ஹட்ஜி முராத்
அத்தியாயம் 18
எழுதப்பட்டது: 1904
மூலம்: RevoltLib.com இலிருந்து அசல் உரை
டிரான்ஸ்கிரிப்ஷன்/மார்க்அப்: ஆண்டி கார்லோஃப்
ஆன்லைன் மூலம்: RevoltLib.com ; 2021
தாக்குதல் முடிந்த காலையில், அவ்வளவு சீக்கிரமாக இல்லாமல், பட்லர் வீட்டை விட்டு பின் தாழ்வாரத்தில் இருந்து வெளியேறினார். காலை உணவுக்கு முன் அவர் வழக்கமாக பெட்ரோவுடன் சாப்பிடும் புதிய காற்றை சுவாசிக்க அவர் விரும்பினார். சூரியன் ஏற்கனவே மலைகளுக்கு மேலே உதயமாகிவிட்டது, தெருவின் வலது பக்கத்தில் உள்ள வீடுகளின் பிரகாசமான ஒளிரும் வெள்ளை சுவர்களைப் பார்ப்பது வேதனையாக இருந்தது. ஆனால், எப்போதும் போல, இடதுபுறம் பார்ப்பது மகிழ்ச்சியாகவும், நிம்மதியாகவும் இருந்தது, இருண்ட பின்வாங்கி ஏறும் காடுகள் நிறைந்த மலைகளையும், வழக்கம் போல் மேகங்களைப் போல பாசாங்கு செய்யும் பனி சிகரங்களின் மங்கலான கோட்டையும் பார்த்தேன். பட்லர் இந்த மலைகளைப் பார்த்து, ஆழ்ந்த மூச்சை இழுத்து, தான் உயிருடன் இருப்பதாகவும், உயிருடன் இருப்பது தான் என்றும், இந்த அழகான இடத்தில் தான் வசிப்பதாகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார்.
நேற்றைய விவகாரத்தில், குறிப்பாக விஷயங்கள் மிகவும் சூடாக இருந்தபோது, முன்னேற்பாட்டின் போதும், குறிப்பாக பின்வாங்கலின் போதும், தான் இவ்வளவு நன்றாக நடந்து கொண்டதில் அவர் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார்; சோதனைக்குப் பிறகு அவர்கள் திரும்பியபோது, பெட்ரோவின் எஜமானி மாஷா (அல்லது மரியா டிமிட்ரிவ்னா) இரவு உணவின் போது அவர்களை எப்படி உபசரித்தார், அவள் எல்லோரிடமும் குறிப்பாக அன்பாகவும் எளிமையாகவும் இருந்தாள், ஆனால் குறிப்பாக - அவர் நினைத்தபடி - அவனிடம் அன்பாக இருந்தாள் என்பதையும் நினைவில் கொண்டு அவர் மகிழ்ச்சியடைந்தார்.
அடர்த்தியான ஜடை முடி, அகன்ற தோள்கள், உயர்ந்த மார்பு, கனிவான முகத்தில் ஒளிரும் புன்னகையுடன் இருந்த மரியா டிமிட்ரிவ்னா, ஆரோக்கியமான இளம் இளங்கலைப் பெண்ணான பட்லரை தன்னிச்சையாக ஈர்த்தாள். சில சமயங்களில் அவள் அவனை விரும்புவதாகக் கூட அவனுக்குத் தோன்றியது, ஆனால் அது அவனுடைய நல்ல குணமுள்ள, எளிய உள்ளம் கொண்ட தோழனுக்குத் தவறு என்று அவன் கருதினான், மேலும் அவன் அவள் மீது ஒரு எளிய, மரியாதைக்குரிய அணுகுமுறையைக் கடைப்பிடித்தான், அதற்காக தன்னைப் பற்றி மகிழ்ச்சியடைந்தான்.
அவன் இதை நினைத்துக் கொண்டிருந்தபோது, அவனுக்கு முன்னால் இருந்த தூசி நிறைந்த சாலையில் பல குதிரைகளின் குளம்புகளின் நாடோடி சத்தம் அவனைத் தொந்தரவு செய்தது. பல மனிதர்கள் அந்த வழியில் சவாரி செய்வது போல. அவன் மேலே பார்த்தான், தெருவின் முடிவில் ஒரு குதிரைவீரர்கள் கூட்டம் நடந்து வருவதைக் கண்டான். கோசாக்ஸின் முன்னால் இரண்டு ஆண்கள் சவாரி செய்தனர்: ஒருவர் வெள்ளை சர்க்காசியன் கோட் அணிந்திருந்தார், தலையில் உயரமான தலைப்பாகையுடன், மற்றவர் ரஷ்ய சேவையில் இருந்த ஒரு அதிகாரி, கருமையானவர், நீர்வாழ் மூக்குடன், சீருடையில் நிறைய வெள்ளி மற்றும் ஆயுதங்களுடன். தலைப்பாகை அணிந்திருந்த மனிதன், லேசான நிழலில் மேனி மற்றும் வால், சிறிய தலை மற்றும் அழகான கண்கள் கொண்ட ஒரு மெல்லிய கஷ்கொட்டை குதிரையில் சவாரி செய்தான். அந்த அதிகாரியின் குதிரை ஒரு பெரிய, அழகான கராபாக் குதிரை. குதிரைகளை நேசித்த பட்லர், முதல் குதிரையின் பெரும் வலிமையை உடனடியாக அடையாளம் கண்டுகொண்டு, இந்த மக்கள் யார் என்பதை அறிய நின்றார்.
