏ. ஏ. சைக்ஸ், லண்டன், ஸ்காட், 1892; ரிவைசர், யேல் டிராமாடிக் அசோசியேஷனுக்கான டிரான்ஸ். மேக்ஸ் எஸ். மண்டெல், நியூ ஹேவன், கனெக்டிகட், 1908; ரஷ்யாவில் வீட்டு வாழ்க்கை (இறந்த ஆத்மாக்களின் தழுவல்), லண்டன், ஹர்ஸ்ட், 1854; டிச்சிகோஃப்பின் பயணம்; அல்லது இறந்த ஆத்மாக்கள், இசபெல் எஃப். ஹாப்குட், நியூயார்க், க்ரோவெல், 1886; இறந்த ஆத்மாக்கள், லண்டன், விசெடெல்லி, 1887; இறந்த ஆத்மாக்கள், லண்டன், மேக்ஸ்வெல் 1887; தெய்வீக வழிபாட்டு முறை பற்றிய தியானங்கள், எல். அலெக்ஸீஃப், லண்டன், ஏ. ஆர். மௌப்ரே மற்றும் கோ., 1913.
வாழ்க்கை, முதலியன: (ரஷ்யன்) கோட்லியாரெவ்ஸ்கி (என். ஏ.), 1903; ஷென்ரோக் (வி. ஐ.), ஒரு வாழ்க்கை வரலாற்றுக்கான பொருட்கள், 1892; (பிரெஞ்சு) லெகர் (எல்.), நிக்கோலஸ் கோகோல், 1914.

இந்தப் படைப்பின் முதல் பகுதிக்கான ஆசிரியரின் முன்னுரை
1846 இல் வெளியிடப்பட்ட இரண்டாம் பதிப்பு
ஆசிரியரிடமிருந்து வாசகருக்கு வாசகரே, நீங்கள் யாராக இருந்தாலும் சரி, எங்கிருந்தாலும் சரி, உங்கள் நிலை எதுவாக இருந்தாலும் சரி - சமூகத்தின் உயர் பதவிகளில் உறுப்பினராக இருந்தாலும் சரி அல்லது வாழ்க்கைத் துறைகளில் உறுப்பினராக இருந்தாலும் சரி - கடவுள் உங்களுக்கு எழுத்துத் திறமையைக் கொடுத்திருந்தால், என் புத்தகம் உங்கள் கைகளில் விழுந்தால், உங்கள் உதவியை எனக்கு வழங்குமாறு நான் உங்களிடம் கெஞ்சுகிறேன்.

உங்களுக்கு முன்னால் இருக்கும், ஒருவேளை, நீங்கள் அதன் முதல் பதிப்பில் படித்திருக்கும் புத்தகத்தில், நமது ரஷ்ய சாம்ராஜ்யத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட ஒரு வகையைச் சேர்ந்த ஒரு மனிதர் சித்தரிக்கப்படுகிறார். இந்த மனிதன் ரஷ்ய நிலத்தைச் சுற்றி பயணம் செய்து, ஒவ்வொரு நிலையிலும் உள்ள மக்களைச் சந்திக்கிறான் - உன்னதமானவன் முதல் அடக்கமான உழைப்பாளி வரை. சாதாரண ரஷ்ய தனிநபரின் தகுதிகள் மற்றும் நற்பண்புகளை விட, தீமைகள் மற்றும் தோல்விகளைக் காட்ட அவரை ஒரு வகையாக நான் எடுத்துக்கொண்டேன்; மேலும் அவரைச் சுற்றியுள்ள கதாபாத்திரங்களும் நமது தேசிய பலவீனங்கள் மற்றும் குறைபாடுகளை நிரூபிக்கும் நோக்கத்திற்காகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளன. சிறந்த வகையான ஆண்கள் மற்றும் பெண்களைப் பொறுத்தவரை, அவற்றை அடுத்தடுத்த தொகுதிகளில் சித்தரிக்க நான் முன்மொழிகிறேன். நான் விவரித்தவற்றில் பெரும்பாலானவை சாத்தியமற்றவை, ரஷ்யாவில் வழக்கமாக நடக்கும் விஷயங்கள் போல் நடப்பதில்லை; அதற்குக் காரணம், நான் செய்ய விரும்பிய அனைத்தையும் கற்றுக்கொள்வது சாத்தியமற்றது, ஏனெனில் ரஷ்யப் பேரரசின் எல்லைகளுக்குள் நடக்கும் விஷயங்களில் நூறில் ஒரு பங்கைக் கூட அறிந்துகொள்ள மனித வாழ்க்கை போதுமானதாக இல்லை. மேலும், கவனக்குறைவு, அனுபவமின்மை மற்றும் நேரமின்மை ஆகியவை ஏராளமான பிழைகள் மற்றும் துல்லியமின்மைகளைச் செய்ய வழிவகுத்தன; இதன் விளைவாக புத்தகத்தின் ஒவ்வொரு வரியிலும் திருத்தம் தேவைப்படும் ஒன்று உள்ளது. இந்தக் காரணங்களுக்காக, என் வாசகரே, என்னைத் திருத்துபவராகவும் செயல்படுமாறு நான் உங்களிடம் கேட்டுக்கொள்கிறேன். பணியை வெறுக்காதீர்கள், ஏனென்றால், உங்கள் கல்வி எவ்வளவு உயர்ந்ததாக இருந்தாலும், உங்கள் நிலை எவ்வளவு உயர்ந்ததாக இருந்தாலும், உங்கள் பார்வையில், என் புத்தகம் எவ்வளவு முக்கியமற்றதாக இருந்தாலும், அந்த புத்தகத்தைத் திருத்தி கருத்து தெரிவிப்பதற்கான வெளிப்படையான உழைப்பு எவ்வளவு அற்பமானதாக இருந்தாலும், நான் சொன்னபடி செய்யும்படி நான் உங்களிடம் கெஞ்சுகிறேன். நீங்களும், தாழ்ந்த கல்வி மற்றும் எளிமையான அந்தஸ்தின் வாசகரே, உங்களை மிகவும் அறியாதவராகக் கருத வேண்டாம் என்று நான் உங்களைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன், எவ்வளவு சிறியவராக இருந்தாலும், எனக்கு உதவ முடியாது. உலகில் வாழ்ந்து, தனது சக மனிதர்களுடன் கலந்த ஒவ்வொரு மனிதனும், மற்றவர்களின் பார்வையில் இருந்து மறைக்கப்பட்ட ஒன்றைக் குறிப்பிட்டிருப்பார்; எனவே, உங்கள் கருத்துக்களை என்னிடம் இருந்து விலக்கி வைக்க வேண்டாம் என்று நான் உங்களிடம் கெஞ்சுகிறேன், ஏனென்றால் நீங்கள் என் புத்தகத்தை கவனத்துடன் படித்தால், அதில் ஏதாவது ஒரு கட்டத்தில் சொல்ல எதுவும் இருக்காது.
உதாரணமாக, அனுபவத்திலும் வாழ்க்கை அறிவிலும் போதுமான அளவு வளமான வாசகர், நான் இங்கு விவரித்த கதாபாத்திரங்களைப் பற்றி நன்கு அறிந்திருந்தால், ஒரு பக்கத்தைக் கூட தவறவிடாமல் புத்தகத்தில் விரிவாக குறிப்பு எழுதி, பேனாவையும் காகிதத்தையும் தன் முன் வைப்பது போல் துல்லியமாகப் படிக்க முயற்சித்தால், அவர் முதலில் படைப்பின் சில பக்கங்களைப் படித்து, பின்னர் தனது சொந்த வாழ்க்கையையும், தான் தொடர்பு கொண்ட மக்களின் வாழ்க்கையையும், தான் தன் கண்களால் பார்த்த அல்லது மற்றவர்களிடமிருந்து கேள்விப்பட்ட அனைத்தையும் நினைவு கூர்ந்து, புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதைத் தனது சொந்த அனுபவத்துடன் அல்லது வேறுவிதமாகப் பொருத்தக்கூடிய வகையில் குறிப்பு எழுதி, தனது நினைவில் படமாக உள்ள அனைத்தையும் சரியாக எழுதி, இறுதியாக, தனது பேனாவிலிருந்து வெளிவரும் குறிப்புகளை எனக்கு அனுப்பி, முழு படைப்பையும் முடிக்கும் வரை தொடர்ந்து செய்தால் எவ்வளவு சிறப்பாக இருக்கும்! ஆம், அவர் உண்மையில் எனக்கு ஒரு முக்கியமான சேவையைச் செய்வார்! ஒரு புத்தகத்தின் மதிப்பு அதன் வார்த்தைகளில் இருப்பதை விட அதன் உண்மையிலும் உண்மையிலும்தான் உள்ளது என்பதால், அவர் எதையும் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ள வேண்டியதில்லை. எந்த நேரத்திலும் அவர் என்னைக் குறை சொல்லவோ அல்லது கண்டிக்கவோ நினைத்தால், அல்லது நான் குற்றவாளியாக இருந்ததற்குப் பதிலாக, சிந்தனையின்மை அல்லது உண்மைத்தன்மையின்மையால் ஏற்பட்ட நன்மையை விட தீமையை வெளிப்படுத்த நினைத்தால், அவர் என் உணர்வுகளைக் கருத்தில் கொள்ள வேண்டியதில்லை. சுருக்கமாகச் சொன்னால், விமர்சனத்தின் வழியில் எதற்கும், எல்லாவற்றிற்கும் நான் நன்றியுள்ளவனாக இருக்க வேண்டும்.
மேலும், வாழ்க்கையின் உயர்ந்த நிலைகளில் உள்ள ஒரு வாசகர், வாழ்க்கையாலும் கல்வியாலும், என் புத்தகத்தில் நான் வரைந்துள்ள மக்கள் வட்டத்திலிருந்து வெகு தொலைவில் இருப்பவர், ஆனால் அவர் சுழலும் வட்டத்தின் வாழ்க்கையை அறிந்த ஒருவர், இதே பாணியில் எனது படைப்புகளைப் படிக்கவும், அவர் சந்தித்த உயர்ந்த சமூக வகுப்புகளைச் சேர்ந்த யாரையாவது முறையாக நினைவு கூரவும், அத்தகைய ஒரு வகுப்பிற்கும் மற்றொரு வகுப்பிற்கும் இடையே ஏதேனும் ஒற்றுமை இருக்கிறதா, சில சமயங்களில், ஒரு உயர்ந்த துறையில் கீழ் நிலையில் செய்யப்படுவது மீண்டும் நிகழாமல் போகுமா என்பதைக் கவனமாகக் கவனிக்கவும், அதேபோல் அவருக்கு நிகழக்கூடிய அதே தொடர்பில் ஏதேனும் கூடுதல் உண்மையை (அதாவது, சமூகத்தின் உயர் பதவிகளுடன் தொடர்புடைய எந்தவொரு உண்மையும் அவரது முடிவுகளை உறுதிப்படுத்தவோ அல்லது நிராகரிக்கவோ தோன்றும்) குறிப்பிடவும், இறுதியாக, அந்த உண்மையை தனது சொந்த அனுபவத்தில் நிகழ்ந்திருக்கக்கூடிய வகையில் பதிவு செய்யவும், அதே நேரத்தில் நபர்கள் (தனிப்பட்ட பழக்கவழக்கங்கள், போக்குகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்கள்) மற்றும் உயிரற்ற சூழல்கள் (உடை, தளபாடங்கள், வீடுகளின் பொருத்துதல்கள் மற்றும் பல) பற்றிய முழு விவரங்களையும் வழங்கவும். ஏனென்றால், கேள்விக்குரிய வகுப்புகளைப் பற்றிய அறிவு எனக்குத் தேவை, அவை நம் மக்களின் மலராகும். e. உண்மையில், இந்தக் காரணத்தினால்தான் - ஒரு வெற்றிகரமான எழுத்தாளராக மாறுவதற்கு அதை நான் எந்த அளவிற்கு அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதாலும் - இந்தக் கதையின் அடுத்தடுத்த தொகுதிகளை வெளியிடுவதிலிருந்து இதுவரை என்னைத் தடுத்தது.

