/john-dos-passos/big_money
முன்னுரை
ஃபிட்ஸ்ஜெரால்ட், ஜான் டோஸ் பாஸ்சோஸ் போன்ற 1896 ஆம் ஆண்டு பிறந்த இவர்களின் நண்பரும் சமகாலத்தவருமான ஹெமிங்வே போன்ற மனிதனின் அழகியல் அல்லது தன்னைத்தானே அழித்துக்கொள்ளும் காதல் போன்றவற்றுக்குக் கொடுக்கப்படவில்லை - அவர் ஒரு அடக்கமான சுயநலம் கொண்ட நபர், ஆர்வமற்ற அலைந்து திரிபவர். வெளி இடங்கள் வழியாக நடைபயணம் செய்து, அந்நியர்களுடன் மது அருந்துவதற்கும் அவர்களின் கதைகளைக் கேட்பதற்கும் விரும்பினார். இலக்கியத்தை அறிக்கையாகப் பார்த்தார். அவர் டெஃபோவின் எளிய பாணியைப் பாராட்டினார், மேலும் அவர் தாக்கரேயின் வேனிட்டி ஃபேர், ஒரு ஹீரோ இல்லாமல் ஒரு நாவல் என்ற துணைத் தலைப்பை தனது வாழ்நாள் முழுவதும் படித்தார்.
டோஸ் பாஸோஸ் தனது திருமணமாகாத தாயார் லூசி மேடிசனுடன் தனது தனிமையான குழந்தைப் பருவத்தில் அலைந்து திரிந்து பிறந்தார், அவர் ஊழல்களைத் தவிர்ப்பதற்காக ஐரோப்பிய தலைநகரங்களுக்குச் சுற்றுப்பயணம் மேற்கொண்டார், அமெரிக்காவில் அவரது தந்தை ஜான் ஆர். , செல்லாத முதல் மனைவி இறக்கும் வரை காத்திருந்தார். அந்த நிகழ்வு 1910 இல் நடந்தபோது, அம்மா, அப்பா மற்றும் பையன், வலுவான அன்பான மூவர், இறுதியாக தங்களை ஒரு குடும்பமாக உருவாக்க முடிந்தது. ஆனால் அவரது ஆரம்பகால வாழ்க்கையின் தனிமை டோஸ் பாசோஸை ஒரு நிரந்தர வெளிநாட்டவரின் உணர்வுகளுடன் உளவியல் ரீதியில் பிரிக்கப்பட்டது.
வெளியில், நிச்சயமாக, ஒரு எழுத்தாளருக்கு சாதகமான நிலை. வெளியில் இருந்து வரும் அறிக்கைகள் மற்றும் சற்று மேலே, டாஸ் பாசோஸின் தலைசிறந்த படைப்பான யு.எஸ்.ஏ.வின் செயல்பாட்டுக் கண்ணோட்டம், சகாப்தத்தின் பெரிய இலக்கிய ஆளுமைகள் அல்ல, ஆனால் இந்த அமைதியான தடைசெய்யப்பட்ட இளைஞன், எல்லாவற்றிலும் மிகவும் பெருமைமிக்க லட்சிய நாவலை உருவாக்குவார் என்பது ஒரு நல்ல முரண்பாடாகும். இருபதாம் நூற்றாண்டின் முதல் மூன்று தசாப்தங்களில் ஒரு முழு நாட்டினதும் வரலாற்று மற்றும் ஆன்மீக வாழ்க்கையின் பன்னிரெண்டு-நூறு பக்க சரித்திரம். ஒரு கேங்ஸ்டரின் உருவப்படம், எவ்வளவு உருவகமாக மின்னும், அல்லது இழந்த தலைமுறையின் குழு உருவப்படம் கூட இல்லை: டாஸ் பாஸோஸ் பரந்த அளவில் செல்கிறது - பிலிப்பைன்ஸில் அமெரிக்க ஊடுருவலில் இருந்து டாக்கீஸின் ஆரம்பம் வரை, கடற்கரையிலிருந்து கடற்கரை மற்றும் வகுப்பிற்கு வகுப்பு. . யுஎஸ்ஏ ஒரு சுவரோவியம் போன்ற நாவல் ஆகும், சமூகத்தின் ஹீரோக்கள் வரலாற்றின் தீப்பிழம்புகளிலிருந்து தனித்து நிற்கிறார்கள், அதே நேரத்தில் சிறிய உருவம் கொண்ட மக்கள் தங்கள் காலடியில் உழைக்கிறார்கள்.
உண்மையில், peripatetic Dos Passos மெக்சிகோ நகரத்தில் ஒரு நாள் தரையிறங்கியது மற்றும் டியாகோ ரிவேராவின் சுவரோவியங்கள் வண்ணமயமாக பரவி, கதைக்கு கதை, கல்விச் செயலகத்தின் முற்றச் சுவர்கள் வரை அதிகம் எடுக்கப்பட்டது. பிந்தைய ஆண்டுகளில், அவர் பதின்மூன்றாம் மற்றும் பதினான்காம் நூற்றாண்டு ஐரோப்பிய அட்டவணைகள் மீதான தனது அன்பையும் சுட்டிக்காட்டினார் - துறவிகளுடன் இருந்தவர்கள் பெரிதாகவும், சாதாரண மக்கள் சிறியதாகவும் வரைந்து பின்னணியை நிரப்பினர்.
அவர் 1929 இல் USA இன் முதல் பாகமான The 42nd Parallel ஐ வெளியிட்டார், அவர் செய்வதை ஒரு தொகுதிக்குள் அடக்க முடியாது என்பதை ஆரம்பத்திலேயே உணர்ந்திருந்தார். 1919 இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இறுதித் தொகுதியான தி பிக் மணி, 1936 இல் வெளியிடப்பட்டது. அவர் அதைத் தொடர்ந்திருக்கலாம்—அவரது தாளத்தையும், அவரது சொந்த நடமாடும் வாழ்க்கையிலிருந்து பல விஷயங்களையும் எடுத்துக்கொண்டதால், அந்த விஷயத்திற்கான முடிவில்லாத வளங்கள் அவரிடம் இருந்தன. அவர் பால்டிமோரிலிருந்து ஹார்வர்டுக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் இமாஜிஸ்ட் கவிஞர்களான பவுண்ட், ஆமி லோவெல், கார்ல் சாண்ட்பர்க் ஆகியோரால் ஈர்க்கப்பட்டார். இருபதாம் நூற்றாண்டின் எழுத்தாளரான ஜேம்ஸ் ஜாய்ஸைப் பற்றிய படைப்புகளுடன் அவர் தனது அறிமுகத்தை உருவாக்கினார், அவர் ஆங்கிலத்தில் எளிமையான பேச்சுக்கு குறைவாக இருந்தாலும், அவர் மீது மிகவும் நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்துவார். ஹார்வர்டுக்குப் பிறகு அவர் தனது அலைந்து திரிந்தார், ஸ்பெயினில் ஒரு வருடம் கழித்தார் மற்றும் கட்டிடக்கலை படித்தார். ஆனால் முதலாம் உலகப் போர் எல்லைக்கு அப்பால் இருந்தது, மேலும் 1916 ஆம் ஆண்டில் ஹெமிங்வே மற்றும் EE கம்மிங்ஸ் ஓட்டிய அதே அமைப்பான நார்டன்-ஹார்ஜஸ் ஆம்புலன்ஸ் சேவைக்காக அவர் முன்வந்து ஓட்டினார். அவர் பிரான்ஸ் மற்றும் இத்தாலியில் பணியாற்றினார், பின்னர் அமெரிக்காவின் மோதலில் நுழைந்தவுடன், அவர் AEF இல் பட்டியலிட்டார், மேலும் அவர் தனது போர்வீரர்-பாதிக்கப்பட்டவர்களை சித்தரிப்பதற்கான உத்வேகத்திற்கு தேவையான நவீன போரின் அளவைப் பெற்றார். முதல் நாவல், மூன்று சிப்பாய்கள் (1921).
தயக்கமுள்ள எழுத்தாளர் எப்போதும் செயலில் ஈடுபடுகிறார். போருக்குப் பிந்தைய இருபதுகளில், எமிலியானோ ஜபாடாவின் மரணத்திற்குப் பிறகு நியூயார்க் மற்றும் பாரிஸ், புரட்சிகர மெக்சிகோவில் இலக்கியக் காட்சி, புதிதாக கம்யூனிஸ்ட் சோவியத் யூனியன் அல்லது நேட்டிவிஸ்ட் நகரமான பாஸ்டன் என வரலாற்றின் முக்கிய இடங்களில் தன்னை மீண்டும் மீண்டும் நிலைநிறுத்திக் கொண்டார். அவர் சிறையில் அடைக்கப்பட்ட இருவருக்காக அணிவகுத்துச் சென்றார் மற்றும் புலம்பெயர்ந்த அராஜகவாதிகளான சாக்கோ மற்றும் வான்செட்டியைக் கண்டித்தார்.
