ஹட்ஜி முராத்
அத்தியாயம் 6
எழுதப்பட்டது: 1904
மூலம்: RevoltLib.com இலிருந்து அசல் உரை
டிரான்ஸ்கிரிப்ஷன்/மார்க்அப்: ஆண்டி கார்லோஃப்
ஆன்லைன் மூலம்: RevoltLib.com ; 2021
ரஷ்யாவின் தலைவரும் மிகவும் சுறுசுறுப்பான எதிரியுமான ஷாமில்-க்கு அடுத்தபடியாக, ஹாஜி முராட்டை வெல்வதிலும் வரவேற்பதிலும் தான் வெற்றி பெற்றதில் இளம் வொரொன்ட்சோவ் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார், வேறு யாரும் இல்லை. அதில் ஒரே ஒரு விரும்பத்தகாத விஷயம் இருந்தது: ஜெனரல் மெல்லர்-சகோமெல்ஸ்கி வோஸ்ட்விஜென்ஸ்கியில் இராணுவத்தின் தலைவராக இருந்தார், மேலும் முழு விவகாரமும் அவர் மூலமாகவே மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்க வேண்டும். வொரொன்ட்சோவ் எல்லாவற்றையும் தானே செய்ததால், அதைப் பற்றி தெரிவிக்காமல் சில விரும்பத்தகாத விஷயங்கள் இருக்கலாம், மேலும் இந்த எண்ணம் அவரது திருப்தியில் தலையிட்டது. தனது வீட்டை அடைந்ததும், அவர் ஹாஜி முராட்டின் உதவியாளர்களை ரெஜிமென்டல் துணை அதிகாரியிடம் ஒப்படைத்தார், மேலும் அவரே ஹாஜி முராத்தை வீட்டிற்குள் காட்டினார்.
இளவரசி மரியா வாசிலீவ்னா, நேர்த்தியாக உடையணிந்து சிரித்த முகத்துடன், ஆறு வயது அழகான சுருள் தலை கொண்ட அவரது சிறிய மகனும், ஹாஜி முராட்டை வரவேற்பறையில் சந்தித்தனர். ஹாஜி முராத் தனது இதயத்தில் கைகளை வைத்து, அவருடன் வந்த மொழிபெயர்ப்பாளர் மூலம், இளவரசர் அவரை தனது சொந்த வீட்டிற்கு அழைத்து வந்ததால், தன்னை இளவரசரின் குனாக் என்று கருதுவதாகவும், ஒரு குனாக்கின் முழு குடும்பமும் குனாக்கைப் போலவே புனிதமானது என்றும் கூறினார்.
ஹாஜி முராட்டின் தோற்றமும் பழக்கவழக்கங்களும் மரியா வாசிலீவ்னாவுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தன, மேலும் அவள் தனது பெரிய வெள்ளைக் கையை அவனிடம் நீட்டியபோது அவன் முகம் சிவந்தது அவளை இன்னும் அவனுக்கு சாதகமாக்கியது. அவள் அவனை உட்கார அழைத்தாள், காபி குடிக்கிறாயா என்று கேட்டாள், கொஞ்சம் பரிமாறினாள். இருப்பினும், அது வந்தபோது அவன் அதை மறுத்துவிட்டான். அவனுக்கு கொஞ்சம் ரஷ்ய மொழி புரிந்தது, ஆனால் அதைப் பேச முடியவில்லை. அவனால் புரிந்துகொள்ள முடியாத ஒன்றைச் சொன்னபோது அவன் சிரித்தான், அவனுடைய புன்னகை மரியா வாசிலீவ்னாவுக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது போல் அது போல்டோராட்ஸ்கிக்கு மகிழ்ச்சி அளித்தது. அவள் அருகில் நின்றிருந்த சுருள் முடி, கூரிய கண்கள் கொண்ட சிறுவன் (அவனை அவன் அம்மா புல்கா என்று அழைத்தாள்) ஹாஜி முராத்தை விட்டுக் கண்களை எடுக்கவில்லை, அவன் எப்போதும் ஒரு சிறந்த போர்வீரன் என்று பேசப்படுவதை அவன் கேள்விப்பட்டிருந்தான்.