அந்த அதிகாரி அவரை நோக்கி, "இது கட்டளை அதிகாரியின் வீடு?" என்று கேட்டார், அவருடைய வெளிநாட்டு உச்சரிப்பும், அவர் சொன்ன வார்த்தைகளும் அவரது வெளிநாட்டு வம்சாவளியைக் காட்டிக் கொடுத்தன.
"அது யார்?" என்று பட்லர் பதிலளித்தார், அவர் மேலும் கூறினார், அதிகாரியின் அருகில் வந்து தலைப்பாகை அணிந்த மனிதரைக் காட்டினார்.
"அந்த ஹாஜி முராத். அவர் தளபதியுடன் தங்க இங்கே வந்திருக்கிறார்," என்று அதிகாரி கூறினார்.
பட்லருக்கு ஹாஜி முராத் பற்றியும், அவர் ரஷ்யர்களிடம் வந்ததையும் பற்றித் தெரியும், ஆனால் இந்த சிறிய கோட்டையில் அவரைப் பார்ப்பார் என்று அவர் சிறிதும் எதிர்பார்க்கவில்லை. ஹாஜி முராத் அவரை ஒரு நட்பு பார்வையுடன் பார்த்தார்.
"நல்ல நாள், கோட்கில்டி," என்று பட்லர் தான் கற்றுக்கொண்ட டார்ட்டர் வாழ்த்தை மீண்டும் கூறினார்.
"சௌபுல்!" ("நன்றாக இரு!") என்று ஹாஜி முராத் தலையசைத்து பதிலளித்தார். அவர் பட்லரை நோக்கிச் சென்று தனது கையை நீட்டினார், அதன் இரண்டு விரல்களிலிருந்து அவரது சாட்டை தொங்கியது.
"நீங்கதான் தலைவரா?" என்று கேட்டார்.
"இல்லை, தலைவர் இங்கே இருக்கிறார். நான் போய் அவரை அழைக்கிறேன்," என்று பட்லர் அதிகாரியிடம் கூறினார், அவர் படிகளில் ஏறி கதவைத் தள்ளினார். ஆனால் பார்வையாளர்களின் நுழைவாயிலின் கதவு, மரியா டிமிட்ரிவ்னா அழைத்தபடி, பூட்டப்பட்டிருந்தது, அவர் தட்டிய பிறகும் அது மூடப்பட்டிருந்ததால், பட்லர் பின் கதவை நோக்கிச் சென்றார். அவர் தனது ஆர்டர்லியை அழைத்தார், ஆனால் எந்த பதிலும் கிடைக்கவில்லை, இரண்டு ஆர்டர்லிகளில் யாரையும் காணவில்லை, அவர் சமையலறைக்குள் சென்றார், அங்கு மரியா டிமிட்ரிவ்னா - தலையில் ஒரு தாவணி கட்டப்பட்டு, அவள் கைகள் அவளது குண்டான வெள்ளை கைகளில் சுருண்டிருந்தன - பேஸ்ட்ரியை உருட்டி, கைகளைப் போலவே வெண்மையாக, சிறிய துண்டுகளாக வெட்டி பைகளை உருவாக்கினாள்.
"ஆர்டர்லிகள் எங்கே போனார்கள்?" என்று பட்லர் கேட்டார்.
"குடிக்கப் போயிட்டேன்," மரியா டிமிட்ரிவ்னா பதிலளித்தார். "உனக்கு என்ன வேண்டும்?"
"முன் கதவைத் திறக்க. உங்கள் வீட்டின் முன் மலையேறுபவர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக இருக்கிறார்கள். ஹாஜி முராத் வந்துவிட்டார்!"
"வேறு ஏதாவது கண்டுபிடி!" மரியா டிமிட்ரிவ்னா சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.
"நான் நகைச்சுவையாகச் சொல்லவில்லை, அவன் உண்மையிலேயே தாழ்வாரத்தில் காத்திருக்கிறான்!"