அவர் எல்லா நேரத்திலும் எழுதினார், நிச்சயமாக. அவர் ரோசினான்டே டு தி ரோட் அகைன் (1922), ஸ்பெயின் பற்றிய கட்டுரைகளின் புத்தகம், மன்ஹாட்டன் டிரான்ஸ்ஃபர் (1925), நியூயார்க்கின் இருண்ட இம்ப்ரெஷனிஸ்ட் உருவப்படம் மற்றும் யுஎஸ்ஏ நாவல்களின் தொழில்நுட்ப முன்னோடி மற்றும் புதிய மாசஸ், தி டயல், தி நேஷன் மற்றும் தி நியூ ரிபப்ளிக் ஆகியவை அவரது இடதுசாரி உணர்வை உறுதிப்படுத்துகின்றன. அவர் ஒரு நாட்குறிப்பாளராக இருந்தார் மற்றும் எட்மண்ட் வில்சன், மால்கம் கவுலி, ஹெமிங்வே மற்றும் ஃபிட்ஸ்ஜெரால்ட் உள்ளிட்ட பல்வேறு சகாக்களுடன் சுறுசுறுப்பான கடிதப் பரிமாற்றத்தை வைத்திருந்தார் - அவர்கள் அனைவரும் உலகில் கவலைப்படுகிறார்கள், அவர்கள் அனைவரும் அரசியலில் வாதிடும் செய்திகளை விரும்புபவர்கள் மற்றும் நாகரீகத்தின் நெருக்கடிகளில் சிக்கிக் கொண்டனர். .
ஸ்பானிய உள்நாட்டுப் போர் வரை டாஸ் பாஸோஸின் மனிதநேயக் கொள்கைகளுக்கும் அவரது சமகாலத்தவர்களில் பலரின் கோட்பாட்டு இலட்சியத்திற்கும் இடையே உள்ள ஆழமான வேறுபாடு தெளிவாகிறது: குடியரசுக் கட்சிக்காரரான அவரது நண்பரான ஜோஸ் ரோபிள்ஸ் வலென்சியாவில் தூக்கிலிடப்பட்டதன் மூலம் பிரிவினையின் புலப்படும் தருணம் நிகழ்ந்ததாகத் தெரிகிறது. ஒரு கம்யூனிஸ்ட் துப்பாக்கிச் சூடு படையால்.
அவரது பிற்கால வாழ்க்கையில் டாஸ் பாஸோஸ் தீவிரமான பழமைவாதியாக இருந்ததைப் போலவே இருந்தார். ஒரு தார்மீக திசைகாட்டிப் போக்கைப் போல, எப்போதும் மாறாத நிலையானது, நவீன தொழில்துறை சமூகத்தின் நிறுவனங்களின் சேவையில் வளைந்திருக்கும் ஒற்றை மனிதனின் தலைவிதியைப் பற்றிய அவனது விரக்தி, அந்த நிறுவனங்கள் எதுவாக இருந்தாலும் சரி.
உண்மையில், அமெரிக்காவின் பரவலான பார்வை நிறுவனங்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தும் மக்களைப் பற்றியது, இது வரலாற்றில் சிக்கியுள்ளது. நாவல் ஹீரோ இல்லாமல் உள்ளது. ஒரு டஜன் ஆண்கள் மற்றும் பெண்களின் வாழ்க்கையின் விவரிப்புகள் எங்களுக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன-ஜோ வில்லியம்ஸ், ஒரு கடலோடி; மேக், ஒரு தட்டச்சுப்பொறி; ஜே. வார்டு மூர்ஹவுஸ், ஒரு மக்கள் தொடர்பு மனிதர்; எலினோர் ஸ்டோடார்ட், ஒரு மேடை வடிவமைப்பாளர்; டிக் சாவேஜ், ஹார்வர்ட் பட்டதாரி மற்றும் முதலாம் உலகப் போரின் ஆம்புலன்ஸ் டிரைவர்; சார்லி ஆண்டர்சன், ஒரு போர்க்கால ஏர் ஏஸ் மற்றும் கண்டுபிடிப்பாளர்; மார்கோ டௌலிங், ஒரு நடிகை; பென் காம்ப்டன், ஒரு தொழிற்சங்க அமைப்பாளர்; மற்றும் பல - மற்றும் மூன்று தசாப்தங்கள் அவர்கள் தங்கள் உச்சநிலையை அடைந்து, பின்னர் வயதை அடைந்து தத்தளிக்கிறார்கள், ஒன்று இறப்பது அல்லது வெறுமனே மறைந்து போவது அல்லது ஒன்று அல்லது இரண்டு விதிவிலக்குகள் தார்மீக தோல்வியில் முடிவடைவதைப் பாருங்கள். தலைப்புச் செய்திகளுக்குக் கீழே வாழ்வதால், அவர்கள் சாதாரண மனிதர்களாகக் காட்டப்படுகிறார்கள்: அவர்களின் வாழ்க்கை குறுக்கிடலாம், சில சமயங்களில் வசீகரமானதாகவோ அல்லது அனுதாபமாகவோ இருக்கலாம், ஆனால் அவர்கள் எப்போதும் மேலிருந்து பார்க்கிறார்கள், நையாண்டியைப் போல, அவர்களின் தீர்மானமின்மை, சுய வஞ்சகம் மற்றும் மகிழ்ச்சியற்ற தன்மை மற்றும் காதல் அல்லது சமூகக் கிளர்ச்சியில் அதிகாரம் பெறுவதில் அவர்கள் தோல்வியடைந்தது, ஒரு சதித்திட்டத்தின் தார்மீக கட்டமைப்பால் சமாதானப்படுத்தப்படவில்லை. அமெரிக்காவிற்கு எந்த சதியும் இல்லை, வரலாற்றின் முன்னோடி சூழ்நிலையில் அதன் பல கதைகளின் முன்னோக்கி நகர்வு மட்டுமே.
"நியூஸ்ரீல்கள்" என்று அழைக்கப்படுபவை மூலம் அந்தச் சூழ்நிலைகள் அவ்வப்போது நமக்குப் பளிச்சிடுகின்றன, அவை அக்கால செய்தித்தாள்களின் உண்மையான தலைப்புச் செய்திகள், செய்திகளின் துண்டுகள், விளம்பர வாசகங்கள் மற்றும் பிரபலமான பாடல் வரிகள், இவை அனைத்தும் எலிகளாக தோன்றும். a-tat ஃபேஷன், பொழுது போக்கு போன்றது
ஆரம்பகால வாசகர்கள் இந்த படத்தொகுப்புகளால் திகைப்படைந்தனர். ஆனால் Dos Passos அங்கு நிற்கவில்லை. மூன்றாவது முறை நிமிட சுயசரிதை, யூஜின் டெப்ஸ் மற்றும் வில்லியம் ஜென்னிங்ஸ் பிரையன், கார்னகி, எடிசன், ஜான் ரீட் மற்றும் ஜே.பி. மோர்கன் உட்பட அவர் உள்ளடக்கிய ஒவ்வொரு தசாப்தங்களின் சில முக்கிய நபர்களின் மிகவும் தலையங்கம் செய்யப்பட்ட சுருக்கமான வாழ்க்கையின் உரையில் அவ்வப்போது செருகப்படுகிறது. , டெடி ரூஸ்வெல்ட், உட்ரோ வில்சன், ரைட் பிரதர்ஸ், ஹென்றி ஃபோர்டு, இசடோரா டங்கன் மற்றும் வில்லியம் ராண்டால்ஃப் ஹியர்ஸ்ட் - டாஸ் பாசோஸ் அட்டவணையின் மதச்சார்பற்ற புனிதர்கள், அடிக்கடி கேலி செய்தார்கள், சில சமயங்களில் துக்கம் அனுசரித்தார்கள், ஆனால் எந்த நிகழ்விலும் பெரிதாக வரையப்பட்டுள்ளனர். இடைவிடாமல் ஓடும் அவரது கற்பனைக் கதாபாத்திரங்களின் வாழ்க்கையைப் போலல்லாமல், மூச்சு விடாத ஆசிரியர், பின்னர் இது நடந்தது, அது நடந்தது, வாழ்க்கை வரலாறுகள் வரலாற்றுக் குறிகளாக அவரது அறிவிப்பில் உறுதியாக நிற்கின்றன.
புத்தகத்தின் நான்காவது முக்கிய முகவரியின் மூலம், "தி கேமரா ஐ" என்ற தலைப்பின் கீழ் அந்த ஜாய்சியன் பத்திகள், டாஸ் பாஸோஸ் தனது சிறுவயதில் தொடங்கி தனது சொந்த பெயரற்ற உணர்வுகளை பதிவு செய்கிறார். இவை மிகவும் புதிரான இடைவெளிகளாக இருக்கலாம். நியூஸ்ரீல்கள் மற்றும் சுருக்கமான சுயசரிதைகள் போன்றவை, முக்கிய கதையில் உள்ள புள்ளிகள் அதிக லென்ஸ் உருப்பெருக்கத்தின் கீழ் நடைபெறுவது போல, அவை உரைக்கு நிலப்பரப்பு பரிமாணத்தை அளிக்கின்றன. அவை கதை சொல்பவரைக் கதையில் உட்படுத்துகின்றன, எழுதும் செயலுக்கான அவரது தார்மீக உறுதிப்பாட்டை அடிக்கோடிட்டுக் காட்ட உதவுகின்றன. ஆனால் அவரது குணாதிசயமான சுய-இழிவுபடுத்தலுடன், டாஸ் பாஸோஸ் ஒருமுறை நேர்காணல் செய்பவருக்கு இந்தப் பிரிவுகளை நியாயப்படுத்தினார், இது "அன்பியல்" என்று திட்டமிடப்பட்டுள்ளது, இது இந்த பயங்கரமான மாசுபாட்டை மற்ற கையெழுத்துப் பிரதிகளிலிருந்து விலக்கி வைக்கும் ஒரு வழியாகும்.