மீண்டும், ஒரு கதாபாத்திரம் வைக்கப்படக்கூடிய பல்வேறு சூழ்நிலைகளை கற்பனை செய்து தெளிவாகக் கற்பனை செய்து கொள்ளும் திறன் கொண்ட ஒருவர், ஒரு துறையில் ஒரு கதாபாத்திரத்தின் வாழ்க்கையை மனரீதியாகப் பின்தொடரும் திறன் கொண்ட ஒருவர் - இதன் மூலம் நான் சொல்வது என்னவென்றால், அவர் படிக்கும் ஆசிரியரின் கருத்துக்களைப் படித்து வளர்க்கும் சக்தி கொண்ட ஒருவர் - இங்கு சித்தரிக்கப்பட்டுள்ள ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்தையும் ஆராய்ந்து, ஒவ்வொரு கதாபாத்திரமும் ஒரு குறிப்பிட்ட கட்டத்தில் எவ்வாறு செயல்பட்டிருக்க வேண்டும், ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்தின் தொடக்கத்திலிருந்து தீர்மானிக்க, பின்னர் அந்தக் கதாபாத்திரம் என்னவாக இருக்க வேண்டும், அதனுடன் என்ன புதிய சூழ்நிலைகளை உருவாக்கலாம், ஏற்கனவே விவரிக்கப்பட்டவற்றுடன் என்ன புதிய விவரங்களைச் சேர்க்கலாம் என்று கூறினால் அது ஒரு சிறந்த விஷயமாக இருக்கும். நேர்மையாகச் சொன்னால், எனது புத்தகத்தின் புதிய பதிப்பு வேறு விதமாகவும் சிறந்த வடிவத்திலும் வெளியிடப்படும் நேரத்தில் இந்தக் கருத்துக்களைக் கருத்தில் கொள்வது எனக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தரும்.

தனது அறிவுரையின் பலனை எனக்குத் தரத் தயாராக இருக்கும் எந்தவொரு வாசகரிடமும் நான் குறிப்பாக ஒன்றைக் கேட்பேன். அதாவது, தனது கருத்துக்களைப் பதிவு செய்யும் போது, ​​கல்வியில் அவருக்கு இணையான, அல்லது ரசனைகளிலும் கருத்துக்களிலும் அவரைப் போன்ற, அல்லது முழு விளக்கமும் சேர்க்கப்படாமல் விமர்சனங்களைப் புரிந்துகொள்ளும் திறன் கொண்ட ஒருவரின் நன்மைக்காக அவர் அவ்வாறு செய்கிறார் என்று நான் அவரைக் கேட்டுக்கொள்கிறேன். மாறாக, அத்தகைய வாசகரை, தனக்கு முன்னால் ஒப்பிடமுடியாத அளவிற்கு தாழ்ந்த அறிவொளி மற்றும் பள்ளிப்படிப்பு கொண்ட ஒரு மனிதர் நிற்கிறார் என்று நான் கருதுமாறு கேட்டுக்கொள்வேன் - அவரது வாழ்க்கை முழுவதும், ஓய்வு காலத்தில் கடந்து வந்த ஒரு முரட்டுத்தனமான கிராமப்புற ஆமை - ஒவ்வொரு சூழ்நிலையையும் விரிவாக விளக்க வேண்டிய அவசியம், அதே நேரத்தில் அவர் ஒரு குழந்தையைப் போல எளிமையான பேச்சைக் கொண்டிருக்க மறக்கவில்லை, மேலும் ஒவ்வொரு அடியிலும் அவரது புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்ட சொற்களைப் பயன்படுத்துவதில் ஆபத்து இருந்தது. இந்த முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை எனது புத்தகத்தில் குறிப்பு எழுத முயற்சிக்கும் எந்தவொரு வாசகரும் தொடர்ந்து கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்றால், வாசகரின் கருத்துக்கள் அவரது சொந்த எதிர்பார்ப்புகளை விட அதிகமாகவும், ஆர்வமாகவும் இருக்கும், மேலும் எனக்கு மிகவும் நன்மை பயக்கும்.

எனவே, எனது உண்மையான வேண்டுகோளை எனது வாசகர்கள் கவனத்தில் கொண்டு, அவர்களில் நான் விரும்பியபடி செய்ய சில நல்ல உள்ளங்கள் இருந்தால், அவர்கள் தங்கள் குறிப்புகளை எனது பரிசீலனைக்கு அனுப்பும் விதம் பின்வருமாறு. எனது பெயருடன் தொகுப்பில் பொறித்து, பின்னர் அவர்கள் அந்த தொகுப்பை செயிண்ட் பீட்டர்ஸ்பர்க் பல்கலைக்கழகத்தின் ரெக்டருக்கோ அல்லது மாஸ்கோ பல்கலைக்கழகத்தின் பேராசிரியர் ஷெவிரேவிற்கோ முகவரியிடப்பட்ட இரண்டாவது ஒன்றில் இணைக்கட்டும், ஏனெனில் அந்த இரண்டு நகரங்களில் ஒன்று அல்லது மற்றொன்று அனுப்புநருக்கு மிக அருகில் இருக்கலாம்.

கடைசியாக, எனது புத்தகத்தைப் பற்றி முன்னர் வெளியிடப்பட்ட விமர்சனங்களுக்கு அனைத்து பத்திரிகையாளர்கள் மற்றும் இலக்கியவாதிகளுக்கும் நன்றி தெரிவிக்கும் அதே வேளையில் - அனைத்து மனிதகுலத்திற்கும் பொதுவான அந்த நிதானமின்மை மற்றும் பாரபட்சத்தின் மசாலா இருந்தபோதிலும், என் தலைக்கும் என் இதயத்திற்கும் மிகப்பெரிய பயன்பாடாக நிரூபிக்கப்பட்ட விமர்சனங்கள் - அத்தகைய எழுத்தாளர்கள் தங்கள் மதிப்புரைகளால் எனக்கு ஆதரவாக இருக்குமாறு மீண்டும் கேட்டுக்கொள்கிறேன். ஏனென்றால், என்னுடைய முன்னேற்றத்திற்காகவும், என்னுடைய அறிவுரைக்காகவும் அவர்கள் என்ன சொன்னாலும், அதை நான் நன்றியுடன் ஏற்றுக்கொள்வேன் என்று நான் அவர்களுக்கு முழு மனதுடன் உறுதியளிக்க முடியும். இறந்த ஆத்மாக்கள்