"அது உண்மையிலேயே உண்மையா?" என்றாள் அவள்.
"நான் ஏன் உன்னை ஏமாற்றணும்? போய்ப் பார், அவன் வராந்தாவில் தான் இருக்கான்!"
"அன்பே, இதோ ஒரு முயற்சி!" என்று மரியா டிமிட்ரிவ்னா தனது சட்டைகளை கீழே இழுத்து, தனது தடிமனான ஜடையில் உள்ள ஹேர்பின்கள் எல்லாம் சரியாக இருக்கிறதா என்று உணர கையை உயர்த்தினாள். "அப்படியானால் நான் சென்று இவான் மட்வீச்சை எழுப்புகிறேன்."
"இல்லை, நானே போறேன். நீ போண்டரென்கோ, போய் கதவைத் திற" என்று அவர் பெட்ரோவின் ஆணைக்குழுவிடம் கூறினார்.
"சரி, எவ்வளவு நல்லது!" என்று மரியா டிமிட்ரிவ்னா கூறிவிட்டு தனது வேலைக்குத் திரும்பினார்.
ஹாஜி முராத் தனது வீட்டிற்கு வந்திருப்பதைக் கேள்விப்பட்டபோது, ஹாஜி முராத் க்ரோஸ்னியில் இருப்பதாக ஏற்கனவே கேள்விப்பட்டிருந்த மேஜர் இவான் மட்வீச் பெட்ரோவ் சிறிதும் ஆச்சரியப்படவில்லை. படுக்கையில் எழுந்து உட்கார்ந்து, ஒரு சிகரெட்டை சுருட்டி, அதைப் பற்றவைத்து, ஆடை அணியத் தொடங்கினார், சத்தமாக தொண்டையைச் செருமிக் கொண்டு, "அந்தப் பிசாசை" தனக்கு அனுப்பிய அதிகாரிகளைப் பார்த்து முணுமுணுத்தார்.
அவன் தயாரானதும், தன் ஆர்டர்லியிடம் சில மருந்துகளை கொண்டு வரச் சொன்னான். "மருந்து" என்றால் வோட்கா என்று ஆர்டர்லிக்குத் தெரியும், அதனால் சிலவற்றைக் கொண்டு வந்தான்.
"கலப்பதை விட மோசமானது எதுவுமில்லை," என்று மேஜர் வோட்காவைக் குடித்துவிட்டு கம்பு ரொட்டியைக் கடித்தபோது முணுமுணுத்தார். "நேற்று நான் கொஞ்சம் சிக்கிர் குடித்தேன், இப்போது எனக்கு தலைவலி இருக்கிறது. ... சரி, நான் தயாராக இருக்கிறேன்," என்று அவர் மேலும் கூறினார், மேலும் பார்லருக்குச் சென்றார், அங்கு பட்லர் ஏற்கனவே ஹாஜி முராட்டையும் அவருடன் வந்த அதிகாரியையும் காட்டியிருந்தார்.
இடது பக்கத் தளபதியிடமிருந்து வந்த முக்கிய உத்தரவுகளை அந்த அதிகாரி, ஹாஜி முராட்டை வரவேற்க வேண்டும் என்றும், உளவாளிகள் மூலம் மலையேறுபவர்களுடன் உடலுறவு கொள்ள அனுமதிக்க வேண்டும் என்றும் வழங்கினார், ஆனால் கோசாக்ஸின் ஒரு படையணி இல்லாமல் கோட்டையை விட்டு வெளியேற அவரை அனுமதிக்கவில்லை.
உத்தரவைப் படித்த பிறகு, மேஜர் ஹாஜி முராத்தை உன்னிப்பாகப் பார்த்து, மீண்டும் காகிதத்தை ஆராய்ந்தார். இந்த வழியில் ஒன்றிலிருந்து மற்றொன்றுக்கு பல முறை தனது கண்களைக் கடந்து, இறுதியாக ஹாஜி முராத் மீது அவற்றைப் பதித்து கூறினார்:
"யக்ஷி, பெக்; யக்ஷி! ("சரி, ஐயா, சரி!") அவன் இங்கேயே இருக்கட்டும், அவனை வெளியே விடக் கூடாதுன்னு எனக்கு உத்தரவு இருக்குன்னு சொல்லு -- கட்டளையிடப்பட்டது புனிதமானது! சரி, பட்லர், அவனை எங்கே தங்க வைக்கலாம்னு நினைக்கிறீங்க? அவனை ஆபீஸில் சேர்க்கலாமா?"