எழுத்தாளரை நம்ப வேண்டாம், புத்தகத்தை நம்புங்கள் என்ற டி.எச்.லாரன்ஸின் எச்சரிக்கையை இங்கு நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். டோஸ் பாஸோஸின் சுயநினைவைப் போலவே, சுயநினைவின் இலக்கிய வடிவமான அவரது புறநிலை, ஒரு ஏகாதிபத்திய நுண்ணறிவு, ஒரு அசெர்பிக் புத்தி, ஒரு பெரிய கோபம் மற்றும் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, உற்சாகங்களை சுவாசிக்கும் ஒரு நாவலை எழுதும் துணிச்சலை மறைக்கிறது. இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இருந்த அனைத்து புரட்சிகரக் கலைகளிலும்—ஜாய்ஸின் கூட்டு வார்த்தை ஸ்ட்ரீம்கள் அல்லது ரிவேராவின் பாட்டாளி வர்க்க சுவரோவியங்கள் அல்லது டி.டபிள்யூ கிரிஃபித் மற்றும் செர்ஜி ஐசென்ஸ்டீனின் திரைப்படத் தொகுப்புகள்.
அமெரிக்காவின் அந்தஸ்து அன்றைய விமர்சகர்களால் உடனடியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. 1938 ஆம் ஆண்டில் நிறைவு செய்யப்பட்ட ஒரு தொகுதி முத்தொகுப்பாக வெளியிடப்பட்ட நேரத்தில், இந்த நாவல் பொதுவாக ஒரு பெரிய சாதனையாகக் கருதப்பட்டது, இருப்பினும் மிகவும் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட பார்வையின் பண்புகளைக் காட்டுகிறது. மால்கம் கோவ்லி இதை ஒரு "கூட்டுவாத நாவல்" என்று நினைத்தார், இது ஒரு கூட்டுவாத நாவலில் இருந்து எதிர்பார்க்கப்படும் பொதுவான மனிதகுலத்தின் கொண்டாட்டங்களை வக்கிரமாக இல்லாதது. எட்மண்ட் வில்சன், புத்தகத்தின் ஒவ்வொரு சாதாரண கதாபாத்திரமும் ஏன் தோல்வியில் இறங்கியது, ஏன் யாரும் வேரூன்றவில்லை, குடும்பத்தை வளர்க்கவில்லை, ஒரு பயனுள்ள தொழிலை நிறுவவில்லை, அல்லது உண்மையான நடுத்தர வர்க்க அமெரிக்க வாழ்க்கையில் மறுக்க முடியாத திருப்திகள் எதையும் காணவில்லை. மற்றவர்கள் கதாப்பாத்திரங்களின் யோசனைகளின் பற்றாக்குறையை எதிர்த்தனர், டோஸ் பாஸோஸ் அவர்களின் பசியின்மையுடன் தொடர்பில்லாத எந்தவொரு விளைவு சிந்தனை அல்லது பிரதிபலிப்பை அவர்களுக்கு வழங்க மறுத்தார். இவை கிட்டத்தட்ட முழுவதுமாக தங்கள் உணர்வுகளால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு, தங்கள் ஏக்கங்களால் பாதிக்கப்பட்டு, குடிப்பழக்கம் மற்றும் விபச்சாரத்திற்கு வலுவாக கொடுக்கப்பட்டவை என்பது உண்மைதான், அதே நேரத்தில் அவர்களின் மெலிந்த சிந்தனை அவர்களின் வாழ்க்கையின் சறுக்கலுக்கு எதிராக எந்த நங்கூரத்தையும் அளிக்காது.
ஆனால் 1938 இல் எழுதிய ஜீன்-பால் சார்த்தருக்கு, நாவல் அதன் கதாபாத்திரங்களை மீட்டெடுக்க மறுத்ததில் தான் அதன் மகத்துவத்தைக் கண்டார். அவர்களின் வாழ்க்கை அறிக்கையிடப்படுகிறது, அவர்களின் உணர்வுகள் மற்றும் பேச்சுக்கள் வெளியிடப்படுகின்றன, சார்த்தர், "பத்திரிகைக்கு அறிக்கை" பாணியில் கூறுகிறார். மேலும் வாசகர்களாகிய நாம் தனிப்பட்ட உணர்வு சாகசங்களின் முடிவற்ற பட்டியல்களை வெளியில் இருந்து, பாத்திரம் மறையும் அல்லது இறக்கும் தருணம் வரை குவித்து, கூட்டு நனவில் கரைந்து போகிறோம். அந்த உணர்வுகள், அந்த சாகசம் எல்லாம் எந்த நோக்கத்திற்காக? வரலாற்றிற்கு எதிரான தனிமனித வாழ்க்கை என்ன? "ஒரு வாயு அதன் கொள்கலனின் சுவர்களில் செலுத்தும் அழுத்தம் அதை உருவாக்கும் மூலக்கூறுகளின் தனிப்பட்ட வரலாறுகளைச் சார்ந்தது அல்ல" என்று பிரெஞ்சு இருத்தலியல் தத்துவஞானி கூறுகிறார்.
ஆனால் அமெரிக்கா ஒரு அமெரிக்க நாவல், மேலும் கதாபாத்திரங்களின் அமெரிக்கத்தன்மையை நாங்கள் அங்கீகரிக்கிறோம். அவர்கள் உண்மையில் ஒரு தேசிய தனித்துவத்தைக் கொண்டுள்ளனர். உண்மையில், அரை நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு, இப்போது வாசகரால், டோஸ் பாஸோஸின் கதாபாத்திரங்கள் எவ்வாறு தற்போதையவை என்பதைக் குறிப்பிட உதவ முடியாது - இன்று நாம் மார்கோ டவ்லிங் அல்லது வார்ட் மூர்ஹவுஸ் அல்லது சார்லி ஆண்டர்சன் ஆகியோருக்கு எப்படி ஓடி, அவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றை அடையாளம் கண்டுகொள்வது மற்றும் அவை எவ்வாறு சரியாகப் பொருந்தும். எந்த பிரச்சனையும் இல்லாமல் உள்ளே. எப்படி செய்கிறார்கள். அமெரிக்கா எங்களுக்கு ஒரு பயனுள்ள புத்தகம், ஏனெனில் அது தொலைநோக்கு பார்வை கொண்டது. இது 1938 இல் தோன்றியதை விட கோபமாகவும் அதே நேரத்தில் அதிக நம்பிக்கையுடனும் தெரிகிறது. ஒரு தார்மீக கோரிக்கை அதன் பக்கங்களில் மறைமுகமாக உள்ளது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, "அமெரிக்கா மக்களின் பேச்சு" என்று டாஸ் பாஸ்ஸோ தனது முன்னுரையில் கூறுகிறார். அவர் எங்கள் குரலைக் கேட்டு அதைப் பதிவு செய்தார், நாங்கள் அதை இப்போது எங்கள் ஆழ்ந்த சிந்தனைக்காக விளையாடுகிறோம்.
-எல் டாக்டரோவ்
சார்லி ஆண்டர்சன்
சார்லி ஆண்டர்சன் தனது பங்கில் சிவப்பு நிற சலசலப்பில் கிடந்தார். ஓ, டைட்டின், நேற்றிரவு அந்த ட்யூன் அடடா. அவன் கண்கள் சூடாக படுத்திருந்தான்; அவரது வாயில் நாக்கு தடித்த சூடான புளிப்பு உணர்ந்தேன். அவர் தனது கால்களை போர்வையின் கீழ் இருந்து வெளியே இழுத்து, பங்கின் விளிம்பில் தொங்கவிட்டார், கால்விரல்களில் இளஞ்சிவப்பு குமிழ்களுடன் பெரிய வெள்ளை பாதங்கள்; அவர் அவர்களை சிவப்பு கம்பளத்தின் மீது இறக்கிவிட்டு, நடுக்கத்துடன் போர்த்ஹோலுக்கு இழுத்துச் சென்றார். தலையை வெளியே நீட்டினான்.
கப்பல்துறைக்கு பதிலாக, மூடுபனி, சிறிய சாம்பல் பச்சை அலைகள் நீராவியின் அளவிடும் பக்கத்திற்கு எதிராக அறைகின்றன. நங்கூரத்தில். மூடுபனியில் மறைந்திருந்த அவருக்கு மேலே ஒரு காளை கத்தியது. அவன் நடுங்கி தலையை உள்ளே இழுத்தான்.
பேசினில் அவர் முகத்திலும் கழுத்திலும் குளிர்ந்த நீரை தெளித்தார். குளிர்ந்த நீர் அவரைத் தாக்கிய இடத்தில் அவரது தோல் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் சிவந்தது.
அவர் குளிர் மற்றும் உடல்நிலை சரியில்லாமல் உணரத் தொடங்கினார், மீண்டும் தனது பங்கிற்குள் நுழைந்தார் மற்றும் அவரது கன்னம் வரை இன்னும் சூடான உறைகளை இழுத்தார். வீடு. அடடா அந்த டியூன்.