பகுதி I

அத்தியாயம் I
மாகாண நகரமான N. இல் உள்ள ஒரு விடுதியின் வாசலில் ஒரு புத்திசாலித்தனமான பிரிட்ச்கா வந்து நின்றது - இளங்கலைப் பட்டதாரிகள், ஓய்வு பெற்ற லெப்டினன்ட்-கர்னல்கள், பணியாளர்-கேப்டன்கள், சுமார் நூறு ஆன்மாக்களைக் கொண்ட நில உரிமையாளர்கள் மற்றும், சுருக்கமாக, இடைநிலை வகையைச் சேர்ந்த அனைத்து நபர்களாலும் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு லேசான வசந்த வண்டி. பிரிட்ச்காவில் அத்தகைய ஒரு மனிதர் அமர்ந்திருந்தார் - அவர் அழகாக இல்லாவிட்டாலும், மோசமானவர் அல்ல, அதிக கொழுப்பற்றவர் அல்ல, அதிக ஒல்லியானவர் அல்ல. மேலும், அதிக வயதானவராக இல்லாவிட்டாலும், அவர் அதிக இளமையாக இல்லை. அவரது வருகை நகரத்தில் எந்த பரபரப்பையும் ஏற்படுத்தவில்லை, மேலும் எந்த குறிப்பிட்ட சம்பவமும் இல்லை, அதைத் தாண்டி ஒரு டிராம்ஷாப்பின் வாசலில் நின்றிருந்த இரண்டு விவசாயிகள் அதில் அமர்ந்திருந்த நபரைப் பற்றி அல்ல, உபகரணங்களைப் பற்றி சில கருத்துக்களைப் பரிமாறிக் கொண்டனர். "அந்த வண்டியைப் பாருங்கள்," அவர்களில் ஒருவர் மற்றவரிடம் கூறினார். "அது மாஸ்கோ வரை செல்லும் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா?" "அது போகும் என்று நினைக்கிறேன்," என்று அவரது தோழர் பதிலளித்தார். "ஆனால் கசான் வரை இல்லை, இல்லையா?" "இல்லை, கசான் வரை இல்லை." அதோடு உரையாடல் முடிந்தது. அந்த நேரத்தில், பிரிட்ச்கா விடுதியை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தபோது, ​​மிகக் குறுகிய, மிகவும் இறுக்கமான வெள்ளை டிமிட்டி ப்ரீச்கள், ஒரு நாகரீகமான ஃபிராக் கோட் மற்றும் ஒரு பிஸ்டல் வடிவ வெண்கல டை-பின்னால் கட்டப்பட்ட ஒரு டிக்கி அணிந்த ஒரு இளைஞன் அதைச் சந்தித்தான். பிரிட்ச்காவைக் கடந்து செல்லும்போது அந்த இளைஞன் தலையைத் திருப்பி அதை கவனமாகப் பார்த்தான்; அதன் பிறகு அவன் தன் தொப்பியில் கையை வைத்து (காற்றினால் அகற்றப்படும் அபாயத்தில் இருந்த) தன் கையைத் தட்டிவிட்டு மீண்டும் தன் பயணத்தைத் தொடங்கினான். வாகனம் விடுதியின் கதவை அடைந்ததும், அதில் இருந்தவர், நிறுவனத்தின் போலேவோய் அல்லது பணியாளரை வரவேற்க அங்கே நிற்பதைக் கண்டார் - அவரது முகத்தின் தன்மையை வேறுபடுத்திப் பார்க்கக்கூட முடியாத அளவுக்கு வேகமான மற்றும் சுறுசுறுப்பான இயக்கத்தைக் கொண்ட ஒரு நபர். ஒரு கையில் ஒரு நாப்கினையும், டெயில்கோட்டை அணிந்திருந்த தனது மெல்லிய உடலமைப்பையும், கழுத்தின் பின்புறம் வரை எட்டியபடியும் ஓடி, தனது பூட்டுகளைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, ஒரு மரக் காட்சியகம் வழியாக அந்த மனிதரை மாடிக்கு அழைத்துச் சென்றார், இதனால் அந்த மனிதரின் வரவேற்புக்காக கடவுள் தயார் செய்த படுக்கையறைக்கு அழைத்துச் சென்றார். அந்த படுக்கையறை மிகவும் சாதாரண தோற்றத்தில் இருந்தது, ஏனெனில் அந்த விடுதி அனைத்து மாகாண நகரங்களிலும் காணப்படும் இனத்தைச் சேர்ந்தது - ஒரு நாளைக்கு இரண்டு ரூபிள்களுக்கு, பயணிகள் கருப்பு வண்டுகள் நிறைந்த ஒரு அறையைப் பெறலாம், மேலும் அருகிலுள்ள அடுக்குமாடி குடியிருப்போடு ஒரு வாசலில் தொடர்பு கொள்ளலாம். உண்மை, வாசலில் ஒரு அலமாரி இருக்கலாம்; ஆனால் அதன் பின்னால், எல்லா நிகழ்தகவுகளிலும், ஒரு அமைதியான, அசைவற்ற பக்கத்து வீட்டுக்காரர் நிற்பார், அவரது காதுகள் சமீபத்திய வருகையைப் பற்றிய அனைத்து சாத்தியமான விவரங்களையும் அறிய எரிகின்றன. விடுதியின் வெளிப்புறம் அதன் உட்புறத்துடன் ஒத்திருந்தது. நீளமானது, இரண்டு தளங்களை மட்டுமே கொண்டது, கட்டிடத்தின் கீழ் பாதியில் ஸ்டக்கோ இல்லை; இதன் விளைவாக அடர் சிவப்பு செங்கற்கள், முதலில் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ அழுக்காக இருந்தன,வளிமண்டல மாற்றங்களின் செல்வாக்கின் கீழ் இன்னும் மங்கலாக வளர்ந்திருந்தது. கட்டிடத்தின் மேல் பாதியைப் பொறுத்தவரை, அது வழக்கமான மங்காத மஞ்சள் நிறத்தை வரைந்திருந்தது. உள்ளே, தரை தளத்தில், குதிரை காலர்கள், கயிறு மற்றும் செம்மறி தோல்களால் குவிக்கப்பட்ட பல பெஞ்சுகள் இருந்தன; ஜன்னல் இருக்கையில் ஒரு சிபிடென்ஷிக் இடம் இருந்தது.4 , கன்னத்திற்கு தாடையுடன் கூடிய சமோவர் 5 - பிந்தையது தோற்றத்தில் முந்தையதை மிகவும் ஒத்திருக்கிறது, ஆனால் சமோவர் கருமையான உதட்டைக் கொண்டிருப்பதால், சமோவரும் சிடென்ஷிக்கும் இரண்டு ஜோடிகளாக இருந்திருக்கலாம்.

பயணி தனது அறையை ஆய்வு செய்தபோது, ​​அவரது சாமான்கள் அபார்ட்மெண்டிற்குள் கொண்டு வரப்பட்டன. முதலில் வெள்ளைத் தோலால் ஆன ஒரு போர்ட்டபிள் வந்தது, அதன் கந்தலான தன்மை, கொள்கலன் பல பயணங்களை மேற்கொண்டிருப்பதைக் குறிக்கிறது. அதை எடுத்துச் சென்றவர்கள் அந்த ஜென்டில்மேனின் வண்டி ஓட்டுநர் செலிஃபான் (பெரிய ஓவர் கோட் அணிந்த ஒரு சிறிய மனிதர்), மற்றும் அந்த ஜென்டில்மேனின் வேலைக்காரன் பெட்ருஷ்கா - பிந்தையவர் சுமார் முப்பது வயதுடையவர், முன்பு தனது எஜமானரின் தோள்களை அலங்கரித்த ஒரு தேய்ந்த, அதிக அகலமான ஜாக்கெட்டை அணிந்திருந்தார், மேலும் ஒரு மூக்கு மற்றும் ஒரு ஜோடி உதடுகளைக் கொண்டிருந்தார், அதன் கரடுமுரடான தன்மை அவரது முகத்தில் ஒரு சோகமான வெளிப்பாட்டை வெளிப்படுத்தியது. போர்ட்டமன்டோவுக்குப் பின்னால் பிர்ச் பட்டை, ஒரு பூட்-கேஸ் மற்றும் (நீல காகிதத்தில் சுற்றப்பட்ட) ஒரு வறுத்த கோழியால் வரிசையாக ஒரு சிறிய ரெட்வுட் டிஸ்பாட்ச்-பெட்டி வந்தது; இவை அனைத்தும் டெபாசிட் செய்யப்பட்ட பிறகு, கார்ட்டமன் தனது குதிரைகளைப் பராமரிக்கப் புறப்பட்டார், மேலும் வேலட் சிறிய இருண்ட முன் அறை அல்லது கொட்டில் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ள அங்கு ஏற்கனவே ஒரு மேலங்கி, ஒரு பை நிறைய லிவரி மற்றும் தனது சொந்த விசித்திரமான வாசனையை சேமித்து வைத்திருந்தார். குறுகிய படுக்கையை சுவரில் சாய்த்து, மெத்தையின் சிறிய எச்சத்தால் அதை மூடினார் - ஒரு பான்கேக் போன்ற மெல்லிய மற்றும் தட்டையான (ஒருவேளை க்ரீஸ் போன்ற) எச்சத்தை - அவர் நிறுவனத்தின் வீட்டு உரிமையாளரிடம் கெஞ்சிக் கேட்க முடிந்தது.

ஊழியர்கள் இப்படி விஷயங்களை சரி செய்து கொண்டிருந்தபோது, ​​அந்த மனிதர் பொதுவான பார்லரை பழுது பார்த்தார். இந்த வகையான பொதுவான பார்லர்களின் தோற்றம் பயணம் செய்யும் அனைவருக்கும் தெரியும். எப்போதும் அவற்றின் சுவர்கள் வார்னிஷ் செய்யப்பட்டிருக்கும், அவை மேல் பகுதிகளில் புகையிலை புகையால் கருமையாகி, கீழ் பகுதியில், வாடிக்கையாளர்களின் முதுகின் உராய்வால் பளபளப்பாக இருக்கும் - குறிப்பாக உள்ளூர் வணிகர்களின் முதுகின் உராய்வுடன், சந்தை நாட்களில், ஒரு கிளாஸ் தேநீருக்காக உள்ளூர் விடுதியை நாடுவது அவர்களின் வழக்கமான பழக்கமாக உள்ளது. மேலும், இந்த வகையான பார்லர்களில் எப்போதும் மங்கிய கூரைகள், சமமாக மங்கிய சரவிளக்கு, பணியாளர் ஒரு தட்டு நிறைய கண்ணாடிகளுடன் (கடற்கரையில் தங்கும் பறவைகளின் கூட்டத்தைப் போல இருக்கும் கண்ணாடிகள்) இழிவான எண்ணெய் துணியைக் கடந்து செல்லும் போதெல்லாம் குதித்து சத்தமிடும் பல தொங்கும் நிழல்கள் மற்றும் எண்ணெய் ஓவியங்களின் தேர்வு ஆகியவை இருக்கும். சுருக்கமாக, ஒவ்வொரு விடுதியிலும் ஒருவர் காணக்கூடிய சில பொருட்கள் உள்ளன. தற்போதைய சூழ்நிலையில், அந்த அறையின் ஒரே சிறப்பான அம்சம் என்னவென்றால், ஒரு ஓவியத்தில் ஒரு தேவதை, வாசகர் தனது வாழ்நாளில் ஒருபோதும் பார்த்திராத அளவு மார்பகங்களைக் கொண்டிருப்பதாக சித்தரிக்கப்பட்டது. இயற்கையின் இதேபோன்ற கேலிச்சித்திரம், (தோற்றம், காலம் மற்றும் படைப்பின் தெரியாத) வரலாற்றுப் படங்களில் குறிப்பிடப்பட வேண்டும், அவை இத்தாலியிலிருந்து நம்மை வந்தடைகின்றன - சில சமயங்களில் கலை ஆர்வலர்கள் என்று கூறும் ரஷ்ய அதிபர்களின் கருவி மூலம்; ஏனெனில் அந்த அதிபர்கள் அவர்களை அழைத்துச் சென்ற கூரியர்களின் ஆலோசனையின் பேரில் மட்டுமே அத்தகைய கொள்முதல்களைச் செய்துள்ளனர்.