ஹாஜி முராட்டை தனது மனைவியுடன் விட்டுவிட்டு, ஹாஜி முராத் தனது விருப்பப்படி சென்றதை ரஷ்யர்களுக்குத் தெரிவிப்பதற்காக வோரோன்ட்சோவ் தனது அலுவலகத்திற்குச் சென்றார். க்ரோஸ்னியில் இடது பக்கத்தின் தளபதி ஜெனரல் கோஸ்லோவ்ஸ்கிக்கு ஒரு அறிக்கையையும், தனது தந்தைக்கு ஒரு கடிதத்தையும் எழுதிய பிறகு, வோரோன்ட்சோவ் வீட்டிற்கு விரைந்தார், இந்த பயங்கரமான அந்நியரை தனது மீது கட்டாயப்படுத்தியதற்காக தனது மனைவி கோபப்படக்கூடும் என்று பயந்தார், அவர் கோபப்படக்கூடாது, ஆனால் மிகவும் கனிவாக நடத்தப்பட வேண்டும். ஆனால் அவரது பயம் தேவையற்றது. ஹாஜி முராத் ஒரு நாற்காலியில் வோரோன்ட்சோவின் வளர்ப்பு மகன் சிறிய புல்காவை முழங்காலில் வைத்து அமர்ந்திருந்தார், மேலும் தலை குனிந்து சிரித்த மரியா வாசிலேவ்னாவின் வார்த்தைகளை மொழிபெயர்த்துக்கொண்டிருந்த மொழிபெயர்ப்பாளரை கவனமாகக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். மரியா வாசிலேவ்னா அவரிடம் ஒவ்வொரு முறையும் ஒரு குனாக் தனது ஏதாவது ஒன்றைப் பாராட்டினால், அவர் விரைவில் ஆதாமைப் போல நடக்க வேண்டியிருக்கும் என்று கூறிக்கொண்டிருந்தார். ...
இளவரசர் உள்ளே நுழைந்ததும், ஹாஜி முராத் உடனடியாக எழுந்து, புல்காவை ஆச்சரியப்படுத்தவும் புண்படுத்தவும், அவரை முழங்காலிலிருந்து தள்ளி, அவரது முகத்தின் விளையாட்டுத்தனமான வெளிப்பாட்டை கடுமையாகவும் தீவிரமாகவும் மாற்றினார். வோரோன்ட்சோவ் ஒரு இருக்கையில் அமர்ந்த பிறகுதான் அவர் மீண்டும் அமர்ந்தார்.
உரையாடலைத் தொடர்ந்த அவர், மரியா வாசிலீவ்னாவிடம், உங்கள் குனாக் போற்றும் எதையும் அவருக்கு வழங்க வேண்டும் என்பது அவரது மக்கள் மத்தியில் ஒரு சட்டம் என்று கூறி பதிலளித்தார்.
"உன் மகனே, குனக்?" என்று மீண்டும் முழங்காலில் ஏறிய சிறுவனின் சுருள் தலையைத் தட்டிக் கொண்டே ரஷ்ய மொழியில் சொன்னான்.
"அவன் ரொம்ப அழகா இருக்கான், உன் கொள்ளைக்காரன்!" மரியா வாசிலீவ்னா தன் கணவனிடம் பிரெஞ்சு மொழியில் சொன்னாள். "புல்கா அவனுடைய கத்தியைப் பார்த்துப் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருந்தான், அவன் அதை அவனுக்குக் கொடுத்துவிட்டான்."
"இது ஒரு விலை பொருள்!" என்று புல்கா தனது தந்தையிடம் கத்தியைக் காட்டினார்.