அவர் குதித்தார். அந்த நேரத்தில் அவன் தலையும் வயிறும் துடித்தன. அறைப்பொட்டியை இழுத்து அதன் மேல் சாய்ந்தான். அவர் வாயை மூடினார்; கொஞ்சம் பச்சை பித்தம் வந்தது. இல்லை, நான் குத்த விரும்பவில்லை. அவர் தனது கீழ் ஆடையிலும், சீருடையின் சாட்டைக் கால்சட்டையிலும் ஏறி முகத்தை மொட்டையடித்துக் கொண்டார். ஷேவிங் அவருக்கு நீல நிறத்தை உணர்த்தியது. எனக்கு தேவையானது ஒரு. . . அவர் பணிப்பெண்ணை அழைத்தார். "போன்ஜர், எம்சியர்." "சொல்லுங்கள், பில்லி, இரட்டை காக்னாக் டூட்சூட் சாப்பிடுவோம்."
அவன் சட்டையை கவனமாகப் பட்டன் செய்து, தன் துப்பட்டாவை அணிந்தான்; கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்த்துக் கொண்டான், அவன் கண்கள் சிவப்பு நிற விளிம்புகளைக் கொண்டிருந்தன, அவன் முகம் வெயிலின் கீழ் பச்சையாகத் தெரிந்தது. திடீரென்று அவருக்கு மீண்டும் உடம்பு சரியில்லாமல் போனது; அவரது வயிற்றில் இருந்து தொண்டை வரை ஒரு புளிப்பு வாயில் நன்றாக இருந்தது. கடவுளே, இந்த பிரெஞ்சு படகுகள் துர்நாற்றம் வீசுகின்றன. ஒரு தட்டு, பணிப்பெண்ணின் தவளை புன்னகை மற்றும் "Voila, m'sieur," வெள்ளை தகடு கண்ணாடியில் இருந்து ஒரு மெல்லிய அம்பர் சிந்தியது. "நாங்கள் எப்போது கப்பல்துறை?" பணிப்பெண் தோள்களைக் குலுக்கி, "லா புரூமே" என்று உறுமினார்.
லினோலியம் மணக்கும் தோழமை பாதையில் அவன் மேலே செல்லும்போது பச்சைப் புள்ளிகள் அவன் கண்களுக்கு முன்னால் இன்னும் நடனமாடிக் கொண்டிருந்தன. மேல்தளத்தில் ஈரமான மூடுபனி அவன் முகத்தில் ஈரமாக அழுத்தியது. பாக்கெட்டுகளில் கைகளை வைத்து அதில் சாய்ந்தான். டெக்கில் யாரும் இல்லை, சில டிரங்குகள், ஸ்டீமர் நாற்காலிகள் மடித்து அடுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ளன. காற்று வீச எல்லாம் ஈரமாக இருந்தது. புகைபிடிக்கும் அறையின் பித்தளை விளிம்பு ஜன்னல்களில் துளிகள் வழிந்தன. மூடுபனியைத் தவிர எந்த திசையிலும் எதுவும் இல்லை.
அடுத்த முறை அவர் ஜோ அஸ்கேவை சந்தித்தார். ஜோ நன்றாகத் தெரிந்தார். மெல்லிய மூக்கின் கீழ் அவனது சிறிய மீசை சுத்தமாக விரிந்தது. அவன் கண்கள் தெளிவாக இருந்தன.
“இது கேவலமான குறிப்பு இல்லையா சார்லி? மூடுபனி."
"அழுகிய"
"தலை இருக்கிறதா?"
"நீங்கள் மிகவும் அழகாக இருக்கிறீர்கள், ஜோ."
"ஏன் இல்லை? நான் ஃபிட்ஜெட்களைப் பெற்றேன், ஆறு மணியிலிருந்து எழுந்தேன். அடடா இந்த மூடுபனி, நாங்கள் நாள் முழுவதும் இங்கே இருக்கலாம்.
"அது சரி மூடுபனி."
அவர்கள் தளத்தை சுற்றி இரண்டு முறை சுற்றினர்.
"படகு எப்படி துர்நாற்றம் வீசுகிறது என்பதைக் கவனியுங்கள், ஜோ?"
"இது நங்கூரத்தில் உள்ளது, மற்றும் மூடுபனி உங்கள் வாசனையைத் தூண்டுகிறது, நான் நினைக்கிறேன். காலை உணவு எப்படி?” சார்லி ஒரு கணம் எதுவும் பேசவில்லை, பின்னர் ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்துவிட்டு, “சரி, முயற்சி செய்யலாம்” என்றார்.
டைனிங்சலூன் வெங்காயம் மற்றும் பித்தளையின் மணம் கொண்ட ஜான்சன்கள் ஏற்கனவே மேஜையில் இருந்தனர். திருமதி ஜான்சன் வெளிர் மற்றும் குளிர்ச்சியாகத் தெரிந்தார். சார்லி இதுவரை பார்த்திராத ஒரு சிறிய சாம்பல் தொப்பியை அவள் அணிந்திருந்தாள், அனைத்தும் தரையிறங்கத் தயாராக இருந்தன. பால் சார்லிக்கு வணக்கம் சொன்னபோது ஒருவிதமான புன்னகையை அளித்தார். ஆரஞ்சு ஜூஸ் கண்ணாடியை தூக்கியபோது, பால் கை நடுங்குவதை சார்லி கவனித்தார். அவன் உதடுகள் வெண்மையாக இருந்தன.
"ஒல்லி டெய்லரை யாராவது பார்த்தீர்களா?" சார்லி கேட்டார்.
"மேஜர் மிகவும் மோசமாக உணர்கிறேன், நான் பந்தயம் கட்டினேன்," என்று பால் சிரித்தார்.
"சார்லி எப்படி இருக்கிறீர்கள்?" திருமதி. ஜான்சன் இனிமையாகப் பேசினார்.
“ஓ, நான் . . . நான் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் இருக்கிறேன்.
"பொய்யர்," ஜோ அஸ்கேவ் கூறினார்.
“ஐயோ, என்னால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியவில்லை,” என்று திருமதி. ஜான்சன் கூறிக் கொண்டிருந்தார், “நேற்றிரவு உங்களை இவ்வளவு தாமதமாக தூங்க வைத்தது எது” என்று.
"நாங்கள் கொஞ்சம் பாடினோம்," என்று ஜோ அஸ்க்யூ கூறினார்.
"எனக்குத் தெரிந்த ஒருவர்," என்று திருமதி. ஜான்சன் கூறினார், "அவரது உடையில் படுக்கைக்குச் சென்றார்." அவள் கண் சார்லியின் மீது பட்டது.
“சரி, நாங்கள் மீண்டும் கடவுளின் நாட்டிற்கு வந்துவிட்டோம்” என்று பால் தலைப்பை மாற்றிக் கொண்டிருந்தார்.
"ஓ, என்னால் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியவில்லை," என்று திருமதி ஜான்சன் கூவினார், "அமெரிக்கா எப்படி இருக்கும்."
சார்லி தனது wuffs avec du bakin மற்றும் பில்ஜ் சுவை என்று காபி போல்ட்.
"நான் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருப்பது உண்மையான அமெரிக்க காலை உணவு" என்று ஜோ அஸ்க்யூ கூறினார்.
"திராட்சைப்பழம்," திருமதி. ஜான்சன் கூறினார்.
"கார்ன்ஃப்ளேக்ஸ் மற்றும் கிரீம்," ஜோ கூறினார்.
"ஹாட் கார்ன்மஃபின்ஸ்," திருமதி. ஜான்சன் கூறினார்.
"புதிய முட்டைகள் மற்றும் உண்மையான வர்ஜீனியா ஹாம்," ஜோ கூறினார்.
"கோதுமை கேக்குகள் மற்றும் நாட்டுத் தொத்திறைச்சி" என்றார் திருமதி. ஜான்சன்.
"ஸ்கிராப்பிள்," ஜோ கூறினார்.
"உண்மையான க்ரீமுடன் நல்ல காபி," என்று சிரித்தபடி கூறினார் திருமதி ஜான்சன்.
"நீங்கள் வெற்றி பெறுவீர்கள்," பால் ஒரு நோய்வாய்ப்பட்ட புன்னகையுடன் அவர் மேஜையை விட்டு வெளியேறினார்.
சார்லி தனது காபியை கடைசியாகப் பருகினார். பின்னர் குடிவரவு அதிகாரிகள் வந்திருக்கிறார்களா என்று பார்க்க டெக்கில் செல்ல நினைத்தேன் என்றார். "ஏன், சார்லிக்கு என்ன ஆச்சு?" ஜோவும் திருமதி ஜான்சனும் ஒன்றாகச் சிரிப்பதைக் கேட்க, அவர் துணைவழியில் ஓடினார்.
டெக்கில் ஒருமுறை அவர் உடம்பு சரியில்லை என்று முடிவு செய்தார். மூடுபனி கொஞ்சம் குறைந்திருந்தது. நயாகராவின் கிழக்குப் பகுதியில் மற்ற நீராவி கப்பல்களின் நிழல்கள் நங்கூரத்தில் இருப்பதையும், அதற்கு அப்பால் ஒரு வட்டமான நிழலையும் காண முடிந்தது. காளைகள் தலைக்கு மேல் சக்கரமாகச் சென்று கத்தின. நீரின் குறுக்கே எங்கோ ஒரு ஃபோஹார்ன் இடைவெளியில் உறுமியது. சார்லி முன்னோக்கிச் சென்று ஈரமான மூடுபனிக்குள் சாய்ந்தார்.