இருப்பினும், மீண்டும் சொல்ல வேண்டுமானால், எங்கள் பயணி தனது தொப்பியைக் கழற்றி, ஒரு மனைவி தனது கணவனுக்குத் தன் கைகளால் செய்யும் ஒரு குறிப்பிட்ட நிற கம்பளி தாவணியை கழுத்திலிருந்து கழற்றி, பரிசுடன் அத்தகைய ஆடையை எவ்வாறு மடிக்க வேண்டும் என்பதற்கான முடிவில்லாத உத்தரவுகளுடன் வந்தார். உண்மைதான், பிரம்மச்சாரிகளும் இதேபோன்ற ஆடைகளை அணிவார்கள், ஆனால், அவர்களின் விஷயத்தில், யார் பொருட்களைத் தயாரித்திருப்பார்கள் என்பது கடவுளுக்கு மட்டுமே தெரியும்! என் பங்கிற்கு, நான் அவற்றைத் தாங்க முடியாது. தாவணியை விரித்த பிறகு, அந்த மனிதர் இரவு உணவை ஆர்டர் செய்தார், மேலும் பல்வேறு உணவுகள் தயாராகிக் கொண்டிருந்தபோது - முட்டைக்கோஸ் சூப், பல வாரங்கள் பழமையான ஒரு பை, மஜ்ஜை மற்றும் பட்டாணி ஒரு டிஷ், தொத்திறைச்சி மற்றும் முட்டைக்கோஸ் ஒரு டிஷ், ஒரு வறுத்த கோழி, சிறிது உப்பு வெள்ளரி, மற்றும் அத்தகைய நிறுவனங்களில் பயன்படுத்த எப்போதும் தயாராக இருக்கும் இனிப்பு புளிப்பு; நான் சொல்கிறேன், இந்த விஷயங்கள் சூடுபடுத்தப்பட்டாலோ அல்லது குளிர்ச்சியாகக் கொண்டுவரப்பட்டாலோ, அந்த மனிதர் பணியாளரை விடுதியின் மறைந்த வீட்டு உரிமையாளர், விடுதி உற்பத்தி செய்த வருமானம் மற்றும் அதன் தற்போதைய உரிமையாளரின் தன்மை பற்றிய சில துண்டுகளை சில்லறை விற்பனை செய்யத் தூண்டினார். கடைசியாகக் குறிப்பிடப்பட்ட விசாரணையில், பணியாளர் இதுபோன்ற சந்தர்ப்பங்களில் எப்போதும் கொடுக்கப்பட்ட பதிலைத் திரும்பப் பெற்றார் - அதாவது, "என் எஜமானர் மிகவும் கடினமான மனிதர், ஐயா." அறிவொளி பெற்ற ரஷ்யாவில், ஒரு சத்திரத்தில் பணியாளரிடம் பேசாமல், அவருடன் சுதந்திரமாகச் செல்லாமல் இவ்வளவு பேர் சாப்பிட முடியாது என்பது ஆர்வமாக இருந்தது! இருப்பினும், அந்த மனிதர் கேட்ட அனைத்து கேள்விகளும் நோக்கமற்றவை அல்ல, ஏனென்றால் அவர் நகர ஆளுநர் யார், உள்ளூர் கவுன்சிலின் தலைவர் யார், அரசு வழக்கறிஞர் யார் என்று விசாரித்தார். சுருக்கமாக, அவர் எந்த அதிகாரியையும் கவனிக்காமல் விட்டுவிட்டார், அதே நேரத்தில் (பற்றின்மையுடன் இருந்தாலும்) அக்கம் பக்கத்தின் நில உரிமையாளர்களைப் பற்றிய மிகத் துல்லியமான விவரங்களையும் கேட்டார். அவர்களில் யாரிடம், அடிமைகள் இருந்தார்கள், அவர்களில் எத்தனை பேர்? அந்த நில உரிமையாளர்கள் நகரத்திலிருந்து எவ்வளவு தொலைவில் வசித்து வந்தனர்? ஒவ்வொரு நில உரிமையாளரின் குணாதிசயம் என்ன, அவர் அடிக்கடி நகரத்திற்குச் செல்லும் பழக்கம் உள்ளவரா? கிராமப்புறங்களின் சுகாதார நிலை குறித்தும் அந்த மனிதர் தேடல் விசாரணைகளை மேற்கொண்டார். அவ்வப்போது ஏற்படும் காய்ச்சல், மரண வடிவிலான வயோதிகம், பெரியம்மை அல்லது வேறு என்ன? என்று அவர் கேட்டார். இருப்பினும், இந்த விஷயங்களில் அவரது அக்கறை சாதாரண ஆர்வத்தை விட அதிகமாகக் காட்டப்பட்டாலும், அவரது நடத்தை அதன் தீவிரத்தை குறைக்காமல் தக்க வைத்துக் கொண்டது, அவ்வப்போது அவர் தனது மூக்கை ஊதினார். உண்மையில், இந்த பிந்தைய சாதனையை அவர் நிறைவேற்றிய விதம் மிகவும் அற்புதமானது, ஏனெனில், அந்த உறுப்பினர் ஒரு எக்காளத்தின் தீவிரத்திற்கு சமமான ஒலிகளை வெளியிட்டாலும், அவர் தனது கபடமற்ற கண்ணியத்தின் காற்றோடு, பணியாளரின் பிரிக்கப்படாத மரியாதையைத் தூண்ட முடியும் - அந்த அளவுக்கு, மூக்கின் சத்தங்கள் அந்த அற்பமானவரின் காதுகளை அடையும் போதெல்லாம், அவர் தனது முடியை அசைப்பார்,தன்னை ஒரு குறிப்பிட்ட மரியாதைக்குரிய தோரணையில் நிமிர்ந்து, தலையை சற்று சாய்த்து, மீண்டும் விசாரித்தார், அந்த மனிதர் மேலும் ஏதாவது கேட்டாரா என்று. இரவு உணவிற்குப் பிறகு, விருந்தினர் ஒரு கோப்பை காபியை அருந்தினார், பின்னர், சோபாவில் அமர்ந்தார், அவருக்குப் பின்னால், ரஷ்ய உணவகங்களில், ஒரு கூழாங்கல் அல்லது செங்கல் போன்ற கம்பளியால் மூடப்பட்ட மெத்தைகளில் ஒன்று குறட்டை விட்டார்; அதன் பிறகு, சுயநினைவுடன் திரும்பி, தன்னை தனது அறைக்கு அழைத்துச் செல்லும்படி கட்டளையிட்டார், படுக்கையில் முழு நீளமாகத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, மீண்டும் இரண்டு மணி நேரம் அயர்ந்து தூங்கினார். இறுதியில், பணியாளரின் வேண்டுகோளின் பேரில், அவர், பிந்தையவரின் வேண்டுகோளின் பேரில், தனது பெயர், குடும்பப்பெயர் மற்றும் அவரது பதவியுடன் ஒரு துண்டு காகிதத்தை பொறித்தார் (சட்டப்படி, காவல்துறைக்குத் தொடர்பு கொள்ள): அந்தத் தாளில் பணியாளர், தாழ்வாரத்திலிருந்து முன்னோக்கி சாய்ந்து, எழுத்துக்கு எழுத்துக்கு எழுத்து படித்தார்: "பால் இவனோவிச் சிச்சிகோவ், கல்லூரி கவுன்சிலர் - நில உரிமையாளர் - தனியார் விவகாரங்களில் பயணம் செய்கிறார்." பால் இவனோவிச் சிச்சிகோவ் நகரத்தை ஆய்வு செய்ய புறப்படுவதற்கு முன்பு, பணியாளர் இந்த சாதனையைச் செய்ய நேரம் கிடைத்தது. வெளிப்படையாக அந்த இடம் அவரை திருப்திப்படுத்துவதில் வெற்றி பெற்றது, மேலும், உண்மையைச் சொல்ல, அது குறைந்தபட்சம் நமது மாகாண தலைநகரங்களின் வழக்கமான தரத்திற்கு ஏற்றதாக இருந்தது. மஞ்சள் நிற கல் கட்டிடங்கள் அவரது கண்ணை ஈர்க்காத இடத்தில், அவர் மிகவும் அடக்கமான சாம்பல் நிற மரத்தாலான கட்டிடங்களை எதிர்கொண்டார்; இது, பெரும்பாலும், ஒன்று அல்லது இரண்டு மாடிகளைக் கொண்டது (மாகாண கட்டிடக் கலைஞர்கள் மிகவும் விரும்பும் மாடிகளின் வரம்பில் சேர்க்கப்பட்டது), தெருவின் விரிவாக்கங்கள் மற்றும் உடைந்த அல்லது பாதி முடிக்கப்பட்ட பிரிப்புச் சுவர்களின் இடைப்பட்ட கலவைகளுக்கு மத்தியில் கிட்டத்தட்ட தொலைந்து போனது. மற்ற இடங்களில் அதிக வாழ்க்கை மற்றும் இயக்கத்திற்கான சான்றுகள் காணப்பட்டன, மேலும் இங்கே வீடுகள் ஒன்றாக நின்று பாழடைந்த, மழையால் மங்கலான அடையாளப் பலகைகளைக் காட்டின, அதில் "அர்ஷவ்ஸ்கி, தையல்காரர்" மற்றும் பலவற்றை பொறித்த நீல நிற ப்ரீச்கள் சித்தரிக்கப்பட்டன. தொப்பிகள் மற்றும் தொப்பிகள் கொண்ட ஒரு கடையின் மீது "வாசிலி தெடோரோவ், வெளிநாட்டவர்" என்று எழுதப்பட்டது; மற்றொரு இடத்தில், ஒரு பில்லியர்ட் மேஜை மற்றும் இரண்டு வீரர்களை சித்தரிக்கும் பலகையில் - பிந்தையவர் வழக்கமாக ஒரு நாடகத்தின் இறுதிச் செயல்பாட்டின் போது மேடையில் நுழைவதற்கான பங்கை வகிக்கும் நடிகர்களால் பாதிக்கப்படும் வகையான ஃபிராக் கோட்களை அணிந்திருப்பார், இருப்பினும், கைகள் கூர்மையாக வளைந்து கால்கள் சற்று வளைந்திருந்தாலும், அந்த பில்லியர்ட் வீரர்கள் மிகவும் கவனமாக இலக்கை எடுத்துக்கொண்டிருந்தனர், ஆனால் காற்றில் கருச்சிதைவு அடிகளை மட்டுமே செய்வதில் வெற்றி பெற்றனர். இந்த வகையான ஒவ்வொரு எம்போரியமும் அதன் மீது எழுதப்பட்டிருந்தது: "இது நகரத்தில் உள்ள சிறந்த நிறுவனம்." மேலும், தெருக்களில் உள்ள அல் ஃப்ரெஸ்கோவில் கொட்டைகள், சோப்பு மற்றும் ஜிஞ்சர்பிரெட் (பிந்தையது ஆனால் சோப்பிலிருந்து வேறுபடுவதில்லை) ஆகியவற்றால் குவிக்கப்பட்ட மேசைகள் இருந்தன, மேலும் ஒரு உணவகத்தில் ஒரு கஃப் பொருத்தப்பட்ட ஒரு குண்டான மீனின் அடையாளம் காட்டப்பட்டது.ஆனால் அடிக்கடி கவனிக்கப்படும் அடையாளம் அரசின் சின்னமான இரட்டைத் தலை கழுகு (இப்போது இது தொடர்பாக, "டிராம்ஷாப்" என்ற சுருக்கமான கல்வெட்டுடன் மாற்றப்பட்டுள்ளது). நகரத்தின் நடைபாதையைப் பொறுத்தவரை, அது ஒரே மாதிரியாக மோசமாக இருந்தது.