"அவருக்கு ஒரு பரிசு வழங்க நாம் ஒரு வாய்ப்பைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்," என்று வோரோன்ட்சோவ் கூறினார்.
ஹாஜி முராத், கண்கள் கீழே திரும்பி, சிறுவனின் சுருள் முடியைத் தடவிக்கொண்டே உட்கார்ந்து, "டிஜிகிட், டிஜிகிட்!" என்றான்.
"ஒரு அழகான, அழகான கத்தி," வோரோன்ட்சோவ், கூர்மைப்படுத்தப்பட்ட கத்தியை பாதியாக வெளியே எடுத்தார், அதன் மையத்தில் ஒரு மேடு இருந்தது. "நான் உங்களுக்கு நன்றி!"
"நான் அவருக்கு என்ன செய்ய முடியும் என்று கேளுங்கள்," என்று அவர் மொழிபெயர்ப்பாளரிடம் கூறினார்.
மொழிபெயர்ப்பாளர் மொழிபெயர்த்தார், ஹாஜி முராத் உடனடியாக தனக்கு வேறு எதுவும் வேண்டாம் என்று பதிலளித்தார், தான் பிரார்த்தனை செய்யக்கூடிய இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுமாறு கெஞ்சினார்.
வோரோன்ட்சோவ் தனது பணியாளரை அழைத்து, ஹாஜி முராத் விரும்பியதைச் செய்யும்படி கூறினார்.
ஹாஜி முராத் தனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட அறையில் தனியாக இருந்தவுடன் அவரது முகம் மாறியது. மகிழ்ச்சியான வெளிப்பாடு, இப்போது கனிவாகவும் இப்போது கம்பீரமாகவும், மறைந்து, பதட்டமான தோற்றம் வெளிப்பட்டது. ஹாஜி முராத் எதிர்பார்த்ததை விட வோரோன்ட்சோவ் அவரை மிகவும் சிறப்பாக வரவேற்றார். ஆனால் வரவேற்பு சிறப்பாக இருந்ததால், ஹாஜி முராத் வோரோன்ட்சோவ் மற்றும் அவரது அதிகாரிகளை நம்பவில்லை. அவர் எல்லாவற்றையும் பயந்தார்: அவர் பிடிக்கப்படலாம், சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்டு சைபீரியாவுக்கு அனுப்பப்படலாம் அல்லது வெறுமனே கொல்லப்படலாம்; எனவே அவர் தனது பாதுகாப்பில் இருந்தார். எல்டார் தனது அறைக்குள் நுழைந்தபோது, அவரது கொலையாளிகள் எங்கே வைக்கப்பட்டுள்ளனர், அவர்களின் கைகள் அவர்களிடமிருந்து எடுக்கப்பட்டதா, குதிரைகள் எங்கே என்று கேட்டார். குதிரைகள் இளவரசரின் தொழுவத்தில் இருப்பதாக எல்டார் தெரிவித்தார்; ஆண்கள் ஒரு கொட்டகையில் வைக்கப்பட்டுள்ளனர்; அவர்கள் தங்கள் கைகளை வைத்திருந்தனர், மேலும் மொழிபெயர்ப்பாளர் அவர்களுக்கு உணவு மற்றும் தேநீர் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்.
ஹாஜி முராத் சந்தேகத்துடன் தலையை ஆட்டினார், ஆடைகளை அவிழ்த்த பிறகு பிரார்த்தனை செய்துவிட்டு எல்டாரிடம் தனது வெள்ளி கத்தியைக் கொண்டு வரச் சொன்னார். பின்னர் அவர் ஆடை அணிந்து, தனது பெல்ட்டைக் கட்டிக்கொண்டு, தனக்கு என்ன நடக்குமோ என்று காத்திருக்க, கால்களை அதன் கீழ் வைத்துக்கொண்டு திவானில் அமர்ந்தார்.
பிற்பகல் நான்கு மணிக்கு மொழிபெயர்ப்பாளர் இளவரசருடன் உணவருந்த அவரை அழைக்க வந்தார்.