ஜோ அஸ்க்யூ ஒரு சுருட்டுப் புகைத்தபடி அவருக்குப் பின்னால் வந்து அவரைக் கைப்பிடித்து அழைத்துச் சென்றார்: "நடப்பது நல்லது, சார்லி," என்று அவர் கூறினார். “இது ஒரு நரக நோட்டு இல்லையா? சிறிது பழைய நியூயார்க் தாமதமான விரும்பத்தகாத நேரத்தில் டார்பிடோ செய்யப்பட்டுவிட்டது போல் தெரிகிறது. . . . என்னால் ஒரு கேவலத்தையும் பார்க்க முடியவில்லை அல்லவா?”
"ஒரு நிமிடத்திற்கு முன்பு நான் சில நிலத்தைப் பார்த்தேன் என்று நினைத்தேன், ஆனால் அது இப்போது போய்விட்டது."
“அட்லாண்டிக் ஹைலேண்ட்ஸ் இருக்க வேண்டும்; நாங்கள் ஹூக்கிலிருந்து நங்கூரமிட்டுள்ளோம். . . . கடவுளே, நான் கரைக்கு வர விரும்புகிறேன்.
"உங்கள் மனைவி அங்கே இருப்பார், இல்லையா, ஜோ?"
"அவள் இருக்க வேண்டும். . . . நியூயார்க்கில் யாரையாவது தெரியுமா சார்லி?"
சார்லி தலையை ஆட்டினார். "நான் வீட்டிற்குச் செல்வதற்கு முன் இன்னும் நீண்ட தூரம் செல்ல வேண்டும். . . . நான் அங்கு வந்து என்ன செய்வேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.
"அடடா, நாங்கள் நாள் முழுவதும் இங்கே இருக்கலாம்" என்று ஜோ அஸ்க்யூ கூறினார்.
"ஜோ," சார்லி கூறினார், "நாம் ஒரு பானம் சாப்பிடுகிறோம் என்று வைத்துக்கொள்வோம் . . . ஒரு இறுதி பானம்."
"அவர்கள் மோசமான பட்டியை மூடிவிட்டார்கள்."
அவர்கள் முந்தைய நாள் இரவு தங்கள் பைகளை அடைத்தனர். செய்வதற்கொன்றுமில்லை. அவர்கள் புகைபிடிக்கும் அறையில் ரம்மி விளையாடி காலை நேரத்தை கழித்தனர். விளையாட்டில் யாராலும் மனதை வைக்க முடியவில்லை. பால் தனது அட்டைகளை கீழே போட்டுக்கொண்டே இருந்தான். கடைசி தந்திரத்தை யார் எடுத்தார்கள் என்று யாருக்கும் தெரியாது. சார்லி திருமதி. ஜான்சனின் கண்களை விலக்க முயன்றார், அவரது கழுத்தின் சிறிய வளைவில் அது அவரது ஆடையின் சாம்பல் நிற உரோமத்தின் கீழ் சாய்ந்தது. "என்னால் நினைத்துப் பார்க்க முடியவில்லை," அவள் மீண்டும் சொன்னாள், "நேற்று இரவு இவ்வளவு தாமதமாக நீங்கள் என்ன பேசுகிறீர்கள் என்று பையன்கள் கண்டுபிடித்தீர்கள். . . . நான் படுக்கைக்குச் செல்வதற்கு முன் வானத்தின் கீழ் உள்ள அனைத்தையும் பற்றி பேசுவோம் என்று நினைத்தேன்.
"ஓ, நாங்கள் தலைப்புகளைக் கண்டோம், ஆனால் பெரும்பாலும் அது பாடும் வடிவத்தில் வெளிவந்தது" என்று ஜோ அஸ்க்யூ கூறினார்.
"நான் படுக்கைக்குச் செல்லும் போது நான் எப்போதும் விஷயங்களை இழக்கிறேன் என்று எனக்குத் தெரியும்." பால் வெளிறிய அன்பான கண்களுடன் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை சார்லி கவனித்தார். "ஆனால்," அவள் கிண்டல் புன்னகையுடன், "உட்கார்வதற்கு மிகவும் சலிப்பாக இருக்கிறது."
பால் வெட்கமடைந்தார், அவர் அழுவது போல் பார்த்தார்; பால் தான் நினைத்ததையே நினைத்திருப்பாரோ என்று சார்லி யோசித்தார். “சரி, பார்ப்போம்; அது யாருடைய ஒப்பந்தம்?" ஜோ அஸ்கேவ் விறுவிறுப்பாக கூறினார்.
மதியம் மேஜர் டெய்லர் புகைபிடிக்கும் அறைக்குள் வந்தார். “அனைவருக்கும் காலை வணக்கம். . . . என்னை விட மோசமாக யாரும் உணரவில்லை என்பது எனக்குத் தெரியும். நாளை காலை வரை நாங்கள் கப்பல்துறைக்கு வரக்கூடாது என்று கமாண்டன்ட் கூறுகிறார்.
கையை முடிக்காமல் அட்டைகளைப் போட்டார்கள். "அது நன்றாக இருக்கிறது," ஜோ அஸ்க்யூ கூறினார்.
"அது நன்றாக இருக்கிறது," ஒல்லி டெய்லர் கூறினார். "நான் ஒரு சிதைந்தவன். ஹார்ட்டிரிங்க் ஹார்ட்ரைடிங் டெய்லர்களில் கடைசியாக ஒரு சிதைவு உள்ளது. நாங்கள் போரைத் தாங்க முடியும், ஆனால் அமைதி எங்களைச் செய்துவிட்டது. புகைபிடிக்கும் அறையின் ஜன்னல்கள் வழியாக மூடுபனியின் வெளிறிய ஒளியில் தொய்வுற்ற ஒல்லி டெய்லரின் சாம்பல் நிற முகத்தை சார்லி நிமிர்ந்து பார்த்தார் மற்றும் அவரது தலைமுடி மற்றும் மீசையில் வெள்ளைக் கோடுகளைக் கவனித்தார். அடடா, நான் இந்த குடிப்பழக்கத்தை விட்டுவிடுகிறேன் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டான்.
அவர்கள் எப்படியோ மதிய உணவை முடித்தனர், பின்னர் தூங்குவதற்காக தங்கள் அறைகளுக்குச் சிதறினர். அவரது அறைக்கு வெளியே உள்ள நடைபாதையில் சார்லி திருமதி ஜான்சனை சந்தித்தார். "சரி, முதல் பத்து நாட்கள் மிகவும் கடினமானதாக இருக்கும், மிஸஸ் ஜான்சன்."
"நீங்கள் ஏன் என்னை ஈவ்லின் என்று அழைக்கக்கூடாது, மற்றவர்கள் அழைக்கிறார்கள்?" சார்லி சிவப்பு நிறமாக மாறினார்.
“என்ன பயன்? நாங்கள் ஒருவரையொருவர் மீண்டும் பார்க்க மாட்டோம். ”
"ஏன் கூடாது?" அவள் சொன்னாள். அவன் அவளது நீண்ட பழுப்புக் கண்களைப் பார்த்தான்; பழுப்புநிறம் முழுவதும் கருப்பாக இருக்கும் வரை மாணவர்கள் விரிந்தனர்.
"இயேசு, நம்மால் முடிந்தால் நான் விரும்புகிறேன்," என்று அவர் தடுமாறினார். “ஒரு நிமிடம் யோசிக்காதே நான் . . ."
அவள் ஏற்கனவே அவனைக் கடந்து சென்று தாழ்வாரத்தில் சென்றாள். தன் கேபினுக்குள் சென்று கதவை சாத்தினான். அவரது பைகள் நிரம்பியிருந்தன. பணிப்பெண் படுக்கை துணிகளை கழற்றி வைத்துவிட்டார். சார்லி மெத்தையின் கோடுகள் நிறைந்த மணம் வீசும் டிக் டிக் மீது முகத்தை கீழே வீசினார். "கடவுளே அந்தப் பெண்ணை அழித்துவிடு" என்று அவர் சத்தமாக கூறினார்.
ஒரு ஸ்டீம்வின்ச் சத்தம் அவரை எழுப்பியது, பின்னர் அவர் இயந்திர அறை மணியின் ஜிங்கிள் கேட்டது. அவர் போர்ட்ஹோலை வெளியே பார்த்தார், ஒரு மஞ்சள் மற்றும் வெள்ளை வருவாய் கட்டர் மற்றும் அதற்கு அப்பால், பிரேம் வீடுகளில் தெளிவற்ற இளஞ்சிவப்பு சூரிய ஒளியைக் கண்டார். மூடுபனி தூக்கியது; அவர்கள் குறுகலான பகுதிகளில் இருந்தனர்.
அவர் தனது கண்களில் இருந்து வலி தூக்கத்தை தெறித்துவிட்டு மேல்தளத்தில் ஓடுவதற்குள், நயாகரா பச்சை நிற பளபளக்கும் விரிகுடாவைக் கடந்து மெதுவாக தன் வழியை மூடிக்கொண்டிருந்தது. செம்மண் மூடுபனி தலைக்கு மேல் திரைச்சீலைகள் போல் சுற்றியிருந்தது. ஒரு சிவப்பு படகு அவர்களின் வில்லைக் கடந்தது. வலதுபுறத்தில் நங்கூரத்தில் நான்கு மற்றும் ஐந்து மாஸ்ட் ஸ்கூனர்களின் வரிசை இருந்தது, அவற்றுக்கு அப்பால் ஒரு ஸ்கொயர்ரிகர் மற்றும் ஷிப்பிங் போர்டு ஸ்டீமர்களின் கூட்டங்கள், அவற்றில் சில இன்னும் கோடிட்ட மற்றும் உருமறைப்புடன் இருந்தன. பின்னர் இறந்த முன்னால், நியூயார்க்கின் உயரமான கட்டிடங்களின் மங்கலில் மேலும் கீழும் பளபளக்கிறது.