அந்த மனிதர் நகராட்சி தோட்டங்களையும் எட்டிப் பார்த்தார், அதில் சில பரிதாபகரமான மரங்கள் மட்டுமே இருந்தன, அவை சரியாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படவில்லை, எண்ணெய் பூசப்பட்ட, முக்கோண பச்சை நிற ஆதரவுகளால் ஆதரிக்கப்பட வேண்டியவை, மேலும் ஒரு சாதாரண நடைபயிற்சி குச்சியை விட உயரம் இல்லாதவை என்று பெருமை பேசக்கூடியவை. ஆனால் சமீபத்தில் உள்ளூர் செய்தித்தாள் (ஒரு விழாவிற்கு முன்னதாக) "எங்கள் சிவில் கவர்னரின் முயற்சிகளுக்கு நன்றி, நகரம் ஆடம்பரமான, விசாலமான கிளைகள் கொண்ட மரங்களால் நிறைந்த ஒரு மகிழ்ச்சியான இடமாக மாறியுள்ளது. மிகவும் சூடான நாளில் கூட அவை இனிமையான நிழலைக் கொடுக்கின்றன, மேலும் எங்கள் குடிமக்களின் இதயங்கள் நன்றியுணர்வின் தூண்டுதலால் துடிப்பதைப் பார்ப்பது உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது, அவர்களின் ஆளுநர் அவர்களுக்காகச் செய்த அனைத்தையும் அங்கீகரித்து அவர்களின் கண்கள் கண்ணீர் வடிக்கின்றன!"

அடுத்து, உள்ளூர் கவுன்சில், உள்ளூர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் உள்ளூர் ஆளுநரை கண்டுபிடிப்பதற்கான சிறந்த வழிகள் மற்றும் வழிமுறைகள் குறித்து ஒரு போலீஸ்காரரிடம் விசாரித்த பிறகு, அவர் (சிச்சிகோவ்) தேவைப்பட்டால், நகரத்தின் வழியாக ஓடும் நதியை ஆய்வு செய்யச் சென்றார். வழியில், விடுதிக்குத் திரும்பிய பிறகு அதை எளிதாகப் படிக்க ஒரு தூணில் ஒட்டப்பட்டிருந்த அறிவிப்பைக் கிழித்து எறிந்தார். மேலும், ஒரு அழகான வெளிப்புறப் பெண்மணியை, ஒரு மூட்டையுடன் கூடிய ஒரு கால்வீரனால் அழைத்துச் செல்லப்பட்டு, ஒரு மர நடைபாதையில் நீண்ட நேரம் ஒரு பார்வை பார்த்தார். கடைசியாக, அவர் அவரைச் சுற்றி ஒரு விரிவான பார்வையை வீசினார் (அந்த இடத்தின் பொதுவான நிலப்பரப்பை மனதில் பதிய வைப்பது போல்) மற்றும் தன்னை வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கு, பணியாளரின் மெதுவாக உதவியுடன், அவர் தனது படுக்கையறைக்கு படிக்கட்டுகளில் ஏறி, ஒரு கிளாஸ் தேநீர் அருந்தினார், மேசையில் அமர்ந்து, ஒரு மெழுகுவர்த்தியை அழைத்தார்; அதைக் கொண்டு வந்த அவர், தனது சட்டைப் பையில் இருந்து நோட்டீஸை எடுத்து, அதை நெருப்புக்கு அருகில் வைத்து, அதன் நீளத்தை சுருக்கினார் - அவர் அவ்வாறு செய்யும்போது அவரது வலது கண்ணை லேசாக சுருங்கச் செய்தார். ஆனால், அந்த நோட்டீஸில் கருத்துத் தெரிவிக்க அதிகம் இல்லை. கோட்ஸெபியூவின் 6 நாடகங்களில் ஒன்று விரைவில் வழங்கப்படும் என்றும், நாடகத்தின் ஒரு பகுதியை ஒரு குறிப்பிட்ட மான்சியர் பாப்லெவின் எடுக்க வேண்டும் என்றும், மற்றொரு பகுதியை ஒரு குறிப்பிட்ட மேடமொய்செல் ஜியாப்லோவா எடுக்க வேண்டும் என்றும், மீதமுள்ள பகுதிகளை பல குறைந்த முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நபர்களால் நிரப்ப வேண்டும் என்றும் மட்டுமே அதில் கூறப்பட்டது. இருப்பினும், அந்த மனிதர் கவனமாக நோட்டீஸைப் பார்த்தார், மேலும் நிகழ்ச்சிக்கான இருக்கைகளுக்கான விலைகளையும் எழுதிக் கொண்டார். மேலும், மாகாண அரசாங்கத்தின் அச்சகத்தில் மசோதா அச்சிடப்பட்டிருப்பதையும் அவர் குறிப்பிட்டார். அடுத்து, மறுபக்கத்தில் மேலும் ஏதாவது படிக்க வேண்டுமா என்று பார்க்க, அவர் காகிதத்தைப் புரட்டினார்; ஆனால், அங்கு எதுவும் கிடைக்காததால், அவர் ஆவணத்தை மீண்டும் மடித்து, வாய்ப்புகளையும் முடிவுகளையும் வாங்கும் ஒரு பாத்திரமாகப் பயன்படுத்திய பெட்டியில் வைத்தார். குளிர்ந்த வியல், ஒரு பாட்டில் ஊறுகாய் மற்றும் நல்ல தூக்கத்துடன் அன்றைய நாளை முடித்தார்.

மறுநாள் அவர் பல்வேறு நகராட்சி அதிகாரிகளை அழைப்பதில் அர்ப்பணித்தார் - ஆளுநருக்கு முதல் முறையாகவும், மிகவும் மரியாதையுடனும் வருகை தந்தார். இந்த நபர் சிச்சிகோவைப் போலவே இருந்தார், ஏனெனில் அவர் கொழுப்பாகவோ அல்லது ஒல்லியாகவோ இல்லை. மேலும், அவர் கழுத்தில் புனித அன்னாவின் உத்தரவின் விலா எலும்புகளை அணிந்திருந்தார், மேலும் நட்சத்திரத்திற்கும் பரிந்துரைக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. மீதமுள்ளவர்களுக்கு, அவர் பெரியவராகவும், நல்ல குணமுள்ளவராகவும் இருந்தார், மேலும் அவ்வப்போது பின்னல் மந்திரங்களால் தன்னை மகிழ்விக்கும் பழக்கத்தைக் கொண்டிருந்தார். அடுத்து, சிச்சிகோவ் துணை ஆளுநரின் வீட்டிற்கும், அங்கிருந்து அரசு வழக்கறிஞரின் வீட்டிற்கும், உள்ளூர் கவுன்சிலின் தலைவரின் வீட்டிற்கும், காவல்துறைத் தலைவரின் வீட்டிற்கும், வரி ஆணையரின் வீட்டிற்கும், உள்ளூர் மாநில தொழிற்சாலைகள் இயக்குநரின் வீட்டிற்கும் பழுதுபார்த்தார். உண்மைதான், நமது உலகில் உள்ள ஒவ்வொரு பெரியவரையும் நினைவில் கொள்ளும் பணி அவ்வளவு எளிதானது அல்ல; ஆனால் குறைந்தபட்சம் எங்கள் பார்வையாளர் தனது அழைப்புகளை செலுத்தும் பணியில் மிகப்பெரிய செயல்பாட்டைக் காட்டினார், அவர் நகராட்சி மருத்துவத் துறையின் ஆய்வாளருக்கும் நகர கட்டிடக் கலைஞருக்கும் மரியாதை செலுத்தும் அளவுக்குச் சென்றார். அதன் பிறகு அவர் தனது பிரிட்ச்காவில் சிந்தனையுடன் அமர்ந்தார் - வேறு யாரைப் பார்ப்பது நல்லது என்ற தலைப்பில் தியானத்தில் மூழ்கினார். இருப்பினும், ஒரு அதிபர் கூட புறக்கணிக்கப்படவில்லை, மேலும் தனது விருந்தினர்களுடனான உரையாடலில் ஒவ்வொருவரையும் புகழ்ந்து பேச அவர் திட்டமிட்டிருந்தார். உதாரணமாக, ஆளுநரின் மாகாணத்திற்கு வந்த ஒரு அந்நியன், அவர் சொர்க்கத்தை அடைந்துவிட்டதாகக் கருதுவார் என்றும், சாலைகள் மிகவும் வெல்வெட்டாக இருக்கும் என்றும் அவர் சூசகமாகக் கூறினார். "திறமையான துணை அதிகாரிகளை நியமிக்கும் ஆளுநர்கள்," சிச்சிகோவ், "மிகப் பெரிய பாராட்டுக்கு தகுதியானவர்கள்" என்று கூறியிருந்தார். மீண்டும், காவல்துறைத் தலைவருக்கு, உள்ளூர் பாலின அதிகாரம் குறித்த ஒரு மகிழ்ச்சியான கருத்தை நமது ஹீரோ தெரிவித்தார்; துணை ஆளுநர் மற்றும் உள்ளூர் கவுன்சில் தலைவருடனான உரையாடலில் (இவர்களில் இருவருமே இதுவரை மாநில கவுன்சிலர் பதவிக்கு மேலே உயர்ந்ததில்லை) அவர் தனது உரையாசிரியர்களை "உங்கள் மேன்மை" என்ற பட்டத்துடன் உரையாற்றியதற்காக இரண்டு முறை குற்றவாளியாக இருந்தார் - இது அவர்களை மகிழ்விக்கத் தவறிய தவறு. இதன் விளைவாக, ஆளுநர் அவரை அதே மாலையில் ஒரு வரவேற்புக்கு அழைத்திருந்தார், மேலும் சில அதிகாரிகளும் அவரைப் பின்பற்றி, அவர்களில் ஒருவரை இரவு உணவிற்கும், இரண்டாவது தேநீர் விருந்துக்கும் அழைத்திருந்தனர்.