இரவு உணவின் போது அவர் சிறிது பிலாஃப் தவிர வேறு எதையும் சாப்பிடவில்லை, அதற்கு அவர் மரியா வாசிலெவ்னா தானே சாப்பிட்ட உணவின் ஒரு பகுதியை எடுத்துக் கொண்டார்.
"நாம் அவருக்கு விஷம் கொடுத்துவிடுவோம் என்று அவர் பயப்படுகிறார்," என்று மரியா வாசிலீவ்னா தனது கணவரிடம் குறிப்பிட்டார். "நான் உதவி செய்த இடத்திலிருந்து அவர் தனக்குத்தானே உதவி செய்து கொண்டார்." பின்னர் உடனடியாக ஹாஜி முராத் பக்கம் திரும்பி, அவர் எப்போது மீண்டும் பிரார்த்தனை செய்வீர்கள் என்று மொழிபெயர்ப்பாளர் மூலம் கேட்டார். ஹாஜி முராத் ஐந்து விரல்களை உயர்த்தி சூரியனை சுட்டிக்காட்டினார். "அப்படியானால் விரைவில் நேரம் வரும்," என்று வோரோன்ட்சோவ் தனது கடிகாரத்தை எடுத்து ஒரு ஸ்பிரிங் அழுத்தினார். கடிகாரம் நான்கரை கால் பகுதியைத் தாக்கியது. இது ஹாஜி முராத்தை ஆச்சரியப்படுத்தியது, மேலும் அவர் அதை மீண்டும் கேட்கவும், கடிகாரத்தைப் பார்க்க அனுமதிக்கவும் கேட்டார்.
"இதோ உனக்கான வாய்ப்பு! அவனுக்குக் கடிகாரத்தைக் கொடு" என்று இளவரசி தன் கணவனிடம் சொன்னாள்.
வோரோன்ட்சோவ் உடனடியாக அந்த கடிகாரத்தை ஹாஜி முராத்திடம் வழங்கினார்.
பிந்தையவர் தனது மார்பில் கையை வைத்து கடிகாரத்தை எடுத்தார். அவர் ஸ்பிரிங் பல முறை தொட்டு, கேட்டு, தலையை ஆமோதித்தார்.
இரவு உணவுக்குப் பிறகு, மெல்லர்-சகோமெல்ஸ்கியின் உதவியாளர் முகாம் அறிவிக்கப்பட்டது.
ஹாஜி முராத்தின் வருகையைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட ஜெனரல், இது குறித்து தனக்குத் தெரிவிக்கப்படாததில் மிகவும் அதிருப்தி அடைந்ததாகவும், ஹாஜி முராட்டை தாமதமின்றி தன்னிடம் அழைத்து வருமாறு கோரினார் என்றும் உதவியாளர் இளவரசரிடம் தெரிவித்தார். ஜெனரலின் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிய வேண்டும் என்று வோரோன்ட்சோவ் பதிலளித்தார், மேலும் மொழிபெயர்ப்பாளர் மூலம் ஹாஜி முராத்திடம் இந்த உத்தரவுகளைத் தெரிவித்து, தன்னுடன் மெல்லரிடம் செல்லும்படி கேட்டார்.
உதவியாளர் என்ன நடந்தது என்பதைக் கேள்விப்பட்ட மரியா வாசிலீவ்னா, தனது கணவருக்கும் ஜெனரலுக்கும் இடையே விரும்பத்தகாத சூழ்நிலைகள் ஏற்படக்கூடும் என்பதை உடனடியாகப் புரிந்துகொண்டார், மேலும் அவரது கணவர் அவளைத் தடுக்க எவ்வளவு முயற்சித்தாலும், அவருடனும் ஹாஜி முராத்துடனும் செல்ல முடிவு செய்தார்.
"நீ இங்கயே இருக்கணும் - அது என் வேலை, உன்னுடையது இல்ல..."