ஜோ அஸ்க்யூ தனது ட்ரெஞ்ச்கோட் அணிந்து, அவரது ஜெர்மன் ஃபீல்ட் கிளாஸ் தோளில் தொங்கிக் கொண்டு அவரிடம் வந்தார். ஜோவின் நீல நிற கண்கள் பிரகாசித்தன. "சார்லி, சுதந்திர சிலையை நீங்கள் இன்னும் பார்க்கிறீர்களா?"
"இல்லை . . . ஆம், அவள் இருக்கிறாள். அவள் பெரிதாக இருப்பது எனக்கு நினைவிருக்கிறது.
"வெடிப்பு நடந்த இடத்தில் பிளாக் டாம் இருக்கிறது."
"விஷயங்கள் மிகவும் அமைதியாக இருக்கின்றன, ஜோ."
"இது ஞாயிற்றுக்கிழமை, அதனால்தான்."
"அது ஞாயிற்றுக்கிழமை இருக்கும்."
அவை இப்போது பேட்டரிக்கு எதிரே இருந்தன. புரூக்ளினுக்கான பாலங்களின் நீண்ட இடைவெளிகள் வெளிறிய வானளாவிய கட்டிடங்களுக்குப் பின்னால் புகை நிழலுக்குள் சென்றன.
“சரி சார்லி, அங்கேதான் எல்லா பணத்தையும் வைத்திருக்கிறார்கள். அவர்களிடமிருந்து சிலவற்றைப் பெற வேண்டும், ”என்று ஜோ அஸ்க்யூ தனது மீசையை இழுத்தார்.
"எப்படி தொடங்குவது என்று எனக்குத் தெரிந்திருக்க விரும்புகிறேன், ஜோ."
அவர்கள் ஒரு நீண்ட வரிசை கூரை சீட்டுகளை சறுக்கிக்கொண்டிருந்தனர். ஜோ கையை நீட்டினான். “சரி, சார்லி, எனக்கு எழுதுங்கள், குழந்தை, நீங்கள் கேட்கிறீர்களா? அது நீடிக்கும் போது அது ஒரு பெரிய போர்.
"நிச்சயம் செய்வேன், ஜோ."
இரண்டு இழுவை இழுவைகள் நயாகராவை பலமான எப்டிடிக்கு எதிராக ஸ்லிப்பில் சுற்றிக் கொண்டிருந்தன. அமெரிக்க மற்றும் பிரெஞ்சு கொடிகள் வார்ஃப் கட்டிடத்தின் மீது பறந்தன, இருண்ட கதவுகளில் மக்கள் குழுக்கள் அசைந்தன. "என் மனைவி இருக்கிறார்," ஜோ அஸ்க்யூ திடீரென்று கூறினார். சார்லியின் கையை அழுத்தினார். "இவ்வளவு நேரம், குழந்தை. நாங்கள் வீட்டில் இருக்கிறோம்.
சார்லி அறிந்த முதல் விஷயம், மிக விரைவில், அவர் கேங்க்ப்ளாங்கில் நடந்து கொண்டிருந்தார். போக்குவரத்து அதிகாரி தனது காகிதங்களை அரிதாகவே பார்த்தார்; கஸ்டம்ஸ்மேன், "சரி, லெப்டினன்ட் வீட்டில் இருப்பது நல்லது என்று நினைக்கிறேன்," என்று முத்திரைகளை அவன் பிடியில் வைத்தான். அவர் ஒய் மனிதனையும் இரண்டு நிருபர்களையும் மேயர் குழுவின் உறுப்பினரையும் கடந்தார்; சில மனிதர்களும் சிதறிய டிரங்குகளும் போர்க்கப்பலின் பெரும் மஞ்சள் இருட்டில் தொலைந்து தனிமையாகத் தெரிந்தன. மேஜர் டெய்லரும் ஜான்சனும் அந்நியர்களைப் போல கைகுலுக்கினர்.
பின்னர் அவர் தனது சிறிய காக்கி டிரங்கைப் பின்தொடர்ந்து ஒரு டாக்சிகேப்பில் சென்று கொண்டிருந்தார். ஜான்சன்கள் ஏற்கனவே ஒரு வண்டியை வைத்திருந்தனர் மற்றும் தவறான பிடிக்காக காத்திருந்தனர். சார்லி அவர்களிடம் சென்றார். அவனால் எதுவும் சொல்ல நினைக்க முடியவில்லை. அவர் நியூயார்க்கில் தங்கினால் அவர்களைப் பார்க்க நிச்சயம் வர வேண்டும் என்று பால் கூறினார், ஆனால் அவர் வண்டியின் வாசலில் நின்றுகொண்டிருந்தார், அதனால் எவ்லினுடன் பேசுவது சார்லிக்கு கடினமாக இருந்தது. போர்ட்டர் இழந்த பிடியைக் கொண்டு வந்தபோது, பாலின் தாடையில் தசைகள் தளர்ந்திருப்பதை அவனால் பார்க்க முடிந்தது. "நிச்சயமாக இருங்கள், எங்களை மேலே பாருங்கள்," என்று பால் கூறி உள்ளே குதித்து கதவை சாத்தினார்.
நீண்ட பழுப்பு நிற கண்கள் மற்றும் அவளது கிண்டல் புன்னகையின் கடைசி பார்வையை எடுத்துக்கொண்டு சார்லி தனது வண்டிக்கு திரும்பிச் சென்றார். "அவர்கள் இன்னும் மெக்அல்பினில் அதிகாரிகளுக்கு சிறப்பு கட்டணங்களை வழங்குகிறார்களா என்பது உங்களுக்குத் தெரியுமா?" டாக்ஸிமேனிடம் கேட்டார்.
“நிச்சயமாக, நீங்கள் ஒரு அதிகாரியாக இருந்தால் அவர்கள் உங்களை நன்றாக நடத்துகிறார்கள். . . . நீங்கள் ஒரு பட்டியலிடப்பட்ட மனிதராக இருந்தால், உங்கள் கழுதை உதைக்கப்படும், ”என்று டாக்சிமேன் தனது வாயின் மூலையில் இருந்து பதிலளித்து கியர்களை அறைந்தார்.
டாக்ஸி ஒரு பரந்த வெற்று கற்கள் நிறைந்த தெருவாக மாறியது. பாரிஸ் வண்டிகளை விட வண்டி எளிதாக சென்றது. பெரிய கிடங்குகள், சந்தைக் கட்டிடங்கள் அனைத்தும் மூடப்பட்டன. "ஜீ, இங்கே விஷயங்கள் மிகவும் அமைதியாக இருக்கின்றன," என்று சார்லி ஜன்னல் வழியாக டாக்ஸிமேனுடன் பேச முன்னோக்கி சாய்ந்தார்.
“நரகம் போல அமைதி. . . . நீங்கள் வேலை தேடத் தொடங்கும் வரை காத்திருங்கள்” என்றார் டாக்சிமேன்.
"ஆனால், இயேசுவே, இது போன்ற அமைதியான விஷயங்கள் எனக்கு நினைவில் இல்லை."
“சரி, அவர்கள் ஏன் அமைதியாக இருக்கக்கூடாது. . . . இது ஞாயிற்றுக்கிழமை, இல்லையா?”
"ஓ, நிச்சயமாக, நான் ஞாயிற்றுக்கிழமை என்பதை மறந்துவிட்டேன்."
"நிச்சயமாக இது ஞாயிற்றுக்கிழமை."
"இப்போது ஞாயிற்றுக்கிழமை என்று எனக்கு நினைவிருக்கிறது."
நியூஸ்ரீல் XLIV
யாங்கி டூடுல் அந்த மெலடி
கர்னல் ஹவுஸ் ஐரோப்பாவில் இருந்து வருகிறது
வெளிப்படையாக மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்ட மனிதன்
யாங்கி டூடுல் அந்த மெலடி
விண்வெளியை வெல்வதற்கும் தொலைவுகளைப் பார்ப்பதற்கும்
ஆனால் செய்தித்தாள் உரிமையாளர்கள் குழப்பமான மனதை அமைதிப்படுத்தும் நோக்கத்திற்காக ஒரு ஆரோக்கியமான இயக்கத்தில் சேர நேரம் வரவில்லை
சண்டை பரவியதால் முட்டுக்கட்டை உடைக்கப்படவில்லை
இந்த நாட்டு மக்களின் பாரம்பரியம் என்று அவர்களுக்கு அடிக்கடி உறுதியளிக்கப்பட்ட ஜனநாயக உரிமைகளை காலடியில் நசுக்க ஸ்டீல் டிரஸ்ட் அரசாங்கத்தை அவர்கள் அனுமதித்தனர்
கப்பல் உரிமையாளர்கள் பாதுகாப்பைக் கோருகின்றனர்
யாங்கி டூடுல் அந்த மெலடி
யாங்கி டூடுல் அந்த மெலடி
என்னை நேருக்கு நேர் நின்று உற்சாகப்படுத்துகிறது
ஸ்கூனர் ஒனாடோவின் குழுவினரில் தப்பிப்பிழைத்தவர்கள் மட்டுமே பிலடெல்பியாவிற்கு வந்தவுடன் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர்
பிரசிடெண்ட் ஸ்ட்ராங்கர் ஒர்க்ஸ் சிக்ரூமில்
நான் அமெரிக்கா வருகிறேன்
நான் சொல்கிறேன்
மே காக் பிரஸ்
நிலம் இல்லை. . . மிகவும் பிரமாண்டமானது
ஐரோப்பாவில் இருந்து திரும்பிய Charles M. Schwab, வெள்ளை மாளிகையில் மதிய விருந்தினராக இருந்தார். இந்த நாடு சுபீட்சமாக இருந்த போதிலும் அது இருக்க வேண்டிய அளவுக்கு வளமானதாக இல்லை என அவர் குறிப்பிட்டார், ஏனெனில் பல குழப்பமான விசாரணைகள் கால் நடையாக இடம்பெற்றன.