இருப்பினும், பயணி தன்னைப் பற்றி மிகக் குறைவாகவே பேசினார்; அல்லது, அவர் நீண்ட நேரம் பேசியிருந்தால், அவர் அதை ஒரு பொதுவான விதத்திலும் குறிப்பிடத்தக்க அடக்கத்துடனும் செய்திருப்பார். உண்மையில், அவரது சொற்பொழிவு இலக்கிய ரீதியாக ஏதோவொன்றைப் பெற்ற தருணங்களில், உலகில் எந்த மதிப்பும் இல்லாத ஒரு புழுவாக இருந்ததால், தனது சக ஊழியர்களின் கைகளில் எந்தக் கவனத்திற்கும் தகுதியற்றவர் என்றும்; அவரது காலத்தில் அவர் பல விசித்திரமான அனுபவங்களைச் சந்தித்தார்; பின்னர் அவர் சத்தியத்திற்காக நிறைய துன்பங்களை அனுபவித்தார்; அவரது உயிரைத் தேடும் பல எதிரிகள் அவருக்கு இருந்தனர்; மேலும், ஓய்வெடுக்க விரும்பியதால், இப்போது வசிக்க ஒரு இடத்தைத் தேடுவதில் ஈடுபட்டிருந்தார் என்றும் அவர் கூறியிருந்தார் - எனவே, அவர் இப்போது தன்னைக் கண்டுபிடிக்கும் நகரத்தைக் கண்டுபிடித்ததும், அந்த இடத்தின் தலைமை அதிகாரிகளுக்கு மரியாதை காட்டுவது தனது கடமையாகக் கருதினார். இதுவே, அதற்கு மேல் எதுவும் இல்லை, அந்த நேரத்தில், நகரம் புதிய வருகையைப் பற்றி அறிந்து கொள்வதில் வெற்றி பெற்றது. இயல்பாகவே அவர் ஆளுநரின் மாலை விருந்தில் கலந்து கொள்ள நேரத்தை இழக்கவில்லை. முதலில், அந்த விழாவிற்கான அவரது தயாரிப்புகள் இரண்டு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக நீடித்தன, மேலும் அவர் பொதுவாகக் காணப்படாத ஒரு வகையான கழிப்பறையில் கவனம் செலுத்த வேண்டியிருந்தது. அதாவது, உணவுக்குப் பிறகு ஒரு சிறிய தூக்கத்திற்குப் பிறகு, அவர் சோப்பு மற்றும் தண்ணீரைக் கேட்டு, தனது கன்னங்களைத் தேய்க்கும் பணியில் கணிசமான நேரத்தைச் செலவிட்டார் (அதற்காக, அவர் தனது நாக்கால் உள்ளிருந்து தாங்கினார்) பின்னர் தனது முழு, வட்டமான முகத்தை, காதுகளிலிருந்து கீழ்நோக்கி, பணியாளரின் தோளில் இருந்து எடுத்த ஒரு துண்டுடன் உலர்த்தினார். இதைச் செய்யும்போது அவர் இரண்டு முறை பணியாளரின் முகத்தில் குறட்டை விட்டார், பின்னர் அவர் கண்ணாடியின் முன் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார், ஒரு போலி சட்டை-முன்புறத்தை அணிந்தார், அவரது மூக்கிலிருந்து நீட்டிய இரண்டு முடிகளைப் பறித்தார், மேலும் பில்பெர்ரி நிற செக் கோட்டில் தோன்றினார். அதன் பிறகு, விளக்குகளால் குறைவாக எரியும் பரந்த தெருக்களில் வாகனம் ஓட்டி, கவர்னரின் இல்லத்தை வந்தடைந்தார், அது ஒரு பந்தைப் போல ஒளிரும். மின்னும் விளக்குகளுடன் கூடிய பரோச்கள், கதவுகளுக்கு முன்னால் ஓரிரு ஜென்டர்ம்கள், மில்லியன் கணக்கானவர்களின் கூச்சல்கள் - ஈர்க்கக்கூடியதாக எதுவும் இல்லாதது; மேலும், சலூனை அடைந்ததும், பார்வையாளர் உண்மையில் ஒரு கணம் கண்களை மூட வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருப்பதைக் கண்டார், விளக்குகள், மெழுகுவர்த்திகள் மற்றும் பெண்களின் ஆடைகளின் கலவையான பளபளப்பு மிகவும் வலுவாக இருந்தது. எல்லாமே ஒளியால் நிரம்பி வழிந்தது போல் தோன்றியது, எல்லா இடங்களிலும், படபடவென்றும் மின்னும் விதமாகவும், கருப்பு கோட்டுகள் காணப்பட்டன - ஒரு வெப்பமான கோடை நாளில், வயதான வீட்டு வேலைக்காரி திறந்த ஜன்னல் முன் ஒரு சர்க்கரை ரொட்டியைச் சுற்றி ஈக்கள் சுழல்வது போலவும், வீட்டு குழந்தைகள் புகைபிடிக்கும் பூச்சியை இயக்கும்போது அவளுடைய கரடுமுரடான கைகளின் அசைவுகளைப் பார்க்க அவளைச் சுற்றி திரண்டனர்; காற்றில் சுமந்து செல்லும் ஈக்களின் காற்றோட்டமான படைகள், வீட்டை விட்டு வெளியேறியது போல் தைரியமாக உள்ளே நுழைந்தன, மேலும்,சூரிய ஒளியின் வெளிச்சம் வயதான பெண்ணின் பார்வையைத் தொந்தரவு செய்கிறது என்ற உண்மையைப் பயன்படுத்தி, உடைந்த மற்றும் உடையாத துண்டுகளின் மீது தங்களைத் தாங்களே சிதறடித்துக் கொள்கிறார்கள், கோடையின் செழுமையாலும், ஒவ்வொரு அடியிலும் காணப்படும் ஏராளமான சுவையான உணவுப் பொழிவாலும் ஏற்படும் சோம்பல், பொதுவில் தங்களைக் காட்டிக் கொள்வதற்கும், சர்க்கரை ரொட்டியில் மேலும் கீழும் அணிவகுத்துச் செல்வதற்கும், அவர்களின் பின்புறத்தையும் முன்பக்கத்தையும் ஒருவருக்கொருவர் தேய்த்துக் கொள்வதற்கும், இறக்கைகளின் கீழ் தங்கள் உடல்களைச் சுத்தம் செய்வதற்கும், அவர்களின் முன்கால்களைத் தலைக்கு மேல் நீட்டி தங்களை அலங்கரித்துக் கொள்வதற்கும், ஜன்னலுக்கு வெளியே பறந்து சென்று மற்ற கொள்ளையடிக்கும் படைகளுடன் திரும்பி வருவதற்கும் அவர்களைத் தூண்டியிருந்தாலும், அவர்கள் மிகவும் திகைத்துப் போனார்கள், ஆளுநர் தனது கையைப் பிடித்து தனது (ஆளுநரின்) பெண்மணியிடம் வழங்குகிறார் என்பதை அவர் உணரவில்லை. ஆனால் புதிதாக வந்த விருந்தினர் தனது தலையை வைத்திருந்ததால், மிக உயர்ந்த அல்லது மிகத் தாழ்ந்த பதவியில் இல்லாத ஒரு நடுத்தர வயது நபரிடமிருந்து வரக்கூடிய அத்தகைய பாராட்டுகளை முணுமுணுக்கத் துணிந்தார். அடுத்து, நடனமாட ஜோடிகள் உருவாக்கப்பட்டு, மீதமுள்ள குழுவினர் சுவர்களுக்கு எதிராக அழுத்தப்பட்டபோது, ​​சிச்சிகோவ் தனது கைகளை மடித்து நடனக் கலைஞர்களை கவனமாக ஆராய்ந்தார். சில பெண்கள் நன்றாகவும் நாகரீகமாகவும் உடையணிந்திருந்தனர், மீதமுள்ளவர்கள் கடவுள் வழக்கமாக ஒரு மாகாண நகரத்திற்கு வழங்கும் ஆடைகளை அணிந்திருந்தனர். மற்ற இடங்களைப் போலவே, இங்கும் ஆண்கள் இரண்டு தனித்தனி மற்றும் தனித்துவமான வகைகளைச் சேர்ந்தவர்கள்; அவர்களில் ஒருவர், பெண்களைச் சுற்றித் திரியும், பெருநகர மக்களிடமிருந்து வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியாத மெல்லிய நபர்களைக் கொண்டிருந்தார், அவர்களின் மீசைகள் மிகவும் கவனமாக, மிகவும் கலைநயத்துடன், அழகாக அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தன, அவர்களின் ஓவல், சுத்தமாக மொட்டையடிக்கப்பட்ட முகங்கள், அவர்களின் பெண்கள் மீது அவர்களின் நடனக் கவனிப்பு மிகவும் எளிதானது, அவர்கள் தங்கள் பெண் தோழர்களிடம் கேள்வி கேட்கும்போது அவர்களின் பிரெஞ்சு உரையாடலை மிகவும் அழகாகக் காட்டினர். மற்ற வகையைப் பொறுத்தவரை, இது, சிச்சிகோவைப் போலவே தடிமனான அல்லது அதே உடல் அமைப்பைக் கொண்ட நபர்களைக் கொண்டிருந்தது (அதாவது, மிகவும் மெலிந்ததாகவோ அல்லது மிகவும் மெலிந்ததாகவோ இல்லை), பெண்களிடமிருந்து பின்வாங்கி ஒதுங்கி, ஆளுநரின் கால்வீரர்கள் பச்சை மேசைகளை விசிலடிக்க வைத்திருக்கிறார்களா என்று பார்க்க அங்கும் இங்கும் உற்றுப் பார்த்தார்கள். அவர்களின் முகங்கள் முழுதாகவும், குண்டாகவும் இருந்தன, அவர்களில் சிலருக்கு தாடி இருந்தது, மேலும் அவர்களின் தலைமுடி சுருட்டப்படவில்லை அல்லது அசைக்கப்படவில்லை அல்லது பிரெஞ்சுக்காரர்கள் "டெவில்-மே-கேர்" பாணியில் ஒழுங்கமைக்கப்படவில்லை. மாறாக, அவர்களின் தலைகள் நெருக்கமாக வெட்டப்பட்டிருந்தன அல்லது மிகவும் மென்மையாக இருந்தன, மேலும் அவர்களின் முகங்கள் வட்டமாகவும் உறுதியாகவும் இருந்தன. இந்த வகை நகரத்தின் மிகவும் மரியாதைக்குரிய அதிகாரிகளைக் குறிக்கிறது. கடந்து செல்லும்போது, ​​வணிக விஷயங்களில் கொழுத்த ஆண்கள் எப்போதும் தங்கள் மெலிந்த சகோதரர்களை விட உயர்ந்தவர்கள் என்று நான் கூறலாம்; பிந்தையவர்கள் பெரும்பாலும் அரசியல் காவல்துறையில் காணப்படுவதற்கான காரணம் இதுதான்,அல்லது வெறும் மறைக்குறியீடுகளாகச் செயல்படுவது, அவர்களின் இருப்பு முற்றிலும் நம்பிக்கையற்றது, காற்றோட்டமானது, அற்பமானது. மீண்டும், தடிமனான நபர்கள் ஒருபோதும் பின் இருக்கையில் அமர்வதில்லை, ஆனால் எப்போதும் முன் இருக்கையில் அமர்வார்கள், மேலும், அது எங்கிருந்தாலும், அவர்கள் உறுதியாகவும், நம்பிக்கையுடனும் அமர்ந்து, இருக்கை விரிசல் அடைந்தாலும், தங்கள் எடையால் வளைந்தாலும் அசைய மறுக்கிறார்கள். வெளிப்புற அழகைப் பொறுத்தவரை அவர்கள் ஒரு ராப்பைப் பொருட்படுத்துவதில்லை, எனவே ஒரு டிரஸ் கோட் அவர்களின் உருவங்களில் மெலிந்த நபர்களின் உருவங்களைப் போல குறைவாகவே அமர்ந்திருக்கும். இருப்பினும், எப்போதும் கொழுத்த ஆண்கள் அதிக செல்வத்தை குவிக்கிறார்கள். மூன்று ஆண்டுகளில் ஒரு மெல்லிய மனிதனுக்கு அவர் உறுதியளிக்காமல் விட்டுச் சென்ற ஒரு அடிமை கூட இருக்காது; அதேசமயம் - சரி, ஒரு கொழுத்த மனிதனின் செல்வத்தைப் பாருங்கள், நீங்கள் என்ன பார்ப்பீர்கள்? முதலில் ஒரு புறநகர் வில்லா, பின்னர் ஒரு பெரிய புறநகர் வில்லா, பின்னர் ஒரு நகரத்திற்கு அருகில் ஒரு வில்லா, இறுதியாக அனைத்து வசதிகளையும் உள்ளடக்கிய ஒரு கிராமப்புற எஸ்டேட்! அதாவது, கடவுள் மற்றும் அரசு இரண்டிற்கும் சேவை செய்ததன் மூலம், ஒரு தடிமனான நபர் உலகளாவிய மரியாதையைப் பெற்றுள்ளார், மேலும் வணிகத்திலிருந்து ஓய்வு பெற்று, தனது வாழ்க்கை முறையை மறுசீரமைத்து, ஒரு ரஷ்ய நில உரிமையாளராக மாறுவார் - வேறுவிதமாகக் கூறினால், விருந்தோம்பலை வழங்கும், ஆறுதலிலும் ஆடம்பரத்திலும் வாழும் ஒரு சிறந்த மனிதர், மேலும் வெளிநாட்டுப் பயணங்களில் அதை வீணாக்க விரும்பும் வாரிசுகளுக்கு தனது சொத்தை விட்டுச் செல்ல விதிக்கப்பட்டவர்.