பட்லருக்கு பதில் சொல்ல நேரமில்லை, அதற்குள் சமையலறையிலிருந்து வந்து வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த மரியா டிமிட்ரிவ்னா மேஜரிடம் கூறினார்:
"ஏன்? அவனை இங்கேயே வை! விருந்தினர் அறையையும், சேமிப்பு அறையையும் அவனுக்குக் கொடுப்போம். பிறகு எப்படியும் அவன் கண்ணுக்குத் தெரிவான்," என்று அவள் ஹாஜி முராட்டைப் பார்த்துச் சொன்னாள்; ஆனால் அவன் கண்களைச் சந்தித்த அவள் விரைவாக விலகிச் சென்றாள்.
"உங்களுக்குத் தெரியுமா, மரியா டிமிட்ரிவ்னா சொல்வது சரி என்று நான் நினைக்கிறேன்," என்று பட்லர் கூறினார்.
"அப்போ, அப்போ, போய்டு! பெண்களுக்கு இங்கே எந்த வேலையும் இல்லை," மேஜர் முகம் சுளித்துக்கொண்டே சொன்னான்.
இந்த விவாதம் முழுவதும் ஹாஜி முராத் தனது கத்தியின் முனையில் கையை வைத்துக்கொண்டு, உதடுகளில் அவமதிப்புடன் கூடிய மெல்லிய புன்னகையுடன் அமர்ந்திருந்தார். அவர் தங்கியிருந்த இடம் அவருக்கு ஒன்றுதான் என்றும், சர்தார் அனுமதித்ததைத் தவிர வேறு எதையும் விரும்பவில்லை என்றும் - அதாவது மலையேறுபவர்களுடன் தொடர்பு கொள்ள வேண்டும் என்றும், எனவே அவர்கள் தன்னிடம் வர அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் அவர் விரும்பினார்.
மேஜர் இதைச் செய்ய வேண்டும் என்று கூறினார், மேலும் பட்லரிடம் பார்வையாளர்களுக்கு சாப்பிட ஏதாவது கிடைக்கும் வரை மற்றும் அவர்களின் அறைகள் தயாராகும் வரை அவர்களை மகிழ்விக்கச் சொன்னார். இதற்கிடையில், அவரே அலுவலகத்திற்குச் சென்று தேவையானவற்றை எழுதி சில உத்தரவுகளை வழங்குவார்.
ஹாஜி முராத் தனது புதிய அறிமுகமானவர்களுடனான உறவுகள் உடனடியாக மிகத் தெளிவாக வரையறுக்கப்பட்டன. முதல் பார்வையில் இருந்து அவர் மேஜரால் வெறுக்கப்பட்டு அவமதிக்கப்பட்டார், அவரிடம் அவர் எப்போதும் மிகவும் ஆணவத்துடன் நடந்து கொண்டார். அவருக்கு உணவைத் தயாரித்து பரிமாறிய மரியா டிமிட்ரிவ்னா, அவரை மிகவும் மகிழ்வித்தார். அவளுடைய எளிமையையும், குறிப்பாக - அவளுக்கு - அவளுடைய அழகின் அந்நியமான தன்மையையும் அவர் விரும்பினார், மேலும் அவள் அவன் மீது உணர்ந்த ஈர்ப்பால் அவர் ஈர்க்கப்பட்டார் மற்றும் அறியாமலேயே வெளிப்படுத்தினார். அவளைப் பார்க்கவோ அல்லது அவளிடம் பேசவோ முயற்சிக்கவில்லை, ஆனால் அவரது கண்கள் விருப்பமின்றி அவளை நோக்கித் திரும்பி அவளுடைய அசைவுகளைப் பின்பற்றின. பட்லருடன், அவர்களின் முதல் அறிமுகத்திலிருந்து, அவர் உடனடியாக நண்பர்களை உருவாக்கி, அவருடன் நிறைய மற்றும் விருப்பத்துடன் பேசினார், அவரது வாழ்க்கையைப் பற்றி அவரிடம் கேள்வி கேட்டார், தனது சொந்தத்தைப் பற்றி அவரிடம் கூறினார், உளவாளிகள் அவரது குடும்பத்தின் நிலையைப் பற்றி அவருக்குத் தெரிவித்த செய்திகளை அவருக்குத் தெரிவித்தார், மேலும் அவர் எவ்வாறு செயல்பட வேண்டும் என்று கூட அவரிடம் ஆலோசனை நடத்தினார்.
உளவாளிகள் மூலம் அவருக்குக் கிடைத்த செய்திகள் நல்லதல்ல. கோட்டையில் அவர் தங்கியிருந்த முதல் நான்கு நாட்களில் அவர்கள் இரண்டு முறை அவரைப் பார்க்க வந்தார்கள், இரண்டு முறையும் கெட்ட செய்திகளைக் கொண்டு வந்தார்கள்.