. . . என் நிலமாக
கலிபோர்னியாவிலிருந்து மன்ஹாட்டன் தீவு வரை
சார்லி ஆண்டர்சன்
ரேட் முகமுள்ள பெல்பாய் பைகளைக் கீழே போட்டுவிட்டு, சலவைக் கிண்ணத்தின் குழாய்களைச் சோதித்து, ஜன்னலைக் கொஞ்சம் திறந்து, சாவியை கதவின் உள்புறத்தில் வைத்துவிட்டு, ஏதோ ஒரு கவனத்தில் நின்று, “வேறு ஏதாவது, கொள்ளைக்காரன்?” என்றான். இதுதான் வாழ்க்கை என்று நினைத்த சார்லி, தன் பாக்கெட்டில் இருந்து கால் பகுதியை வெளியே எடுத்தார். "நன்றி, ஐயா, கொள்ளைக்காரன்." பெல்பாய் கால்களை அசைத்து தொண்டையை செருமினார். "இது வெளிநாடுகளில் பயங்கரமாக இருந்திருக்க வேண்டும், கொள்ளையடிப்பவர்." சார்லி சிரித்தார். "ஓ, அது நன்றாக இருந்தது." "கொள்ளைக்காரனே, நான் சென்றிருக்க விரும்புகிறேன்." சிறுவன் புன்சிரிப்புடன் ஒன்றிரண்டு ரேட்டீத்களைக் காட்டினான். "ஒரு ஹீரோவாக இருப்பது அற்புதமாக இருக்க வேண்டும்," என்று அவர் கூறிவிட்டு கதவைத் திரும்பினார்.
சார்லி தன் ட்யூனிக்கை அவிழ்த்தபடி ஜன்னல் வழியே நின்று கொண்டிருந்தார். அவர் உயரத்தில் இருந்தார். கசப்பான சதுர கட்டிடங்களின் தெரு வழியாக, புதிய பென் ஸ்டேஷனின் சில நெடுவரிசைகள் மற்றும் கூரைகள் மற்றும் அதற்கு அப்பால், ரயில் முற்றங்கள் முழுவதும், ஹட்சனின் மறுபுறம் உயரமான நிலத்திற்குப் பின்னால் ஒரு மங்கலான சூரியன் மறைவதை அவர் காண முடிந்தது. மேல்நிலை ஊதா மற்றும் இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் இருந்தது. காலியான ஞாயிற்றுக்கிழமை மாலை தெருக்களில் ஒரு எல் ரயில் சத்தம் போட்டது. ஜன்னலின் அடிப்பகுதி வழியாக வீசிய காற்றில் கனமான மணம் வீசியது. சார்லி ஜன்னலை கீழே போட்டுவிட்டு முகத்தையும் கைகளையும் கழுவச் சென்றான். ஹோட்டல் டவல் கொஞ்சம் குளோரைடுடன் மென்மையாகவும் அடர்த்தியாகவும் இருந்தது. கண்ணாடிக்கு சென்று தலைமுடியை சீவினான். இப்பொழுது என்ன?
சிகரெட்டைப் பிடித்துக் கொண்டு அறைக்குள் ஏறி இறங்கி நடந்து கொண்டிருந்தான், ஜன்னலுக்கு வெளியே வானம் இருண்டு கிடப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான், அப்போது அலைபேசியின் சத்தம் அவனைத் திடுக்கிட வைத்தது. அது ஒல்லி டெய்லரின் நாகரீகமான கசப்பான குரல். “ஒருவேளை உங்களுக்கு எங்கே குடிக்க வேண்டும் என்று தெரியாமல் இருக்கலாம் என்று நான் நினைத்தேன். நீங்கள் கிளப் சுற்றி வர விரும்புகிறீர்களா?" “ஜீ, அது உனக்கு நன்றாக இருக்கிறது, ஒல்லி. இந்த மனிதனின் ஊரில் ஒரு வேட்டைக்காரன் தன்னை என்ன செய்து கொள்ள முடியும் என்று நான் யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். "இது இங்கே மிகவும் பயங்கரமானது என்று உங்களுக்குத் தெரியும்," ஒல்லியின் குரல் தொடர்ந்தது. "தடை மற்றும் அதெல்லாம், இது மிகவும் மோசமான கற்பனையை விட மோசமானது. நான் வந்து உன்னை வண்டியில் ஏற்றிக்கொண்டு வருகிறேன்” என்றார். "சரி, ஒல்லி, நான் லாபியில் இருப்பேன்."
சார்லி தனது ட்யூனிக்கை அணிந்துகொண்டு, தனது சாம் பிரவுன் பெல்ட்டை விட்டுவிட்டு, மீண்டும் தனது ஸ்க்ரப்பி மணல் முடியை நேராக்கி, லாபிக்குள் இறங்கினார். சுழலும் கதவுகளை நோக்கிய ஆழமான நாற்காலியில் அமர்ந்தான்.
லாபி கூட்டமாக இருந்தது. பின்னால் எங்கிருந்தோ இசை கேட்டது. பட்டு காலுறைகள், ஹை ஹீல்ஸ் மற்றும் ஃபர்கோட்கள் மற்றும் தெருவில் இருந்து வெளியே வரும்போது காற்றினால் அழகான பெண்களின் முகங்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கிள்ளுவதைப் பார்த்து, நடனமாடங்களைக் கேட்டுக்கொண்டே அமர்ந்திருந்தான். எல்லாவற்றிலும் விலையுயர்ந்த ஜிங்கிள் மற்றும் கிரிங்கிள் இருந்தது. அடடா, நன்றாக இருந்தது. சிறுமிகள் அவரைக் கடந்து செல்லும்போது வாசனை திரவியங்களின் சிறிய சுவடுகளையும் ரோமங்களின் சூடான வாசனையையும் விட்டுச் சென்றனர். தன்னிடம் எவ்வளவு பலா இருக்கிறது என்று எண்ண ஆரம்பித்தான். அவர் தனது சம்பளத்தில் சேமித்த முந்நூறு ரூபாய்க்கான வரைவோலை வைத்திருந்தார், அவரது உள் பாக்கெட்டில் இருந்த பணப்பையில் நான்கு மஞ்சள் முதுகில் இருபதுகள், அவர் படகில் போக்கரில் வென்றார், இரண்டு பத்துகள், எவ்வளவு மாற்றம் என்று பார்ப்போம். காசுகள் அவன் கால்சட்டையில் விரலைப் பிடித்தபோது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒலித்தது.
ஒல்லி டெய்லரின் சிவந்த முகம் ஒரு பெரிய ஒட்டக முடியின் மேல் சார்லியை நோக்கி தலையசைத்துக் கொண்டிருந்தது. "என் அன்பான பையன், நியூயார்க் ஒரு சிதைந்துவிட்டது. . . . நிக்கர்பாக்கர் பாரில் ஐஸ்கிரீம் சோடாவை ஊற்றுகிறார்கள். . . ." அவர்கள் ஒன்றாக வண்டியில் ஏறியதும், சார்லியின் முகத்தில் உயர்தர கம்பு விஸ்கியை ஊதினார். “சார்லி, நான் உன்னை என்னுடன் இரவு உணவிற்கு அழைத்துச் செல்வதாக உறுதியளித்தேன். . . . ஓலே நாட் பெண்டன் வரை தான். நீங்கள் கவலைப்பட மாட்டீர்கள். . . அவர் ஒரு நல்ல சாரணர். பெண்கள் உள்ளங்கைகளுடன் உண்மையான பறக்கும் விமானியைப் பார்க்க விரும்புகிறார்கள். "நான் உள்ளே நுழைய மாட்டேன், ஒல்லி?" "என் அன்பான பையன், அதைப் பற்றி மேலும் சொல்லாதே."
கிளப்பில் எல்லோரும் ஒல்லி டெய்லரை அறிந்திருப்பார்கள். அவரும் சார்லியும் நீண்ட நேரம் மன்ஹாட்டன்ஸைக் குடித்துக்கொண்டிருந்தனர், அவர்கள் முகத்தில் ஒரு பார்ரூம் பழுப்பு நிறத்துடன் வெள்ளை ஹேர்டு முதியவர்கள் குழுவில் இருண்ட பேனல்கள் கொண்ட பட்டியில். இது மேஜர் மற்றும் மேஜர் மற்றும் லெப்டினன்ட் ஒவ்வொரு முறையும் சார்லியிடம் பேசும்போது. யாருடைய வீட்டிற்கும் இரவு உணவிற்குச் செல்ல ஒல்லிக்கு அதிக சுமை வந்துவிடுமோ என்று சார்லி பயந்தார்.