மேலே கூறப்பட்டவை, சிச்சிகோவ் கூட்டத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது அவர் கொண்டிருந்த சிந்தனைகளின் சாராம்சத்தையே பிரதிபலிக்கின்றன என்பதை நான் மறுக்க முயற்சிக்க மாட்டேன். அந்த சிந்தனைகளின் விளைவு என்னவென்றால், அவர் விருந்தினர்களின் கடினமான பிரிவில் சேர முடிவு செய்தார், அவர்களில் பல பழக்கமான முகங்களை அவர் ஏற்கனவே அடையாளம் கண்டிருந்தார் - அதாவது, அரசு வழக்கறிஞரின் (கண்களில் புருவங்களை சுமந்துகொண்டு, "அடுத்த அறைக்குள் வா, என் நண்பரே, நான் உங்களிடம் ஏதாவது சொல்ல வேண்டும்" என்று ஒரு கண் சிமிட்டலுடன் சொல்வது போல் தோன்றிய ஒரு மனிதர் - இருப்பினும், முக்கியமாக, அவற்றின் உரிமையாளர் கடுமையான மற்றும் அமைதியான பழக்கம் கொண்ட ஒரு மனிதர்), போஸ்ட் மாஸ்டர் (ஒரு முக்கியமற்ற தோற்றமுடைய நபர், ஆனால் ஒரு வருங்கால புத்திசாலி மற்றும் தத்துவஞானி), மற்றும் உள்ளூர் கவுன்சிலின் தலைவர் (மிகவும் அன்பான மற்றும் நல்ல புத்திசாலி நபர்). இந்த மூன்று நபர்களும் சிச்சிகோவை ஒரு பழைய அறிமுகமானவராக வரவேற்றனர், மேலும் அவர்களின் வணக்கங்களுக்கு அவர் ஒரு பக்கவாட்டு, ஆனால் போதுமான நாகரிகமான வணக்கத்துடன் பதிலளித்தார். மேலும், அவர் மிகவும் அநாகரீகமான மற்றும் அணுகக்கூடிய நில உரிமையாளரான மணிலோவ் மற்றும் சோபகேவிச் என்ற மிகவும் அநாகரீகமான வெளிப்புற நில உரிமையாளருடன் பழகினார் - அவர்களில் பிந்தையவர் சிச்சிகோவின் கால்விரல்களில் அதிகமாக மிதித்து, பின்னர் மன்னிப்பு கேட்டு அறிமுகத்தைத் தொடங்கினார். அடுத்து, சிச்சிகோவ் விசில் அடிக்க ஒரு வாய்ப்பைப் பெற்றார், மேலும் அவரது வழக்கமான மரியாதையான தலை சாய்வுடன் அதை ஏற்றுக்கொண்டார். பச்சை நிற மேசையில் அமர்ந்திருந்த கட்சியினர் இரவு உணவு நேரம் வரை அதிலிருந்து எழுந்திருக்கவில்லை; அந்த காலகட்டத்தில் வீரர்களுக்கு இடையிலான அனைத்து உரையாடல்களும் அமைதியாகிவிட்டன, ஆண்கள் மிகவும் தீவிரமான முயற்சிக்கு தங்களைக் கொடுக்கும் போது வழக்கம் போல. இயல்பிலேயே பேசக்கூடிய ஒரு மனிதரான போஸ்ட் மாஸ்டர் கூட, அட்டைகளை தனது கைகளில் எடுத்தவுடன், ஆழ்ந்த சிந்தனையின் வெளிப்பாடாகக் கருதி, உதடுகளைப் பிதுக்கி, விளையாட்டு முழுவதும் இந்த அணுகுமுறையை மாற்றாமல் தக்க வைத்துக் கொண்டார். ஒரு நீதிமன்ற அட்டையை விளையாடும்போது மட்டுமே, தனது முஷ்டியால் மேசையைத் தாக்குவதும், (அட்டை ஒரு ராணியாக இருந்தால்) கூச்சலிடுவதும் அவரது வழக்கமாக இருந்தது, “இப்போது, ​​பழைய பாப்பாடியா 7!” (அட்டை ஒரு ராஜாவாக இருந்தால்), “இப்போது, ​​தம்போவின் விவசாயி!” என்று விந்து வெளியேறும் போது உள்ளூர் கவுன்சிலின் தலைவர், “ஆ, நான் அவன் காதுகளைப் பிடித்துக் கொண்டேன், நான் அவன் காதுகளைப் பிடித்துக் கொண்டேன்!” என்று பதிலளித்தார். மேலும், மேசையின் சுற்றுப்புறத்திலிருந்து நாடகத்துடன் தொடர்புடைய பிற வலுவான விந்து வெளியேறும், விளையாட்டில் பங்கேற்பாளர்கள் பல்வேறு சூட்களின் உறுப்பினர்களுக்குப் பொருந்தக்கூடிய புனைப்பெயர்களில் ஒன்று அல்லது மற்றொரு புனைப்பெயர்களுடன் இடைக்கிடையே. விளையாட்டு முடிந்ததும், வீரர்கள் சண்டையிடத் தொடங்கினர், மேலும் சர்ச்சையில் எங்கள் நண்பர் இணைந்தார், ஆனால் அவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்த போதிலும், அவர் மிகவும் இணக்கமான முறையில் மட்டுமே அதைச் செய்தார் என்பதை அனைவரும் காணும் வகையில் மிகவும் தந்திரமாக இருந்தார். "நீங்கள் இந்த நேரத்தில் தவறான அட்டையை விளையாடியுள்ளீர்கள்" என்று அவர் ஒருபோதும் நேரடியாகச் சொல்லவில்லை. இல்லை, அவர் எப்போதும் "நீங்களே ஒரு தவறை செய்ய அனுமதித்தீர்கள், இதனால் உங்கள் டியூஸை மறைக்கும் மரியாதை எனக்குக் கிடைத்தது" போன்ற ஒரு சொற்றொடரைப் பயன்படுத்தினார். உண்மையில், தனது எதிரிகளுடன் இணக்கமாக இருப்பது நல்லது, அவர் அவர்களுக்கு வெள்ளி-எனாமல் செய்யப்பட்ட புகைப் பெட்டியை (அதன் அடிப்பகுதியில் இரண்டு ஊதா நிறப் பூக்கள் வைக்கப்பட்டு, அவற்றின் வாசனைக்காக வைக்கப்பட்டிருந்தன) தொடர்ந்து வழங்கினார். குறிப்பாக, புதியவர் நில உரிமையாளர்களான மணிலோவ் மற்றும் சோபகேவிச் மீது கவனம் செலுத்தினார்; அவர்களுடன் நல்லுறவை ஏற்படுத்திக்கொள்ள அவசரப்பட்டது ஜனாதிபதியையும் போஸ்ட் மாஸ்டரையும் நிழலில் விட்டுச் செல்ல வழிவகுத்தது. அதே நேரத்தில், அந்த இரண்டு நில உரிமையாளர்களிடமும் அவர் கேட்ட சில கேள்விகள் ஆர்வத்தை மட்டுமல்ல, ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு நல்ல புத்திசாலித்தனத்தையும் வெளிப்படுத்தின; ஏனென்றால், அவர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் எத்தனை விவசாய ஆன்மாக்கள் உள்ளன, அவர்களின் விவகாரங்கள் தற்போது எவ்வாறு அமைந்துள்ளன என்று கேட்பதன் மூலம் அவர் தொடங்கினார், பின்னர் அவர்களின் நிலை மற்றும் அவர்களின் குடும்பங்கள் குறித்தும் தன்னை தெளிவுபடுத்திக் கொண்டார். உண்மையில், அவர் தனது புதிய நண்பர்களை மிகவும் மயக்குவதில் வெற்றிபெறுவதற்கு சிறிது நேரமே இல்லை. குறிப்பாக மணிலோவ் - இன்னும் இளமைப் பருவத்தில் இருந்தவர், சர்க்கரை போல இனிமையான ஒரு ஜோடி கண்களைக் கொண்டவர், சிரிக்கும் போதெல்லாம் சிரிக்கும் ஒரு ஜோடி கண்களைக் கொண்டவர் - தனது மந்திரவாதியைப் பற்றி போதுமான அளவு உணர முடியவில்லை. சிச்சிகோவை நீண்ட மற்றும் ஆர்வத்துடன் கட்டிப்பிடித்தார். மணிலோவ், தனது நாட்டு வீட்டிற்குச் செல்லும் மரியாதையை (நகர எல்லைகளிலிருந்து பதினைந்து அடி தூரத்தில் இருப்பதாக அவர் அறிவித்தார்) வழங்குமாறு அவர் அவரிடம் கெஞ்சினார்; அதற்குப் பதிலாக சிச்சிகோவ் (மிகவும் அன்பான வில் மற்றும் மிகவும் நேர்மையான கைகுலுக்கலுடன்) தனது நண்பரின் கட்டளையை நிறைவேற்றுவதற்கு மட்டுமல்லாமல், அதை நிறைவேற்றுவதை ஒரு புனிதமான கடமையாகக் கருதவும் தயாராக இருப்பதாக உறுதியளித்தார். அதேபோல் சோபகேவிச் அவரிடம் சுருக்கமாகச் சொன்னார்: "நீங்கள் என்னைப் பார்க்க வருவீர்களா?" பின்னர் அவற்றுடன் பொருந்தக்கூடிய ஒரு ஜோடியைக் கண்டுபிடிப்பது உண்மையில் கடினமாக இருந்திருக்கும் - குறிப்பாக இன்றைய காலகட்டத்தில், காவிய ஹீரோக்களின் இனம் ரஷ்யாவில் அழிந்து போகத் தொடங்கும் போது.