"நான் ஜெனரலைப் பார்க்கப் போவதை உன்னால் தடுக்க முடியாது!"
"நீங்க வேற எப்போதாவது போகலாம்."
"ஆனால் நான் இப்போது போக விரும்புகிறேன்!"
அதற்கு எந்த உதவியும் இல்லை, எனவே வோரோன்ட்சோவ் ஒப்புக்கொண்டார், அவர்கள் மூவரும் சென்றனர்.
அவர்கள் உள்ளே நுழைந்ததும், மெல்லர் மிகவும் பணிவுடன் மரியா வாசிலெவ்னாவை தனது மனைவியிடம் அழைத்துச் சென்று, தனது உதவியாளரிடம் ஹாஜி முராட்டை காத்திருப்பு அறைக்குக் காட்டும்படியும், மறு உத்தரவு வரும் வரை அவரை வெளியே விட வேண்டாம் என்றும் கூறினார்.
"தயவுசெய்து..." என்று அவர் வோரோன்ட்சோவிடம் கூறினார், தனது அலுவலகக் கதவைத் திறந்து இளவரசரை தனக்கு முன்னால் நுழைய அனுமதித்தார்.
படிப்பகத்திற்குள் நுழைந்த அவர் வோரோன்ட்சோவின் முன் நின்று, அவருக்கு இருக்கை வழங்காமல் கூறினார்:
"நான் இங்கே கட்டளையிடுகிறேன், எனவே எதிரியுடனான அனைத்து பேச்சுவார்த்தைகளும் என் மூலமாகவே மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்! ஹாஜி முராத் வந்ததாக நீங்கள் ஏன் எனக்கு அறிவிக்கவில்லை?"
"ஒரு தூதர் என்னிடம் வந்து எனக்கு மட்டும் சரணடைய விரும்புவதாக அறிவித்தார்," என்று வோரோன்ட்சோவ் பதிலளித்தார், உற்சாகத்தால் வெளிர் நிறமாகி, கோபமான ஜெனரலிடமிருந்து சில முரட்டுத்தனமான வெளிப்பாட்டை எதிர்பார்த்தார், அதே நேரத்தில் அவரது கோபத்தால் பாதிக்கப்பட்டார்.
"எனக்கு ஏன் தகவல் தெரிவிக்கப்படவில்லை என்று நான் உங்களிடம் கேட்கிறேன்?"
"பரோன், நான் உங்களுக்கு தெரிவிக்க விரும்பினேன், ஆனால்..."
"நீங்கள் என்னை 'பரோன்' என்று அழைக்கக்கூடாது, ஆனால் 'உங்கள் மேன்மை' என்று அழைக்க வேண்டும்!" இங்கே பரோனின் அடக்கி வைக்கப்பட்ட எரிச்சல் திடீரென்று வெடித்தது, அவர் நீண்ட காலமாக தனது ஆன்மாவில் கொதித்துக்கொண்டிருந்த அனைத்தையும் உச்சரித்தார்.
"குடும்ப உறவுகளை நம்பி நேற்று தங்கள் சேவையைத் தொடங்கிய ஆண்கள், தங்களுக்கு சம்பந்தமில்லாத விஷயங்களில் என் மூக்கின் கீழ் உத்தரவுகளைப் பிறப்பிக்க வேண்டும் என்பதற்காக, நான் என் இறையாண்மைக்கு இருபத்தேழு ஆண்டுகள் சேவை செய்யவில்லை!"
"மேன்மை தங்கியவரே, தவறான விஷயங்களைச் சொல்ல வேண்டாம் என்று நான் உங்களிடம் கேட்டுக்கொள்கிறேன்!" என்று வோரோன்ட்சோவ் குறுக்கிட்டார்.
"நான் சரியானதைச் சொல்கிறேன், நான் அனுமதிக்க மாட்டேன்..." என்று ஜெனரல் இன்னும் எரிச்சலுடன் கூறினார்.