கடைசியாக எழுமுப்பது ஆனது, காக்டெய்ல்களின் இறுதிச் சுற்று முடிந்து, அவர்கள் மீண்டும் ஒரு வண்டியில் ஏறி, ஒவ்வொருவரும் ஒரு கிராம்பு சாப்பிட்டுவிட்டு, அப்டவுனைத் தொடங்கினர். "அவர்களுக்கு என்ன சொல்வது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை," என்று ஒல்லி கூறினார். "என் வாழ்க்கையின் இரண்டு வருடங்களை நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியாகக் கழித்தேன் என்று நான் அவர்களிடம் சொல்கிறேன், அவர்கள் என்னைப் பார்த்து வேடிக்கையாகப் பேசுகிறார்கள், ஆனால் என்னால் அதற்கு உதவ முடியாது."
அவர்கள் இரவு உணவிற்குச் சென்ற அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் பயங்கரமான பளிங்குக் கற்களும், பச்சை நிறத்தில் கதவுக்காரர்களும் இருந்தனர், மேலும் லிஃப்ட் பல்வேறு வகையான மரங்களால் பதிக்கப்பட்டிருந்தது. நாட் பெண்டன், ஓல்லி அவர்கள் கதவு திறக்கும் வரை காத்திருந்தபோது கிசுகிசுத்தார், ஒரு வால் ஸ்ட்ரீட் தரகர்.
அவர்கள் அனைவரும் மாலை உடை அணிந்து அவர்களுக்காக இளஞ்சிவப்பு நிற ஓவிய அறையில் இரவு உணவிற்காகக் காத்திருந்தனர். அவர்கள் வெளிப்படையாக ஒல்லியின் பழைய நண்பர்களாக இருந்தனர், ஏனென்றால் அவர்கள் அவரைப் பற்றி ஒரு பெரிய வம்பு செய்தார்கள் மற்றும் அவர்கள் சார்லியுடன் மிகவும் அன்பாக இருந்தார்கள் மற்றும் உடனடியாக காக்டெய்ல்களை வெளியே கொண்டு வந்தார், மேலும் சார்லி நடைப்பயணத்தின் சேவல் போல் உணர்ந்தார்.
மிஸ் ஹம்ப்ரீஸ் என்ற பெண் ஒரு படம் போல அழகாக இருந்தாள். சார்லி அவள் மீது கண் வைத்த அந்த நிமிடமே தான் யாருடன் பேசப் போகிறேன் என்று சார்லி முடிவு செய்தார். அவளது கண்களும் அவளது பஞ்சுபோன்ற பளீரென ஆடையும் அவளது தோள்பட்டைகளுக்கிடையில் இருந்த சிறிய பள்ளத்தாக்கில் இருந்த பொடியும் அவனுக்கு சற்று மயக்கத்தை ஏற்படுத்தியது, அதனால் அவன் அவளை நெருங்கி நிற்கத் துணியவில்லை. ஒல்லி அவர்கள் இருவரையும் ஒன்றாகப் பார்த்துவிட்டு வந்து காதைக் கிள்ளினாள். "டோரிஸ், நீங்கள் ஒரு அழகான அழகியாக வளர்ந்துவிட்டீர்கள்." அவன் குட்டையான கால்களில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பிரகாசித்து நின்றான். “ஹம் . . . தைரியமானவர்கள் மட்டுமே நியாயத்திற்கு தகுதியானவர்கள். . . . ஒவ்வொரு நாளும் நாம் போர் முடிந்து வீட்டிற்கு வருவதில்லை, சார்லி மீ பாய்?”
"அவன் அன்பே இல்லையா?" ஒல்லி திரும்பியபோது அவள் சொன்னாள். "எனக்கு ஆறு வயதாக இருந்தபோது நாங்கள் சிறந்த அன்பர்களாக இருந்தோம், அவர் கல்லூரி மாணவராக இருந்தபோது." அவர்கள் அனைவரும் இரவு உணவிற்குச் செல்லத் தயாரானதும், இன்னும் ஓரிரு காக்டெய்ல் சாப்பிட்ட ஒல்லி, கைகளை விரித்து உரை நிகழ்த்தினார். "அவர்களை பாருங்கள், அழகான, புத்திசாலி, கலகலப்பான அமெரிக்க பெண்கள். . . . மறுபக்கம் அப்படி எதுவும் இல்லை சார்லி? உலகில் வேறு எங்கும் கிடைக்காத மூன்று விஷயங்கள், ஒரு நல்ல காக்டெய்ல், ஒரு நல்ல காலை உணவு மற்றும் ஒரு அமெரிக்கப் பெண், கடவுள் அவர்களை ஆசீர்வதிப்பார். "ஓ, அவர் மிகவும் அன்பானவர்," மிஸ் ஹம்ப்ரீஸ் சார்லியின் காதில் கிசுகிசுத்தார்.
மேஜையில் வரிசையாகவும் வரிசையாகவும் வெள்ளிப் பொருட்கள் இருந்தன, அதன் நடுவில் ரோஜாக்களுடன் ஒரு சீனக் கிண்ணமும், ஒவ்வொரு இடத்திலும் ஒரு குழுவாக கில்ட்ஸ்டெம்ட் ஒயின் கிளாஸ்கள் இருந்தன. அவர் மிஸ் ஹம்ஃப்ரிஸின் அருகில் அமர்ந்திருப்பதைக் கண்டதும் சார்லி நிம்மதியடைந்தார். அவள் அவனைப் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள். "அடடா," அவன் அவள் முகத்தில் சிரித்தான், "எனக்கு எப்படி நடிக்க வேண்டும் என்று தெரியவில்லை." "இது ஒரு மாற்றமாக இருக்க வேண்டும். . . அங்கிருந்து. ஆனால் இயல்பாக செயல்படுங்கள். அதைத்தான் நான் செய்கிறேன்."
"ஓ, இல்லை, ஒரு விழுங்குபவர் இயற்கையாக செயல்படும்போது எப்போதும் சிக்கலில் சிக்குவார்."
அவள் சிரித்தாள். “ஒருவேளை நீங்கள் சொல்வது சரிதான். . . . ஓ, அது உண்மையில் எப்படி இருந்தது என்று சொல்லுங்கள். . . . யாரும் என்னிடம் எல்லாவற்றையும் சொல்ல மாட்டார்கள். அவள் அவனது குரோயிக்ஸ் டி குரேயில் உள்ளங்கைகளை சுட்டிக்காட்டினாள். "ஓ, லெப்டினன்ட் ஆண்டர்சன், நீங்கள் அவற்றைப் பற்றி என்னிடம் சொல்ல வேண்டும்."
அவர்கள் மீனுடன் வெள்ளை ஒயின் மற்றும் வறுத்த மாட்டிறைச்சியுடன் சிவப்பு ஒயின் மற்றும் சாட்டைக்கிரீம் நிரம்பிய இனிப்பு வகைகளை உண்டனர். சார்லி தான் அதிகமாக குடிக்கக் கூடாது என்று தனக்குத்தானே சொல்லிக் கொண்டான், அதனால் தான் சரியாக நடந்து கொள்வேன் என்று உறுதி செய்துகொண்டான்.
மிஸ் ஹம்ப்ரீஸின் முதல் பெயர் டோரிஸ். திருமதி பெண்டன் அவளை அப்படி அழைத்தார். அவர் போருக்கு முன்பு பாரிஸில் உள்ள ஒரு கான்வென்ட்டில் ஒரு வருடம் கழித்தார், மேலும் அவருக்குத் தெரிந்த இடங்கள், மேடலின் மற்றும் ரம்பெல்மேயர்ஸ் தேவாலயம் மற்றும் காமெடி ஃபிரான்சைஸுக்கு எதிரே உள்ள பேஸ்ட்ரிஷாப் பற்றி அவரிடம் கேட்டார். இரவு உணவிற்குப் பிறகு அவளும் சார்லியும் தங்கள் காஃபிக் கோப்பைகளை பித்தளை பானையில் ஒரு பெரிய இளஞ்சிவப்பு பிகோனியாவுக்குப் பின்னால் உள்ள ஜன்னல் விரிப்பிற்குள் எடுத்துச் சென்றனர், அவள் நியூயார்க்கை மோசமாக நினைக்கவில்லையா என்று அவனிடம் கேட்டாள். அவள் ஜன்னலோர இருக்கையில் அமர்ந்தாள், கீழே தெருவில் போக்குவரத்து நெரிசலில் ஜன்னல் வழியாக அவள் வெள்ளை தோள்பட்டையைத் தாண்டிப் பார்த்தான். மழை பெய்து கொண்டிருந்தது மற்றும் கார்களின் விளக்குகள் பார்க் அவென்யூவின் கருப்பு நடைபாதையில் நீண்ட அலைகளை உருவாக்கியது. வீடு எப்படி அவருக்கு அழகாக இருக்கும் என்று அவர் நினைத்தார் என்பதைப் பற்றி அவர் ஏதோ சொன்னார். அவளுக்கு அழகான தோள்கள் இருப்பதாகச் சொன்னால் சரியாகிவிடுமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். ஒல்லி டெய்லர் அனைவரையும் ஒரு காபரேவுக்குச் செல்லச் செல்வதைக் கேட்டபோது அவர் அதைச் சுற்றி வருவார். "இது ஒரு வேலை என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் குழந்தைகளாகிய நீங்கள் நியூயார்க்கில் இது எனது முதல் இரவு என்பதை நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும், மேலும் எனது பலவீனத்தை நகைச்சுவையாகக் காட்ட வேண்டும்."