மறுநாள் சிச்சிகோவ் உணவருந்தி மாலையை காவல்துறைத் தலைவரின் வீட்டில் கழித்தார் - இரவு உணவிற்கு மூன்று மணி நேரத்திற்குப் பிறகு, அனைவரும் விசில் அடிக்க அமர்ந்திருந்த ஒரு இல்லம், அதிகாலை இரண்டு மணி வரை அப்படியே அமர்ந்திருந்தது. இந்த சந்தர்ப்பத்தில் சிச்சிகோவ், மற்றவர்களுடன், நோஸ்ட்ரேவ் என்ற நில உரிமையாளரை சந்தித்தார் - முப்பது வயதுடைய ஒரு சிறுவன், தனது புதிய நண்பருடன் மூன்று அல்லது நான்கு வார்த்தைகளைப் பரிமாறிக் கொண்டவுடன், இரண்டாவது நபரை ஒருமையில் அழைக்கத் தொடங்கினான். இருப்பினும், காவல்துறைத் தலைவருக்கும், அரசு வழக்கறிஞருக்கும் அவர் அவ்வாறே செய்த போதிலும், அந்த ஊழியர்கள் சீட்டு மேசையில் அமர்ந்தவுடன், நோஸ்ட்ரேவின் தந்திரங்களை கவனமாகக் கண்காணிக்கவும், அவர் விளையாடும் ஒவ்வொரு அட்டையையும் கிட்டத்தட்டப் பார்க்கவும் தொடங்கினர். மறுநாள் மாலை சிச்சிகோவ் உள்ளூர் கவுன்சிலின் தலைவருடன் கழித்தார், அவர் தனது விருந்தினர்களை வரவேற்றார் - பிந்தையவரில் இரண்டு பெண்கள் இருந்தபோதிலும் - ஒரு க்ரீஸ் டிரஸ்ஸிங்-அங்கியில். அதைத் தொடர்ந்து துணைநிலை ஆளுநரின் வீட்டில் ஒரு மாலை, வரி ஆணையரின் வீட்டில் ஒரு பெரிய இரவு விருந்து, அரசு வழக்கறிஞரின் வீட்டில் ஒரு சிறிய இரவு விருந்து (மிகவும் பணக்காரர்), அதைத் தொடர்ந்து மேயர் அளித்த வரவேற்பு. சுருக்கமாகச் சொன்னால், சிச்சிகோவ் ஒரு மணி நேரம் கூட வீட்டில் செலவிட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படவில்லை, மேலும் அவர் விடுதிக்குத் திரும்புவது தூங்குவதற்கு மட்டுமே அவசியமாகிவிட்டது. எப்படியோ அவர் காலில் விழுந்தார், எல்லா இடங்களிலும் அவர் உலகின் அனுபவம் வாய்ந்த மனிதராகக் கருதப்பட்டார். உரையாடல் எப்படி நடந்தாலும், அவர் எப்போதும் அதில் தனது பங்கைத் தக்க வைத்துக் கொள்ளத் திட்டமிட்டார். குதிரை வளர்ப்பு பற்றிய பேச்சு திரும்பியதா, குதிரை வளர்ப்பு பற்றி அவர் பேசுவதற்கு விசேஷமாகத் தகுதி பெற்றவரா? நிறுவனம் நன்கு வளர்க்கப்பட்ட நாய்களைப் பற்றி விவாதிக்கத் தொடங்கியதா, உடனடியாக அவருக்கு மிகவும் பொருத்தமான வகையான கருத்துக்கள் வழங்கப்பட்டன. கலால் துறையால் சமீபத்தில் நடத்தப்பட்ட ஒரு வழக்கை நிறுவனம் தொட்டதா, அவருக்கும் சட்ட விவகாரங்களில் முழுமையாகத் தெரியாது என்பதை உடனடியாகக் காட்டினார். பில்லியர்ட்ஸ் பற்றி ஒரு கருத்து தெரிவிக்க வாய்ப்பு கிடைத்ததா, அந்த விஷயத்திலும் அவர் குறைந்தபட்சம் ஒரு தவறு செய்வதைத் தவிர்க்க முடிந்தது. நல்லொழுக்கத்தைப் பற்றி ஒரு குறிப்பு வந்ததா, நல்லொழுக்கத்தைப் பற்றி அவர் அவசரப்பட்டு, ஒவ்வொரு கண்களிலும் கண்ணீரை வரவழைத்தார். கையில் இருந்த பொருள் பிராந்தி காய்ச்சியதா - சரி, அது அவருக்கு மிகவும் நல்ல அறிவு இருந்த ஒரு விஷயம். சுங்க அதிகாரிகள் மற்றும் ஆய்வாளர்களைப் பற்றி யாராவது குறிப்பிட்டிருக்கிறீர்களா, அந்த தருணத்திலிருந்து அவர் ஒரு சிறிய அதிகாரியாகவும் மேஜராகவும் இருந்ததைப் போல வெளிப்படுத்தினார். ஆனால் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க உண்மை என்னவென்றால், அவர் எப்போதும் தனது சர்வ அறிவை ஒரு குறிப்பிட்ட விட்டுக்கொடுக்கும் தயார்நிலையுடன் கட்டுப்படுத்த திட்டமிட்ட சூழ்நிலை,தன்னைத்தானே கட்டுப்படுத்திக் கொள்ளும் ஒரு குறிப்பிட்ட திறன், அதனால் அவரது வார்த்தைகள் ஒருபோதும் மிகவும் சத்தமாகவோ அல்லது மிகவும் மென்மையாகவோ மாறவில்லை, அல்லது முற்றிலும் பொருத்தமானதை மீறவில்லை. ஒரு வார்த்தையில், அவர் எப்போதும் சிறந்த நடத்தை கொண்ட ஒரு மனிதர், மேலும் அவர் வாசலில் நுழைவதைக் கண்டதும் அந்த இடத்தில் உள்ள ஒவ்வொரு அதிகாரியும் மகிழ்ச்சியடைந்தனர். இவ்வாறு ஆளுநர் சிச்சிகோவ் சிறந்த நோக்கங்களைக் கொண்டவர் என்றும்; அரசு வழக்கறிஞர், அவர் ஒரு நல்ல வணிக மனிதர் என்றும்; ஜென்டார்மெரியின் தலைவர், அவர் கல்வியில் சிறந்தவர் என்றும்; உள்ளூர் கவுன்சிலின் தலைவர், அவர் இனப்பெருக்கம் மற்றும் சுத்திகரிப்பு கொண்டவர் என்றும்; ஜென்டார்மெரியின் தலைவரின் மனைவி, அவரது மரியாதைக்குரிய நடத்தை அவரது சகிப்புத்தன்மையால் மட்டுமே சமப்படுத்தப்பட்டது என்றும் தனது கருத்தைத் தெரிவித்தார். இல்லை, பொதுவாக யாரையும் பற்றி ஒருபோதும் நன்றாகப் பேசாத சோபகேவிச் கூட, நகரத்திலிருந்து தாமதமாகத் திரும்பியபோது, ​​தனது மெலிந்த மனைவியிடம், ஆடைகளை அவிழ்த்துவிட்டு, அவள் பக்கத்தில் படுத்துக் கொண்டபோது, ​​“என் அன்பே, இன்று மாலை, காவல்துறைத் தலைவருடன் சாப்பிட்ட பிறகு, நான் ஆளுநரிடம் சென்று, மற்றவர்களுடன், கல்லூரி கவுன்சிலரும் மிகவும் இனிமையானவருமான பால் இவனோவிச் சிச்சிகோவைச் சந்தித்தேன்.” இதற்கு அவரது மனைவி “ம்ம்!” என்று பதிலளித்து, பின்னர் அவரது விலா எலும்பில் ஒரு உதை கொடுத்தார்.

ஊருக்குப் புதிதாக வந்தவர் பெற்ற முகஸ்துதியான கருத்துக்கள் அப்படித்தான்; அவருடைய ஒரு குறிப்பிட்ட சிறப்பு, அவருடைய ஒரு குறிப்பிட்ட திட்டம் (வாசகர் இப்போது அது என்னவென்று அறிந்து கொள்வார்), பெரும்பாலான நகர மக்களை குழப்பக் கடலில் ஆழ்த்தும் வரை இந்தக் கருத்துக்களை அவர் தக்க வைத்துக் கொண்டார்.