ஆனால் அந்த நேரத்தில் மரியா வாசிலீவ்னா தனது பாவாடைகளுடன் சலசலத்துக் கொண்டே உள்ளே நுழைந்தார், அதைத் தொடர்ந்து மெல்லர்-சகோமெல்ஸ்கியின் மனைவியான ஒரு மாடல் தோற்றமுடைய சிறுமி வந்தார்.
"வாருங்கள், வாருங்கள், பரோன்! சைமன் உங்களைப் புண்படுத்த விரும்பவில்லை," என்று மரியா வாசிலெவ்னா தொடங்கினார்.
"நான் அதைப் பற்றிப் பேசவில்லை, இளவரசி..."
"சரி, சரி, அதையெல்லாம் மறந்துடுவோம்!... உனக்குத் தெரியுமா, 'நல்ல சண்டையை விட மோசமான சமாதானம் மேலானது!'... ஐயோ, நான் என்ன சொல்றது?" என்று அவள் சிரித்தாள்.
கோபமடைந்த ஜெனரல் அழகியின் மயக்கும் சிரிப்புக்கு அடிபணிந்தார். அவரது மீசையின் கீழ் ஒரு புன்னகை மிதந்தது.
"நான் தவறு செய்தேன் என்று ஒப்புக்கொள்கிறேன்," என்று வோரோன்ட்சோவ் கூறினார், "ஆனால்--"
"நானும் ரொம்பவே அலைந்து திரிஞ்சேன்," என்று மெல்லர் கூறிவிட்டு இளவரசரை நோக்கி கையை நீட்டினான்.
அமைதி மீண்டும் நிலைநாட்டப்பட்டது, ஹாஜி முராத்தை தற்போதைக்கு ஜெனரலுடன் விட்டுவிட்டு, பின்னர் அவரை இடது பக்கத் தளபதியிடம் அனுப்ப முடிவு செய்யப்பட்டது.
அடுத்த அறையில் ஹாஜி முராத் அமர்ந்திருந்தார், என்ன சொல்லப்பட்டது என்பது அவருக்குப் புரியவில்லை என்றாலும், அவர் புரிந்து கொள்ள வேண்டியது என்ன என்பதை அவர் புரிந்துகொண்டார் - அதாவது, அவர்கள் அவரைப் பற்றி சண்டையிடுகிறார்கள், ஷாமிலை விட்டு வெளியேறுவது ரஷ்யர்களுக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த விஷயம், எனவே அவர்கள் அவரை நாடுகடத்தவோ கொல்லவோ மாட்டார்கள், ஆனால் அவர்களிடமிருந்து அவர் அதிகம் கோர முடியும். மெல்லர்-சகோமெல்ஸ்கி கட்டளை அதிகாரியாக இருந்தாலும், அவருக்குக் கீழ் பணிபுரிபவர் வொரோன்ட்சோவ் அளவுக்கு செல்வாக்கு இல்லை என்பதையும், வொரோன்ட்சோவ் முக்கியமானவர், மெல்லர்-சகோமெல்ஸ்கி முக்கியமற்றவர் என்பதையும் அவர் புரிந்துகொண்டார்; எனவே மெல்லர்-சகோமெல்ஸ்கி அவரை அழைத்து அவரிடம் கேள்வி கேட்கத் தொடங்கியபோது, ஹாஜி முராத் பெருமையுடனும் சம்பிரதாயத்துடனும் தன்னைத்தானே சோர்வடையச் செய்து, மலைகளிலிருந்து வெள்ளை ஜாருக்கு சேவை செய்ய வந்ததாகவும், டிஃப்லிஸில் உள்ள தனது சர்தாருக்கு, அதாவது தலைமைத் தளபதி இளவரசர் வொரோன்ட்சோவ் சீனியர்க்கு மட்டுமே கணக்குக் கொடுப்பதாகவும் கூறினார்.